Aντίο στον ποιητή μετανάστη, φίλο Μάκη Τζιλιάνο (ανανεωμένο)

Τελευταία ενημέρωση: Τετάρτη, 11 Ιανουαρίου 2017 11:47

Aντίο στον ποιητή μετανάστη, φίλο Μάκη Τζιλιάνο (ανανεωμένο)


"Μάκη δε σε ξεχνάμε…."

      Ήταν αδύνατο  να μην αναφερθώ και  εγώ για το Μάκη Τζιλιάνο.

Διότι πρέπει εμείς που τον ζήσαμε έστω και λίγο στην Κεφαλονιά,  να θυμόμαστε και να ενημερώσουμε τους φίλους μας ότι μέσα σε όλα τα χαρίσματα που είχε, ήταν και αθλητής αλλά και συνιδρυτής του Ναυτικού Ομίλου Αργοστολίου.

      Πιστεύω, ότι μια  αναφορά στο έργο του για την Κεφαλονιά είναι καλύτερη , από έναν αποχαιρετιστήριο λόγο, γιατί ο Μάκης στις μνήμες , στις καρδιές μας ζει και είναι αείμνηστος.

      Εγώ προσωπικά έχω μια ψυχική σύνδεση με το Μάκη για τρεις λόγους:

Α. Ο πατέρας μου υπήρξε οικογενειακός γιατρός και βοήθησε επανειλημμένα όλη την οικογένεια  τα δύσκολα χρόνια, τα πέτρινα χρόνια.

Β. Έμαθε στη νεολαία, τη νέα τεχνολογία στην κολύμβηση , Waterpolo,  

ίδρυσε το Ναυτικό Όμιλο Αργοστολίου.

Γ. Σε αίτημά μου για να μου διαθέσει υλικό από το αρχείο του, που αφορά την ιστορία του Ν.Ο.Αργοστολίου, ανταποκρίθηκε πρόθυμα αλλά και σύντομα.  Δυστυχώς δεν καταφέραμε να εκδώσουμε το βιβλίο παρ’ ότι είναι συγγραφικά έτοιμο, λόγω οικονομικών προβλημάτων.  Λυπάμαι και ζητώ συγνώμη από το Μάκη που του είχα υποσχεθεί ότι το πρώτο βιβλίο θα είναι δικό του, στο οποίο γίνεται μεγάλη αναφορά στην αθλητική του δράση.

1953: Σεισμός- καταστροφή.  Ο Μάκης μέσα στα χαλάσματα βοήθησε αρκετό κόσμο, τραυματίες, όπως μου διηγήθηκε ο πατέρας μου, μόνος του, χωρίς κανένας να τον επιτάξει.

1957: Τον θυμάμαι που υπηρετούσε στο Λιμενικό Σώμα  στο Αργοστόλι.  Τότε  η  Κυανή Ακτή, ο Μέτελας και μαζί με το Γεράσιμο Απέργη, ήταν χώρος συνάντησης των νέων και έκφρασης των κολυμβητικών ικανοτήτων τους.  Δημιουργεί άτυπους κολυμβητικούς αγώνες και καταδύσεων στην Κυανή Ακτή. Είχε την πλήρη διοργάνωσή τους με πρώτο γυμναστή τον κ. Σπ. Λουκέρη.

Με εντολή του Λιμενάρχη κ. Λυμπεράτου στο Μάκη, δόθηκε η προτροπή ίδρυσης Ναυτικού Ομίλου και κολυμβητικού τμήματος λόγω της έναρξης Ναυτικής Εβδομάδας 1957,  στην οποία συμμετείχαν η Βαλλιάνειος Επαγγελματική Σχολή, ο Πανληξουριακός και ο Ολυμπιακός Αργοστολίου. Όλη τη διοργάνωση των αγώνων την είχε  ο Μάκης και μετά τον κ. Λουκέρη  βοήθησε ως γυμναστής ο κ. Καραγιάννης Γεώργιος , ο οποίος υπήρξε και μέλος στο Δ.Σ. του Ν.Ο.Αργοστολίου.  Κατασκευάστηκε γραφείο και εντευκτήριο πλησίον της Αστυνομίας  με  προτροπή του Μάκη και με χρηματοδότηση του κ. Ρ. Βεργωτή.  Άρχισε αμέσως η επιστράτευση παιδιών, μεταξύ αυτών και η δική μου ηλικία και άρχισε ο Μάκης να μας διδάσκει crawl (ελεύθερη κολύμβηση).  Δε γνωρίζω από  πού αυτός ο άνθρωπος  είχε διδαχθεί την ελεύθερη κολύμβηση, μάλιστα ήταν τόσο τέλειο σε σημείο  που εμείς τα παιδιά  που βλέπαμε ταινίες της εποχής εκείνης, τον παρομοιάζαμε με τον Τζόνυ Βαϊσμίλερ.  Στη συνέχεια , ούτε κι αυτό το γνωρίζουμε από πού το διδάχθηκε, έφτιαξε ομάδα waterpolo που λειτούργησε δειλά- δειλά και υπάρχει μέχρι και σήμερα.

Για μας τους νέους της  εποχής εκείνης ήταν το παράδειγμα προς μίμηση, που σε μερικούς από εμάς καρποφόρησε.  Έξαφνα, μετά τη θητεία του στο Λιμενικό Σώμα , δηλ. μετά το 1960, έφυγε για επαγγελματική αποκατάσταση στην Αφρική.

 Το μεγαλύτερο επίτευγμά του για τον αθλητισμό της Κεφαλονιάς , σε δύσκολη περίοδο, έκφρασε την πρόοδο και τον πολιτισμό δημιουργώντας υποδομή , μαζί με το γυμναστή  κ. Γ. Καραγιάννη, το δικηγόρο κ. Σ. Κοκκόλη και άλλους συμπολίτες μας στο Δ.Σ.  του Ν.Ο.Αργοστολίου για το ναυταθλητισμό της Κεφαλονιάς.

Σε φωτογραφικό υλικό το οποίο σας παραθέτω , θα διαπιστώσετε τη συμμετοχή του Μάκη , τις βραβεύσεις του.   Πάντα είχαμε μια επαφή, εκφράζοντας το ενδιαφέρον του  για την πορεία του Ομίλου μας.

Ως Πρόεδρος του Ναυτικού Ομίλου Αργοστολίου , αλλά και ως παλιός αθλητής που υπήρξαμε μαζί με το Μάκη, εκφράζω  προς όλα τα μέλη της οικογένειάς του,  τα συγχαρητήριά μου για την προσωπικότητα του Μάκη και πρέπει να είναι βέβαιοι ότι, όλοι εμείς ποτέ δε θα τον ξεχάσουμε και έχει καταχωρηθεί στην ιστορία του τόπου μας.

Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ν.Ο.Α.

κ. Λουκάς Νιφοράτος

15978231 1206771319438404 2057492742 n15978403 1206771292771740 1135449957 n


"ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑΜΕ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΜΑΚΗ ΤΖΙΛΙΑΝΟ"

Έφυγε ο Μάκης Τζιλιάνος, ο άνθρωπος της ποίησης και της δράσης, ο άνθρωπος της ανοιχτής αγκαλιάς και προσφοράς, ο άνθρωπος της ορθής σκέψης αλλά και της νοσταλγίας.

          Ο Μάκης Τζιλιάνος ήταν παιδί της μετανάστευσης. Γεννημένος στα Λουκάτα της Πυλάρου και μεγαλωμένος στο Αργοστόλι, δεν ολοκλήρωσε τις ανώτατες σπουδές του στην Αθήνα, γιατί έφυγε μετανάστης το 1960 στην Αφρική και το 1967 στη Νέα Υόρκη, όπου ζούσε και εργαζόταν μέχρι τελευταία αλλά και όπου ανέπτυσσε πλούσια κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα.

          Από την εφηβική του ηλικία επιδιδόταν στην έκδοση περιοδικών: τα «Θιακά Χρονικά» στο Αργοστόλι, το «Σταυρό του Νότου» στο Γιοχάνσμπουργκ, τη «Νέα Εσπερία» στη Νέα Υόρκη. Και τούτο γιατί από την εφηβική του ηλικία  ήταν ερωτευμένος με την ποίηση και γενικότερα με τη λογοτεχνία. Έγραφε ο ίδιος ποιήματα, αλλά και ενδιαφερόταν για  την ανάδειξη άλλων ομοτέχνων του, ιδιαίτερα μεταναστών.

          Έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα τέσσερα ποιητικά του βιβλία: Πρώτες Αναζητήσεις, (1958),  Εμπειρίες (1975), Άνισες Φωνές (1979) και Αλλοιώσχημα – 100 σονέττα  (2010), και δύο θεατρικά: Έξοδος στο πλήθος (1998) και Ο καλόγερος και ο καθρέφτης (2001), ενώ δεκάδες άλλα ποιήματά του είναι δημοσιευμένα σε περιοδικά ή παραμένουν αδημοσίευτα, όπως κι ένα θεατρικό του.

           Παιδί της μετανάστευσης ο Μάκης Τζιλιάνος, σε πολλά ποιήματά του αναφέρεται στους καημούς, τις νοσταλγίες και τις αγωνίες των μεταναστών – και όχι μόνο των Ελλήνων μεταναστών. Αλλά και για τα καθημερινά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου έχει γράψει – την εργασία, τη φτώχεια, την καταπίεση, τις διακρίσεις – ενώ έντονοι ήταν οι προβληματισμοί του για τα μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα – τη ζωή, την ελευθερία, την πίστη.

          Έφυγε ο Μάκης Τζιλιάνος, ο πολύξερος και πολύτροπος τούτης της ζωής. Έφυγε, αλλά μας αφήνει τη δυνατή του θέληση και το πείσμα του, την ανεπιτήδευτη αγάπη του σε κάθε τι απλό και αληθινό, το συνεχές ενδιαφέρον του για την Πύλαρο και το νησί του, για τους ανθρώπους του μόχθου και τους εργάτες της τέχνης.

          Κι εμείς αποχαιρετάμε τον ποιητή-μετανάστη με ένα δικό του ποίημα-χαστούκι στην πατρίδα-Ελλάδα, που δεν μπόρεσε να κρατήσει κοντά της – όπως γίνεται και σήμερα – τα παιδιά της και τα τιμώρησε με την «αειφυγία», την παντοτινή εξορία, χωρίς να έχουν διαπράξει το παραμικρό παράπτωμα…

Αειφυγία

Χωρίς αδίκημα κι επιβολή κάποιας ποινής

στη Νέα Υόρκη ζω σ’ οδυνηρή αειφυγία!

Η ανυδρία του τόπου μου μ’ έσπρωξε σ’ εξορία

χωρίς ασέβεια ή επιβουλή άλλης ζωής.

Σ’ εύθαλη δουλοκράτεια, κατοικώ μιας γης

τ’ ανέλεο σύνδρομο κερδώου θεού στη φιλαυτία.

Πάντοτε ξένος μ’ οδηγίες ξύπνιας αρπαγής,

στ’ άρθρα συντάγματοςκοσμώ απρόσωπη σοφία!

Απάτριδη μένει η ψυχή σε κόσμο μετανάστη …

Εκούσια, μια Πηνελόπη έχει παντρευτεί

κι έντονα η σάρκα της φέρνει του ξένου το παρόν!

Στο παρελθόν, εγκλωβισμένη η μνήμη ψευτοζεί:

στα κάγκελα σιωπής ο νόστος κάνει το δυνάστη…

Θα υπάρξει μια δικαίωση όταν με βρουν νεκρόν;

Πέτρος Πετράτος

***

"Ύστατο χαίρε στον Μάκη Τζιλιάνο"

Ο Μάκης Τζιλιάνος, που έφυγε πρόσφατα απο κοντά μας, υπήρξε μια αξιόλογη προσωπικότητα.

Παιδι  του αγωνιστή της  ζωής και της εθνικής αντίστασης Σπύρου και της γλυκύτατης Αιμιλίας, που κυνηγημένη γέννησε το μικρότερο παιδί της Ζαχαρία  σε μια βάρκα ,βέρος κεφαλονίτης, με ανήσυχο πνεύμα, πήρε από μικρός το δρόμο της ξενητειάς. Στη Νότιο Αφρική και αργότερα στη Νέα Υόρκη, είδε κόσμους και πολιτισμούς , είδε και έζησε την εκμετάλευση των μαύρων  και των φτωχών. Οι εμπειρίες αυτές και οι καταβολές του τον έκαναν κήρυκα της δικαιοσύνης, της ανθρωπιάς και της προσφοράς.

Κουβαλούσε μέσα του την Κεφαλονιά , ρωτούσε, ενημερωνόταν και συμμετείχε στα τοπικά μας δρώμενα. Ήταν  αξιόλογος συγγραφέας και  ποιητής, δραστήριος επαγγελματίας,  μα πάνω από όλα ήταν ευαίσθητος ανθρωπος, πρόθυμος να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του.

Είχα την ευκαιρία και την τύχη να γνωρίσω από κοντά το άξιο τέκνο της Πύλάρου τον αείμνηστο Μάκη. Τον γνώρισα στο στέκι του στη Ν. Υόρκη, όπου  ήταν τόπος συνάντησης της ομογένειας. Φιλικός, γελαστός, ανήσυχος, χαιρόταν να αναλύει την κάθε κατάσταση. Αιχμηρός, οραματιστής,κυνικός πολλές φορές,  σε καθήλωνε με το κοφτερό μυαλό του . Αφηνε τη δουλειά του για μας κάνει περιήγηση. Ρωτούσε για την Κεφαλονιά , την Πύλαρο για τα πάντα. Γνώρισα τον  ποιητή Μάκη, σε εκδηλώσεις του στην Πύλαρο και το Αργοστόλι. Θα τον θυμώμαστε από τα πορτραίτα που φιλοτέχνησε με δικά του έξοδα και χάρισε στον Δήμο.

Στους   συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλληπητήρια. Η Κεφαλονιά θα θυμάται πάντα τον ευπατρίδη τον αγνό μετανάστη , την μεγάλη καρδιά ,που τίμησε με τη δράση και την προσφορά του τα άγια χώματα , που τον γέννησαν.

Μάρκος Κοτσιλίνης

Πρώην Δήμαρχος Πύλαρέων

***

"Καλό σου ταξίδι Μάκη"

Από τον φίλο Γαβριήλ Παναγιωσούλη που ζει στην Νέα Υόρκη, μας ήρθε το μαντάτο, για την οριστική μετανάστευση, αυτή την φορά απ’την παρούσα ζωή, του Μάκη Τζιλιάνου, του κοσμοπολίτη, πολυτάλαντου Πυλαρινού στοχαστή και ποιητή – λεξηπλάστη. Έζησε πενήντα χρόνια στην Νέα Υόρκη, έπειτα από επτάχρονη παραμονή στην Νότιο Αφρική, όπου είχε μεταναστεύσει στην αρχή της δεκαετίας του 1960, αφήνοντας την Κεφαλονιά στα νεανικά του χρόνια.

Απ’όπου κι’αν πέρασε, όπου κι’αν έζησε, γενικά σ’όλη του την ζωή, υπήρξε δημιουργός. Ξεκινώντας από εδώ, απ΄τον Ναυτικό Όμιλο Αργοστολίου και τις πρώτες λογοτεχνικές του απόπειρες. Ιδρυτής – πρόεδρος – μέλος λογοτεχνικών και πολιτιστικών συλλόγων στην Νότιο Αφρική και στην Νέα Υόρκη, όπου είχε τιμηθεί για την προβολή της Ελληνικής πολιτιστικής παρουσίας στην Αμερική. Πολυάριθμες οι ποιητικές συλλογές του, σονέτα και τριολέτα, κάποιες άφησε και στον σύλλογό μας (Αλληλότροπα ερεθίσματα, Μνήμες, Αλλοιώσχημα σονέττα, Αφρικανικά τραύματα, Άνισες φωνές κ.α.) Δημοσίευσε άρθρα , κριτικές λογοτεχνίας και θεάτρου, μεταφράσεις από / και στα Ελληνικά και Αγγλικά. Είναι βέβαιο πως πολλοί ειδικοί θα ασχοληθούν μελλοντικά με το έργο αυτού του άξιου παιδιού της Κεφαλονιάς, της Πυλάρου. Από την ιδιότητά του σαν συμβολαιογράφου της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, ήταν ιδιαίτερα γνωστός στους εδώ συναδέλφους του που είχαν – έχουν σχέσεις με την εκεί ομογένεια.

Μαζί με τα συλλυπητήρια προς τους δικούς του ανθρώπους του αφιερώνουμε σαν τελευταίο αντίο, το παρακάτω απόσπασμα απ’το ποιημά του «Θάνατος Κεφαλονίτη στην Λουσάκα»

Κι’αν Πλαρινές δεν φέρανε μοιρολογίστρες
την τέχνη τους να δείξουν στον γοερό οδυρμό
κι’αν λείπουν γριές Ρυσιάνες σαβανομοδίστρες
ακούμε ψάλτη τον δικό μας το λυγμό.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ "ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ"