Αίτια ρήξης

Η ρήξη του Αχίλλειου τένοντα συνδέεται κυρίως με αθλητικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν άλματα ή επιτάχυνση, όπως το μπάσκετ και το βόλεϊ, και εμφανίζεται πιο συχνά σε ερασιτέχνες άνω των 35 ετών. Συχνά προϋπάρχει εκφύλιση του τένοντα λόγω ηλικίας, φαρμακευτικής αγωγής με κορτιζόνη ή κινολόνες, καθώς και παθήσεων όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή η νεφρική ανεπάρκεια.

Κλινική εικόνα και διάγνωση

Η ρήξη συνήθως γίνεται αισθητή ως έντονος πόνος στην οπίσθια επιφάνεια του ποδιού, πολλές φορές συνοδευόμενος από ήχο «ποπ». Ο ασθενής δεν μπορεί να σταθεί στις μύτες των ποδιών και συχνά παρατηρείται κενό στο σημείο της ρήξης. Η δοκιμασία Thompson είναι χαρακτηριστική για τη διάγνωση. Ο υπέρηχος και κυρίως η μαγνητική τομογραφία επιβεβαιώνουν την κάκωση, ιδιαίτερα όταν η κλινική εικόνα είναι ασαφής.

Θεραπευτικές επιλογές

Η αντιμετώπιση της ρήξης μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική. Η συντηρητική μέθοδος περιλαμβάνει ακινητοποίηση με ειδική μπότα και σταδιακή επαναφορά της φόρτισης, ενώ ενδείκνυται κυρίως για πρώιμες ρήξεις χωρίς σημαντική απομάκρυνση των άκρων του τένοντα. Η χειρουργική επιλογή, ανοικτή ή διαδερμική, προτιμάται σε νέους και ενεργούς ασθενείς, καθώς μειώνει σημαντικά την πιθανότητα επαναρήξης. Σε περιπτώσεις εκφυλιστικών ρήξεων εφαρμόζονται πιο πολύπλοκες τεχνικές, όπως μεταφορά τενόντων.

Επιπλοκές και αποκατάσταση

Η συντηρητική θεραπεία συνοδεύεται από υψηλότερο ποσοστό επαναρήξεων, ενώ η χειρουργική ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα στο τραύμα. Παράγοντες όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, το κάπνισμα και η κακή θρέψη επηρεάζουν την επούλωση. Με την κατάλληλη αγωγή και φυσικοθεραπεία, ο ασθενής επιστρέφει σε καθημερινές δραστηριότητες εντός λίγων εβδομάδων και σε αθλητισμό μετά από περίπου 3 μήνες.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τον Ορθοπεδικό Δρ. Ιωάννη Τσαπακίδη.