τους, δυσκόλεψε τον άνισο αγώνα στην αντιμετώπιση τους.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α είχε θέσει σαν στόχο της παρέμβασης της, να συμβάλλει ώστε να βαθύνει το ρήγμα στην αστική πολιτική που άνοιξε με τους δίχρονους αγώνες

και το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη.

Εκτιμώντας συνολικά το αποτέλεσμα, πρέπει να πούμε ότι το ρήγμα, παρ' ότι δεν βάθυνε αλλά μίκρυνε, εξακολουθεί να παραμένει ενεργό και να έχει μέλλον.

Γύρω από την συγκράτηση ή την επέκταση του θα διεξαχθεί σκληρή μάχη με αβέβαιη έκβαση, με εξαιρετικές δυσκολίες για το εργατικό και λαικό κίνημα, για την Αριστερά.

Η ΝΔ σε επίπεδο επικράτειας συσπείρωσε γύρω της ένα σημαντικό κομμάτι του συντηρητικού χώρου κατακτώντας την πρώτη θέση, ενώ έχασε την πρωτιά σε επί

πεδο Νομού λόγω των τοπικών ενδοοικογενειακών προβλημάτων. Η επιτυχία της όμως είναι ασταθής. Επιτεύχθηκε σε καθεστώς σκληρής πολιτικής και ιδεολογικής

τρομοκρατίας και απροκάλυπτης στήριξης και επέμβασης των βασικών ιμπεριαλιστικών κέντρων και πρώτα απ' όλα της τρόικας και της ΕΕ. Προαναγγέλλει την συνέχιση και επιτάχυνση της άγριας αντεργατικής επίθεσης που εγκαινίασαν οι πολιτικές των μνημονίων και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ντόπιας, ευρωπαικής και διεθνούς κεφαλαιοκρατίας στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης του ληστρικού χρέους, με μια κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πιθανά και άλλων συστημικών και φιλο-ΕΕ δυνάμεων.

Ταυτόχρονα, συνυπολογίζοντας το βάθεμα της κρίσης στην ευρωζώνη και την πιθανότητα ανοιχτής χρεωκοπίας και κατάρρευσης, πρόκειται για μια σχετική επικράτηση, απολύτως υποθηκευμένη και με σύντομη ημερομηνία λήξης που θα εξαρτηθεί από την ανάπτυξη του λαικού εργατικού κινήματος.

Στο εκλογικό αποτέλεσμα εξακολουθεί να παρουσιάζεται μια λαική τάση προς τα Αριστερά, η όποία περιστρέφεται με ανάμεικτα αισθήματα ενθουσιασμού, ελπίδας

και σκεπτικισμού γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ., ο οποίος κέρδισε ξανά την μονοεδρική της Κεφαλονιάς αλλά σε επίπεδο επικράτειας έμεινε στη δεύτερη θέση. Η μεγάλη εκλογική ισχυροποίηση της μεταρρυθμιστικής, φιλο-ΕΕ Αριστεράς, παρά την πιο ριζοσπαστική διάθεση της λαικής ψήφου, δεν αποτελεί εχέγγυο για τις ταξικές αναμετρήσεις του άμεσου μέλλοντος. Οι διαρκείς αναπροσαρμογές, επιταχυνόμενες το τελευταίο διάστημα σε λογικές «επαναδιαπραγμάτευσης» του μνημονίου σε συμφωνία με την ΕΕ, η σαφής άρνηση της ρήξης και της αποδέσμευσης από τη μέγγενη μνημονίων, χρέους και ευρωζώνης, οδηγεί πίσω την πολιτική συνείδηση του λαού και το κίνημα. Δεν αναμετριέται και δεν αλλάζει τους συσχετισμούς με την αστική πολιτική και τελικά, γίνεται αναποτελεσματική με βάση και τον στόχο της κυβερνητικής προοπτικής που η ίδια έχει θέσει. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν δημιουργεί καμμιά προυπόθεση για την συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού-πολιτικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης του μνημονιακού και αστικού μπλόκ.

Η διατήρηση τόσο σε επίπεδο επικράτειας όσο και σε τοπικό επίπεδο, των δυνάμεων της φασιστικής ακροδεξιάς «Χρυσής Αυγής» αποτελεί αρνητικό για λαικό κίνημα και την Αριστερά γεγονός. Μορφοποιείται στην πιο αντιδραστική και επιθετική του εκδοχή, ένα κοινωνικό ρεύμα που προυπήρχε στο ΛΑΟΣ και σε άλλα αστικά κόμματα και, σήμερα ενισχύεται επικίνδυνα πλέον, με βάση τα αδιέξοδα των ραγδαία φτωχοποιημένων λαικών στρωμάτων από την κρίση. Αποτελεί καμπανάκι κινδύνου προς την

Αριστερά για τα κενά της ίδιας της πολιτικής της αλλά και τη ανάγκη άμεσης αποκάλυψης του ρόλου της Χ.Α. ως οργάνου του συστήματος και της εργοδοσίας και αποφασιστικής αντιμετώπισης της με όρους κινήματος.

Η εκλογική πτώση του ΚΚΕ, τόσο σε επίπεδο επικράτειας όσο και σε τοπικό επίπεδο, δεν λειτουργεί θετικά για το εργατικό και λαικό κίνημα, σε συνθήκες αυξημένων καθηκόντων για την Αριστερά, ενίσχυσης του ευρω-ρεφορμιστικού ρεύματος και σοβαρών κινδύνων για τον λαό. Είναι ωστόσο, αποτέλεσμα, τόσο της σταρατηγικής του φυσιογνωμίας όσο και της πολτικής του.

Η παραπομπή του ώριμου στη λαική συνείδηση βήματος ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης στη «λαική εξουσία» η αλαζονική αντι-μετωπική στάση του σε κάθε πρόταση αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής κοινής δράσης και η αποστροφή του απέναντι σε σημαντικές μορφές αγωνιστικών κινητοποιήσεων που επελέγησαν από τον εργαζόμενο κόσμο το τελευταίο δίχρονο, αποτελούν κρίσιμους παράγοντες του αποτελέσματος αυτού.

Το εκλογικό αποτέλεσμα βρίσκει την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α παρούσα και μαχητική, αλλά με πολύ μεγάλες απώλειες ψήφων σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μάη, ρίχνοντας την στα επίπεδα του 2009 τόσο σε επίπεδο επικράτειας όσο και σε τοπικό επίπεδο . Η εκλογική υποχώρηση της ΑΝΤ. ΑΡ.ΣΥ.Α αποτυπώνει την διαπίστωση ότι ενώ οι αποφασιστικές αναμετρήσεις είναι σε εξέλιξη, ενώ αναζητείται από εργατικά και λαικά στρώματα, κάποια λύση προς τα Αριστερά, η προετοιμασία, ο στρατηγικός και προγραμματικός επανεξοπλισμός της επαναστατικής Αριστεράς καθώς και ο βαθμός οργάνωσης των εργατικών και ταξικών δυνάμεων δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες του σύγχρονου ταξικού πολέμου.

Ασφαλώς, στις 17 Ιούνη η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α έδωσε μια δύσκολή εκλογική μάχη, με διλληματικό χαρακτήρα, με κυρίαρχο το ερώτημα της διακυβέρνησης, σε συνθήκες υποχώρησης του ΚΚΕ και υπόκλισης του ΣΥΡΙΖΑ στην φιλο-ΕΕ γραμμή. Τα μέλη και οι φίλοι της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α έδωσαν ένα σημαντικό και πολύτιμο αγώνα για την υπεράσπιση του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος και την προβολή της ανάγκης για ισχυρό λαικό κίνημα, κόντρα στις κυβερνητικές αυταπάτες και τις επικίνδυνες λογικές ανάθεσης . Ωστόσο καταγράφηκε η σημαντική αδυναμία αντικαπιταλιστικής αντι-ΕΕ Αριστεράς, να στεραιώσει την αυξημένη επιρροή της στις

εκλογές της 6ης Μάη και πολύ περισσότερο να επιρρεάσει με σταθερό τρόπο την αναζήτηση και τις διεργασίες στην Αριστερά και τον μαχόμενο κόσμο.

Η σχετικά επίμονη λαική τάση προς τα Αριστερά που καταγράφεται και στις εκλογές της 17ης Ιούνη, παρά την αστάθεια και της αντιφάσεις της, αποτελεί θετικό δεδομένο για τις σκληρές συγκρούσεις που έχουμε μπροστά μας. Οι δυνάμεις της Αριστεράς θα δοκιμαστούν ταχύτατα. Ο λαός στηρίζει δυνάμεις της Αριστεράς, όταν αυτές στηρίζουν έμπρακτα τη ζωή, την δουλειά και το μέλλον του.

Στο άμεσο μέλλον η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α θα πρωταγωνιστήσει στην ανάληψη πρωτοβουλιών. που θα θέτουν επί τάπητος την συνάντηση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς πάνω σε ένα αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα λαικής ανακούφισης και ανατροπής του πλαισίου μνημονίων, χρέους, ΕΕ και κεφαλαίου σε ρήξη με τις τάσεις «ρεαλιστικής αναδίπλωσης» και κυβερνητικής διαχείρισης.

Από την πρώτη στιγμή, απαιτείται η στροφή στην ανάπτυξη του λαικού εργατικού κινήματος σε χώρους δουλειάς, συνοικίες, πόλεις και χωριά.

Παράλληλα , η ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση των Αριστερών αντικαπιταλιστικών και κομμουνιστικών ιδεών, με τεκμηριωμένο και πειστικό τρόπο, αποτελεί αναγκαία πλευρά της αντιπαράθεσης με τον κόσμο του κεφαλαίου, το πολιτικό του σύστημα και τις ιδεολογίες ενσωμάτωσης στην καπιταλιστική διαχείριση και την ΕΕ.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ.