Εν αρχή ην ο Λόγος
και ο Λόγος ην προς τον έρωτα.
Σήμερα με θυμήθηκε μόνο η σιωπή.
Ο Λόγος αβέβαιος των περαστικών
ήχησε ξανά στ' αυτιά μου.
Αγκαλιές και φιλιά
στις άκρες των δρόμων,στις πλατείες
και περιμένουν Ζητιανεύοντας
ενα σ αγαπώ τόσο αληθινό,
που μοιάζει πια ψεύτικο.
Ψάχνουν στέγη
να φωλιάσει ο ορφανεμένος έρωτας.
Μα εγώ που κάποτε αγάπησα,
έμαθα πώς το σκοτάδι έρχεται πριν νυχτώσει.
Έμαθα,πώς το φεγγάρι γίνεται
ο πιο σκληρός θάνατος όταν μόνος το κοιτάς.
Έτσι αποφάσισα για πάντα να πενθώ.
H μέρα σήμερα ανήκει όχι στους ερωτευμένους
αλλά σε αυτούς που ο έρωτας τους δεν βρίσκει ανταπόκριση
στους τρελούς και τους ηττημένους της αγάπης.