Γράφει η Σοφία Αράβου-Παπαδάτου

Πολύ θα ήθελα να γράψω για όλους που συμμετείχαν στο τριήμερο φεστιβάλ κινηματογράφου, στο χώρο του ανακαινισμένου θαλασσόμυλου του Αργοστολίου. Ό,τι πρόλαβα να δω δηλαδή τις τρεις μέρες, γιατί όλα δεν μπορείς να τα παρακολουθήσεις, αφού γίνονται παράλληλα  και σε γειτονικούς χώρους, με θεματική και γυρίσματα στην Κεφαλονιά, όμως πάντα!

Και ποιόν να αφήσεις έξω; Τον βραβευμένο σκηνοθέτη Βασίλη Κεκάτο, με την ευαισθησία της ταινίας «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και εμάς», για να αναφερθώ μόνο σ΄αυτή που δεν είχα δει μέχρι σήμερα; Τον Γιώργο Γούση με τα ανθρώπινα και διαδραστικά «Μαγνητικά πεδία»; Τη διεισδυτική φωτογραφία του Πάνου Σταθάτου; Το φακό και την ανεπανάληπτη κινηματογράφηση του Tim Kullack;  Τα μουσικά βιντεοκλιπ των νεαρών δημιουργών, τη ραπ διαμαρτυρία, ή τη Voulimia Nervosa της πολυφαγίας;

Μήπως μπορείς να αγνοήσεις την πλαισίωση από ζωγραφική της Βερονίκης Δαμιανίδου; Τις μουσικές σκηνές του Νίκου Παραουλάκη με τον ανατολίτικο μουσικό αυλό Νέυ και όλα τα όργανα, παραδοσιακά και σύγχρονα,  που συμμετείχαν; Τα ακούσματα από την «Εντελέχεια» του Δημήτρη Μητσοτάκη; Όλα μικρά διαμάντια!!

Ο φακός όμως του Μαρίνου Σκλαβουνάκη, έχει κάτι μοναδικό! Ενώ σε εκνευρίζει αρχικά, αφού σε μεταφέρει στους χώρους του υπόκοσμου, με τη χαρτοπαιξία, την ξέφρενη νυχτερινή διασκέδαση, μέσα σε καπνούς και σε ατέλειωτα τσιγάρα, καταφέρνει αιφνίδια στο τέλος, να δεις ότι υπάρχουν και χειρότερα!

Μας μεταφέρει στα «ταμεία» που πολλοί από εμάς, εξαργυρώνουμε και εντέλει πληρώνουμε τα πάθη μας! Και οι «τσάμπα μάγκες» ενίοτε κλεφτο-λεφτάδες, εκεί, με τους μπράβους-extention of man - οι προεκτάσεις και τα χέρια τους, έτοιμοι να «καθαρίσουν» για λογαριασμό τους!

Εικόνα. «Φόβος, η ανάποδη αγκαλιά στη μηχανή». Παρέμβαση όπως πριν σε έργο του εγγονού Ρόκκου Φιλππάτου, 2022. Έμπνευση από τη συγκλονιστική τελευταία σκηνή του Βασ. Κεκάτου στη βραβευμένη ταινία μικρού μήκους «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και εμάς».

Με θύμωσαν τα φούμα, συνέχεια, των πρωταγωνιστών! Μέχρι ναργιλέδες είδαμε, «Τι στο καλό;» αναρωτιόμουνα, «αμηχανία έχουν οι ηθοποιοί και ανάβουν συνέχεια τσιγάρο;» «είναι ντεμοντέ και βλαβερό, άτυπα απαγορεύεται να το προβάλλουμε» φώναζα μέσα μου στον Μπισμπίκη του «Όλα για όλα», στην Τοπαλίδου των «Μαγνητκών πεδίων» και σε άλλους ηθοποιούς, «πες κι εσύ Τζούλια Δόριζα» από τη «Νανά», άφωνα ξεφώνιζα!

Δεύτερος θυμός, η γλώσσα! Κάθε λέξη στους νεαρούς, να συνοδεύεται από «μαλάκα και μαλάκα» κομπολόι! «Ανάθεμα κωλόπαιδα, βωμολόχοι, της γλώσσας δολοφόνοι», σε κάθε σκηνή έλεγα μέσα μου, εν βρασμώ και έτοιμη να σκάσω!

Ή μήπως η προκλητικότητα της «Νανάς» με τη Νίνα Φώσκολου, να γλιστράει χορεύοντας πάνω στους άντρες και μετά να τους αφήνει με τον «αυλό» στο χέρι! «Κάτσε καλά κοπέλα μου», ούρλιαζα σιωπηλά, «Δεν είναι όλοι οι άντρες Δήμος και Άρης, που τους κρέμασες»! Αυτά βλέπουν οι «Θεσπρωτίας και Κοζάνης» και μας «στολίζουν» τις γυναίκες, σκεφτόμουν!

Το τέλος όμως είναι απρόσμενο, δε δικαιώνει τα προηγούμενα! Η σχετικότητα είναι γινόμενο, για να παραφράσουμε τον Αϊνστάιν! Όλα μετράνε, αλλά του υπόκοσμου περισσότερο! Μας περιμένει, ώριμο σύκο, στη γωνία!

Το άλλο, να το πω κι αυτό,  στην ταινία του Κεκάτου; Ο Φόβος του ομοφυλόφιλου και η αναζήτηση στοργής, με τη συγκλονιστική εικόνα του τέλους πάνω στη μηχανή! Με τα ναρκωτικά, έτοιμα να πουλήσουν και να πουληθούν!

Η λαγνεία της «Νανάς», ξαναγυρίζω, η αγωνία των νεαρών πρωταγωνιστών να «γ……ν», γίνονται βορά και εκμετάλλευση της νύχτας! Όσο για την καπνούρα τής πάντα «φούμα-φούμα στα βοτσαλάκια», σαν στοματική εξάρτηση, τουλάχιστον η «Νανά» αναφερόταν στο γλεντοκόπι του 1980, διασκευασμένο σενάριο του Σκλαβουνάκη  από ιστορία στο βιβλίο του Δημήτρη Μητσοτάκη «Σκισμένα ημερολόγια»!

Μένω εδώ, γιατί αξίζει να δούμε τις ταινίες, είναι σχολείο!

Ευχόμαστε να πάρει το πρώτο βραβείο η «Νανά», στα Καναδέζικα Awards, που έφτασε στον τελικό! Ανακοινώνονται 1^η Οκτωβρίου τα αποτελέσματα!

Όλοι εμείς όμως κάτι πρέπει να κάνουμε, με τη διδασκαλία της Γλώσσας, την Τέχνη που δεν πρέπει να είναι κακοτεχνία- αυτή είναι η Arte Cativa- της Ντιριντάχτα Νύχτας, ανάθεμα!

Ο Μαρίνος Σκλαβουνάκης είναι «τεχνίτης» κυριολεκτικά και μεταφορικά, και αυτό δεν βρίσκεται εύκολα!

--------------------

«Και φούμα φούμα» Μακεδόνας - Νικολόπουλος