Δεν πιστεύω πως, για να μιλήσεις για τα δικαιώματα ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων, πρέπει να ανήκεις στην ομάδα τους. Είναι αρκετό να είσαι άνθρωπος.

Με αφορμή την παράσταση που δώσαμε στο θέατρο «ΚΕΦΑΛΟΣ» στις 19 & 20 Αυγούστου, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιους προβληματισμούς μου.

Πώς γίνεται, στην Ελλάδα του 2025 μ.Χ., στην χρυσή εποχή του «Ελλάδα 2.0», να μην υπάρχουν υποδομές πρόσβασης για άτομα με αναπηρία; Αν ήθελε ένα άτομο με αμαξίδιο ή με κάποιο κινητικό πρόβλημα ή κάποιος κηδεμόνας να φέρει με το καρότσι το παιδάκι του, να έρθει να δει την παράστασή μας, να παρακολουθήσει μια ταινία ή να πάει σε κάποια συναυλία που θα γίνει σε κλειστό χώρο, πώς θα εξασφαλιζόταν η πρόσβασή του;

Ναι, το θέατρο έχει αναβατόριο. Όμως για να ενεργοποιηθεί πρέπει να ενημερωθεί ο τεχνικός, να έχει ανοιχτή την πίσω πόρτα, που σημαίνει πώς το άτομο που θέλει να το χρησιμοποιήσει πρέπει να έχει ενημερώσει από πριν τη γραμματεία του θεάτρου ή να πάει με κάποιον συνοδό που θα ειδοποιήσει τον τεχνικό για να κάνει την όλη διαδικασία .Είναι δυνατόν να μην υπάρχει πρόσβαση στην Φιλαρμονική, στον θερινό κινηματογράφο;

Θα μου επιτρέψετε να το πάω λίγο πιο πέρα;

Είναι δυνατόν να κλείνουμε τις ράμπες, έστω και για τα «10 λεπτά» που προφασίζονται οι περισσότεροι; Να μην υπάρχει πρόσβαση σε ΟΛΟΥΣ τους δημόσιους χώρους αλλά και στα μαγαζιά, τα φαρμακεία, τα ιατρεία, τις τράπεζες;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, ενώ περπατάτε στα άθλια πεζοδρόμια της Βεργωτή με τα αμέτρητα εμπόδια και τα δεκάδες μηχανάκια, αν μπορούν να περάσουν αυτοί οι άνθρωποι;

Είναι δυνατόν ο Δήμος – ή όποιος φορέας δίνει άδεια στις καφετέριες και στα εστιατόρια – να τους επιτρέπει να τοποθετούν τραπεζοκαθίσματα όπου θέλουν και να κλείνουν τις ράμπες και τις ειδικές πλάκες που χρησιμοποιούν τα άτομα με προβλήματα όρασης;

Καταλαβαίνω απόλυτα, πως είμαστε ένα νησί που ζει από τον τουρισμό αλλά επιτρέπεται να καταπατάμε τα ανθρώπινα δικαιώματα στο όνομα του χρήματος;

Έτυχε – γιατί τύχη είναι – να γεννηθώ αρτιμελής και μέχρι τώρα, να μην έχω κάποιο πρόβλημα ώστε να χρειάζομαι «ειδική» μεταχείριση. Αν όμως είχα μια δυσκολία στην καθημερινότητά μου, θα ήθελα οι άνθρωποι και οι αρχές του τόπου μου να συμμερίζονται τις ανάγκες μου και να σέβονται τα δικαιώματά μου.

Δεν κάνω αντιπολίτευση σε κανέναν. Σας καταθέτω τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μου, ως ένας σκεπτόμενος πολίτης που σέβεται τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας,

Κυριάκος Μαρκάτος