Στον Κήπο της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης προβλήθηκε προχτές το βράδυ η ταινία του Μάκη Μωραϊτη, "Ληξούρι, Αντίο".

Μιά ταινία περίπου δίωρης διάρκειας που όμως δεν σε κούρασε καθόλου. Αντιθέτως τα μάτια σου ρούφαγαν άπληστα κάθε εικόνα, κάθε συναίσθημα, και σίγουρα για τους παλαιότερους που βρέθηκαν στην Ιακωβάτειο για την προβολή της ταινίας αυτής, κάθε ανάμνηση. Ανάμνηση, αναμνήσεις μιά άλλης εποχής φτωχικής μεν αλλά περήφανης δε.

Εικόνες πολλές και ακόμα περισσότερα βιντεάκια από το μετασεισμικό (1953) Ληξούρι του '50 έως και σήμερα.

Γέμισε ο Κήπος της Ιακωβατείου θύμισες. Σίγουρα ήταν μιά βραδιά όπου θα την θυμόμαστε για πολύ ακόμα και σίγουρα ήταν μιά ταινία η οποία ταίριαζε στην Ιακωβάτειο.

Γεμάτη Ληξούρι με τεράστιο αρχειακό οπτικό υλικό.

Ο κ. Μωραϊτης δεν σταμάτησε λεπτό το πήγαινε-έλα στο βάθος του Κήπου. Ίσως ήταν λίγο αγχωμένος. Λογικό όμως γιατί η ταινία του είχε αυστηρούς κριτές.

Και όμως το στοίχημα το κέρδισε.