Όλα τα :

Μη του κυρίου

Μάκη !

Μην πετάξεις,

Μην σπαταλήσεις...

Μάκης

Μέγας

Μεράκι

Μέθεξη

Μέριμνα

Μερακλής

Μεθοδικότητα

Μελιστάλακτος

Σκάλα Ψυχής και Δημιουργίας

1. Μέγας

Η σπίθα.

Η προοπτική.

Το ιδανικό.

Ο άνθρωπος που θέλει να γίνει "μέγας" όχι από αλαζονεία, αλλά από εσωτερική αποστολή.

2. Μεράκι

Το πρώτο δώρο της καρδιάς.

Η αγάπη, το πάθος, η προσωπική πινελιά. Χωρίς μεράκι, τίποτα δεν αξίζει.

3. Μέθεξη

Η συμμετοχή.

Η ένωση με τον άλλον, με την τέχνη, με την κοινότητα. Δεν δημιουργείς μόνος.

4. Μέριμνα

Η φροντίδα.

Η υπευθυνότητα.

Η επιμονή να κρατήσεις ό,τι αγαπάς ζωντανό.

5. Μερακλής

Ο φορέας ποιότητας. Αυτός που κάνει τα απλά πράγματα... τέχνη.

Είναι ο μερακλής της καθημερινότητας.

6. Μεθοδικότητα

Η πειθαρχία του ονείρου.

Το μεράκι αποκτά πρόγραμμα.

Η έμπνευση συναντά την πράξη.

7.Μελιστάλακτος

Ο καρπός. Ο λόγος και το ήθος γλυκύ σαν μέλι. Το τελικό αποτέλεσμα της ψυχής που πορεύτηκε με αλήθεια.

Σκάλα Ψυχής

Μέγας το όραμα, σπέρνει φως,

σε δρόμο που η ψυχή ποθεί.

Με μεράκι η αρχή,

ρίχνει καρδιά σε κάθε τι.

Η μέθεξη φέρνει σιωπή,

μοιράζεις νόημα, πνοή.

Και σαν μέριμνα γλυκιά

έρθει, ανθίζει η δουλειά.

Ο μερακλής, σοφός, γλυκός,

στα απλά κρύβει το φως.

Με μεθοδικότητα βαδίζει,

κάθε όνειρο θεμελιώνει, χτίζει.

Κι όταν πια γενεί καρπός,

μελιστάλακτος ο λόγος,

στάζει μέλι στο σκοπό σου,

και στο τέλος… βρίσκεις φως.

Με ένα μποτσόνι βοστιλίδι θε ν' αρτω να κάτσουμε σε κειο το τραπέζι και με την τόκα του κρασοπότηρου να ευχηθούμε γειά στο κουράγιο σου.

Η μάνα μου θα σου έλεγε για τα πέταλα του Μπάλιου (πάλε Μ) και τον πεταλωτή του τον Μάκη τον Τσέλιγκα.

Η Κιάρα ,το ορνέλο, η σκατζιά,το μποτσόνι, το δραπάνι,η πόρτα μου πήραν το νου.

Φώναζε η Κιάρα μας ποιός την άκουε:Εγώ κρατώ την κλείδα μου κ' άλλος μπαινοβγαίνει στην καλύβα μου!

Εκεί ακριβώς όξου από αυτή την δοξασμένη πόρτα να στήσουμε χορό γιατί μόνο έτσι η ψυχή ξαποσταίνει.

Μάκη μου,

έστησες όπως είπες μαζί με την οικογένεια σου ένα σπίτι

όχι για ανθρώπους,

μα για ψυχές,τίμησες τις ρίζες σου.

Μάζεψες στιγμές, σιωπές,

ξεχασμένα βλέμματα από κάδρα,

φωνές που κάποτε γελούσαν στη σιγαλιά του μεσημεριού.

Το μουσείο σου

δεν είναι χώρος.

Είναι χρόνος που συγκρατήθηκε.

Είναι ευχαριστώ στους προγόνους

και γέφυρα για όσους έρχονται.

Έφτιαξες έναν ιερό τόπο μνήμης, τιμής και συνέχειας, ένα σπίτι για τις ρίζες, τις αξίες και τις ψυχές που μας έφεραν ως εδώ.

Εύχομαι το μουσείο αυτό να είναι:

Καταφύγιο μνήμης για τις παλιές γενιές, Σχολείο ψυχής για τις επόμενες, φάρος φωτός για όλους όσοι αναζητούν το νήμα που ενώνει παρελθόν και μέλλον.

Να το χαίρεστε με υγεία, περηφάνια και συγκίνηση.

Και να βρίσκει πάντα ψυχές που θα συγκινούνται και θα εμπνέονται απ’ όσα με αγάπη συγκέντρωσες.

Με εκτίμηση και θαυμασμό Διονυσία Μενεγάτου