Αγαπητέ Μαθητή, Μαθήτρια
Σήμερα γιορτάζουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Γιορτάζουμε τη μέρα που οι φοιτητές, ο λαός ξεσηκώθηκαν ενάντια στη Χούντα των συνταγματαρχών.
Τι ήταν όμως η Χούντα;
Την 21η Απριλίου του 1967 αξιωματικοί του Στρατού κατέλαβαν την κυβέρνηση με τη βία, με τα όπλα. Φυλάκισαν, εξόρισαν χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Απαγόρευσαν με νόμο τα Συνδικάτα των Εργαζομένων και τις Απεργίες, κυνήγησαν και βασάνισαν όσους πάλευαν για τα δικαιώματα των εργαζομένων, της νεολαίας, των μαθητών. Επέβαλαν καθεστώς τρομοκρατίας και διώξεων.
Ποιος στήριξε το πραξικόπημα της Χούντας;
Το πραξικόπημα δεν ήταν έργο κάποιων "τρελών". Οι Χουντικοί είχαν "πλάτες", δεν ήρθαν από μόνοι τους.
Τούς στήριξαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αυτοί που και σήμερα ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους, τους γονείς σου για ένα κομμάτι ψωμί. Ήθελαν να επιβάλλουν "σιγή νεκροταφείου", ώστε να πάψει να αγωνίζεται ο λαός ενάντια στην εκμετάλλευση.
Τούς στήριξαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Γι' αυτό οι φοιτητές στην είσοδο του Πολυτεχνείου έγραψαν με μεγάλα γράμματα "ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ-ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ". Τα συνθήματα είναι και σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ. Δες μόνο τι συμβαίνει σήμερα με τους πρόσφυγες. Οι ίδιοι που στήριξαν τότε τη Χούντα, σήμερα βομβαρδίζουν τη Συρία, τη Λιβύη, σκορπάνε το θάνατο και τη δυστυχία για τα κέρδη, ξεσπιτώνουν και πνίγουν στο Αιγαίο μικρά παιδιά.
Κι όμως και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που στηρίζουν τη Χούντα. Είναι οι χρυσαυγίτες, οι φασίστες. Λένε χωρίς ντροπή ψέματα, όπως: "δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο" ή ότι "Με τη Χούντα ο λαός πέρναγε καλά". Η αλήθεια είναι άλλη: Έξω από το Πολυτεχνείο, οι Χουντικοί δεν δίστασαν να δολοφονήσουν ακόμα και μαθητές!

Νεκροί μαθητές στο Πολυτεχνείο:
Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

Πώς έπεσε η Χούντα;

Την έριξε ο λαός με τους αγώνες του, με τη νεολαία στην πρώτη γραμμή. Φάνταζε ανίκητη, αλλά τελικά αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά πως ανίκητος είναι ένας λαός που παλεύει για το δίκιο του.

Αυτό πρέπει να κάνουμε και σήμερα. Δεν έχουμε άλλο δρόμο. Μπορεί να μην υπάρχει σήμερα η Χούντα, με τη μορφή που υπήρχε τότε, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα πιο έντονα, η αδικία, η εκμετάλλευση, η φτώχεια.
Και πάνω απ' όλα εξακολουθούν να υπάρχουν αυτοί που επέβαλλαν τότε τη Χούντα στο σβέρκο του Λαού μας, που έβγαλαν κέρδη και που συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται και σήμερα το λαό: οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές.
Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος π.χ. σε ομιλία τους προς τους εφοπλιστές (19 Μάρτη 1968) είπε: «Ελθέτε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησις θα σας το δώση». «Θα σας παράσχω το παν»!
Αποδεικνύεται ότι τελικά η Χούντα ήταν ανάγκη του συστήματος για να προστατέψει τα συμφέροντα αυτών που είχαν τον πλούτο. Όσο υπάρχει το Σύστημα αυτό, θα γεννά και νέες Χούντες, πολέμους, εκμετάλλευση, αδικία.

Αγαπητέ Μαθητή, Μαθήτρια
 Ζήτησε από τους γονείς, από τους καθηγητές σου να συζητήσετε στην τάξη για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
 Οργανώστε επισκέψεις σε χώρους ιστορικής μνήμης. Απαιτείστε κι εσείς μαζί με την ΕΛΜΕ-ΚΙ να τιμηθεί η θυσία της νέας γενιάς διαχρονικά, με μνημεία στα σχολεία, τα χωριά και τις πόλεις του Νομού!
 Δείξτε ταινίες, διαβάστε ποιήματα, τραγουδήστε τραγούδια που δείχνουν το δρόμο.
 Πάρτε μέρος στη συγκέντρωση και πορεία τιμής του ξεσηκωμού στην οποία καλούν το Εργατικό Κέντρο, η ΕΛΜΕ και άλλα σωματεία του ταξικού κινήματος, σήμερα 6 μμ στην κεντρική πλατεία Αργοστολίου.
 Πάρτε μέρος στην προβολή που οργανώνει η Πολιτιστική Λέσχη στο Εργατικό Κέντρο, την Πέμπτη 19 Νοέμβρη και ώρα 8.30 μμ προς τιμήν της επετείου.
 Συνεχίστε τον αγώνα. Μέσα απ’ τα 15μελή και τα 5μελή. Για καλύτερη ζωή. Για καλύτερο σχολείο. Για ένα μέλλον όπως το ονειρεύεστε κι όπως το δικαιούστε.
Αργοστόλι 17/11/2015
Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ
Ο Πρόεδρος
Η Γενική Γραμματέας
Γεωργόπουλος Διονύσης Ποταμιάνου Σοφία

• Μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Σαράντα δύο χρόνια μετά το Νοέμβρη του 1973, η μεγάλη εξέγερση της νεολαίας ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτική  δικτατορία παραμένει φωτεινό παράδειγμα για κάθε δημοκρατικόαγώνα.

Το ανεξίτηλο στίγμα που άφησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει και σήμερα ζωντανό, αρνείται να χωρέσει σε μια μουσειακή προθήκη, να γίνει  απλά μια ανάμνηση. Είναι η επικαιρότητα των αιτημάτων του, ο αγώνας για δημοκρατία, κοινωνικά δικαιώματα,αξιοπρέπεια, για μια ζωή

που αξίζει κανείς να τη ζει, αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη επέτειο να μην μοιάζει με τιςάλλες.

Οφείλουμε να θυμόμαστε το Πολυτεχνείο, αλλά και τη Νομική, τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ,

τη Μπουμπουλίνας, τον κάθε τόπο μαρτυρίου αγωνιστών, την  κάθε στιγμή της αντίστασης.

Οφείλουμε να θυμόμαστε, επίσης, την προδοσία της Κύπρου, από το αυτοαποκαλούμενο

«εθνοσωτήριο»  στρατιωτικό καθεστώς της Χούντας και να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για μια

δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, σύμφωνα μετις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Σήμερα, μάλιστα, όπου μέσα από την πολύπλευρη οικονομική και αξιακή κρίση, νοσταλγοί αυταρχικών καθεστώτων,κήρυκες  του αυταρχισμού, αλλά και της ιστορικής λήθης, της αναθεώρησης του παρελθόντος κάνουν δυναμικά, και πάλι, την εμφάνισή τους, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να θυμόμαστε τον  αντιδικτατορικό αγώνα, με προεξάρχουσα την εξέγερση του Πολυτεχνείου και, ταυτόχρονα, να συνεχίσουμε τον αγώνα στο δρόμο που χαράχθηκε ανεξίτηλα τον Νοέμβρη. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών είναι η πάλη για τη βελτίωση της ζωής των επερχόμενων γενιών.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τη νεολαία, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, κάθε δημοκρατικό πολίτη να

συμμετάσχει μαζικά στις επετειακές εκδηλώσεις και στην  πορεία της 17ηςΝοέμβρη.

• Κάλεσμα από το Π.Α.Μ.Ε.

Πολυτεχνείο 2015: Με την καθημερινή μας δράση ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του και οδηγό τους μεγάλους αγώνες του λαού μας.

Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας.

Όλοι και όλες στην Κεντρική Πλατεία Αργοστολίου, Τρίτη 17 Νοέμβρη, 6 μμ.

42 χρόνια από το Νοέμβρη του '73 το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα τιμούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική, κόντρα στις λυκοσυμμαχίες του θανάτου, για να μπορούν οι λαοί να ζουν στον τόπο τους και να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟική, φασιστική δικτατορία, οι στόχοι, τα οράματα και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για γενικότερες ανατροπές αποτελούν και σήμερα οδηγό για τους δικούς μας αγώνες. Ο ηρωικός εκείνος ξεσηκωμός των εργαζομένων και της νεολαίας αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη, δείχνει το δρόμο για τη συλλογική, μαζική, οργάνωση και δράση σήμερα ενάντια στη νέα επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, κόντρα στο νέο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεγάλοι λαϊκοί - εργατικοί αγώνες αποτελούν πηγή δύναμης, πείρας, αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας για το λαό και τη νεολαία.

Ειδικά σήμερα, που επιχειρείται στο όνομα της "αριστερής" κυβέρνησης, η υποταγή των εργαζομένων στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για ζωή και δουλειά χωρίς κοινωνική ασφάλιση, χωρίς παροχές Υγείας και Πρόνοιας, με μισθούς πείνας, χρειάζεται πιο μαχητικά να δοθεί ταξική απάντηση από τους εργάτες και τη νεολαία. Με μαζικοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των λαϊκών επιτροπών, με οδηγό την απεργία της 12ης Νοέμβρη, να κάνουμε βήματα για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να απομονωθούν οι δυνάμεις αυτές στα συνδικάτα, που ακόμη και σήμερα μιλάνε για υπεράσπιση μιας κυβέρνησης που σφάζει το λαό. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που αποδέχονται τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις στη λογική της "ανταγωνιστικότητας", της "κερδοφορίας των επιχειρήσεων". Οι δυνάμεις που αποδέχονται την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως "το κοινό μας σπίτι".

Ειδικά σήμερα που ΝΑΤΟ και ΕΕ, από τη μια βομβαρδίζουν λαούς και χώρες και από την άλλη έχουν μετατρέψει το Αιγαίο σε υγρό τάφο για εκατοντάδες παιδιά, πρέπει να δυναμώσει το κίνημα σύγκρουσης και απειθαρχίας με την ΕΕ και τις συνθήκες τις (Σένγκεν, Δουβλίνου) που όσους πρόσφυγες δεν σκυλοπνίξουν, τους προορίζουν για τζάμπα εργατικά χέρια στις πολυεθνικές τους. Αυτή η πολιτική είναι που εκθρέφει το φασισμό και το ρατσισμό, τη Χρυσή Αυγή. Αυτή η πολιτική είναι που εξέθρεψε και στήριξε τη Χούντα.

Η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες και τους νέους όπως τότε, έτσι και σήμερα μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των αναγκαίων αγώνων που θα βάλουν τέρμα στην κυριαρχία των μονοπωλίων.

Εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι, γυναίκες, να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, τους πλειστηριασμούς, τις διακοπές ρεύματος, τη φοροληστεία. Να μπει μπλόκο στις απολύσεις, στους σχεδιασμούς για νέες μειώσεις μισθών. Οργάνωση του αγώνα για Συλλογικές Συμβάσεις με κάλυψη των απωλειών μας. Να κόψουμε το χέρι σε οποίον προσπαθήσει να βάλει χέρι στη λειτουργία των σωματείων, στη συνδικαλιστική δράση. Άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες. Να προετοιμάσουμε το επόμενο βήμα ισχυρής απεργιακής απάντησης.

Δυναμώνουμε την καθημερινή μας δράση με οδηγό τους μεγάλους αγώνες του λαού μας. Με συμπαραστάτες τους ήρωες της τάξης μας. Τους εργάτες και τους νέους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, συνεχίζουμε τους αγώνες τους. Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου.

Αργοστόλι 16/11/2015

• Κάλεσμα από την Συντονιστική Επιτροπή των Κινημάτων Κεφαλονιάς

Πρόσκληση στην εκδήλωση για το Πολυτεχνείο.

Η Συντονιστική Επιτροπή των Κινημάτων Κεφαλονιάς σας προσκαλεί την Τρίτη 17/11/2015 στις 19.00 μ.μ στην Πλατεία Καμπάνας στην μουσική εκδήλωση μνήμης και τιμής των ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ από τους μαθητές του 2ου Λυκείου Αργοστολίου .

• Κάλεσμα από το ΕΛΜΕ-ΚΙ

Να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση!!!

Για μια κοινωνία με ψωμί, παιδεία, ελευθερία για το λαό!!!

Σπάμε τα δεσμά των μονοπωλίων, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.

Επιβάλλουμε το δικό μας δίκιο!!!

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ καλεί τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να ανοίξουν πλατιά συζήτηση στην τάξη και στις εκδηλώσεις για τα 42 χρόνια από τον ξεσηκωμό στο Πολυτεχνείο, τιμώντας τον και αποδίδοντας το πραγματικό του νόημα.

Την 21η Απριλίου 1967 τα τανκς «σφράγισαν» το πέρασμα από τον αστικό κοινοβουλευτισμό στην ανοιχτή δικτατορία Πρόσχημα για εφαρμογή της και την υλοποίηση της βαρβαρότητας, των αντιλαϊκών μέτρων και των αμερικανοΝΑΤΟικών γεωστρατηγικών σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή (βλ. Κύπρος) ήταν ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Η αστική τάξη, που παράμεινε στην εξουσία, επέλεξε αυτή τη μορφή διακυβέρνησης για πιο αποτελεσματική εξυπηρέτηση τω συμφερόντων της σε εκείνη τη φάση. Ο τρόμος, οι εξορίες, οι φυλακές, οι εκτελέσεις, έγιναν καθεστώς. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος διαβεβαίωνε τους εφοπλιστές ότι θα τους δώσει ότι κι αν ζητήσουν. Πράγματι μέσα από τις διώξεις ενάντια στο κίνημα, «την γη και το ύδωρ» που δόθηκε στο κεφάλαιο, μέσα από τη στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τα κέρδη πήραν την «ανιούσα».

Στο έδαφος της ασυδοσίας για την οικονομική ελίτ (χαρακτηριστική ήταν η σύμβαση με εταιρεία «Litton» και η σύμβαση της Εγνατίας), που συνιστά το μεγάλο «σκάνδαλο», έγιναν μια σειρά κοµπίνες των πραξικοπηματιών για να πλουτίζουν και προσωπικά. Στην περίοδο της δικτατορίας έγινε όργιο υπεξαίρεσης χρημάτων, έγιναν προκλητικά ρουσφέτια. Ενδεικτική είναι η «αντιμετώπιση» μιας σοβαρής κρίσης εφοδιασμού της ελληνικής αγοράς, μέσα από τη διεξαγωγή λαθρεμπορίου (με ανθρώπους του ρατσιστικού καθεστώτος της Νοτίου Αφρικής) για εισαγωγή σάπιων κρεάτων, που τα πρόσφεραν, επί μήνες ολόκληρους, στους καταναλωτές. Οι χουντικοί έφτασαν σε τέτοιο σημείο, που μέχρι και ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, προπαγανδιστής της δικτατορίας, αναγκάστηκε να γράψει: «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νεο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κ.ο.κ)». Εκατομμύρια αρπάχτηκαν επίσης απ' τους χουντικούς για την κατασκευή του «Ναού του Σωτήρος», το περιβόητο «Τάμα του Έθνους». Για την κατασκευή του ναού, μαζεύτηκαν περίπου 450 εκατομμύρια δραχμές, με πολλά απ' αυτά τα χρήματα να προέρχονται από υποχρεωτικές «εισφορές» των δημόσιων υπαλλήλων. Μετά τη χούντα, στο ταμείο βρέθηκαν περίπου 47 εκατομμύρια… Αυτό ήταν το καθεστώς που προβάλλουν οι φασίστες σαν πρότυπο!!!

Το μαζικό κίνημα δε μπόρεσε να αντιδράσει άμεσα, ήταν ανέτοιμο, παρότι τα σχέδια της δικτατορίας ήταν γνωστά. Αποδείχτηκαν φρούδες οι ελπίδες ότι θα απέτρεπαν τη δικτατορία το κοινοβουλευτικό πολιτικό προσωπικό και το τμήμα των αστών που δεν την ήθελε. Μόνο ο οργανωμένος λαός που «σημαδεύει» την πηγή των δεινών του, την οικονομία της εκμετάλλευσης, όποια πολιτική μορφή κι αν παίρνει, μπορεί να αντιμετωπίσει τα σχέδια σε βάρος του.

Κουράγιο ο λαός μέσα σε συνθήκες που κυριαρχούσε η ηττοπάθεια και ο φόβος πήρε από τους λίγους πρωτοπόρους μαχητές που στάθηκαν μπροστά αταλάντευτοι στα δικαστήρια και στους βασανιστές. Οι μικρές και μεγάλες συλλογικές αντιστάσεις γονιμοποιούσαν το έδαφος τα πέτρινα χρόνια. Στα τέλη του 1971 και καθώς εξελίσσεται διεθνώς η λεγόμενη «πετρελαϊκή» κρίση, που ήταν κρίση του ίδιου του συστήματος, ο αντιδικτατορικός αγώνας αρχίζει να σημειώνει άνοδο. Στα επόμενα χρόνια ο αγώνας αποκτά μεγαλύτερη έκταση και βάθος (μεροκάματα, ωράρια, συνδικαλιστικές ελευθερίες κλπ). Ιδιαίτερη είναι η συνεισφορά της νέας γενιάς σε αυτόν. Βοήθεια στο να προχωρήσει το κίνημα μπροστά, προσέφερε η αντιπαράθεση με τις απόψεις που ήθελαν συμβιβασμό με τη χούντα, στη λογική του μικρότερου κακού, του ρεαλισμού, της υποταγής. Έτσι φθάσαμε στο Νοέμβρη του '73 και την κατάληψη του Πολυτεχνείου, που δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» αλλά κορύφωση όλης της προηγούμενης αγωνιστικής πορείας του λαού και της νεολαίας.

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ επισημαίνει ότι το Πολυτεχνείο αποδεικνύει πως κανένας μηχανισμός που εκπροσωπεί το ιστορικό παρελθόν, όσο παντοδύναμος κι αν εμφανίζεται, δεν είναι ανίκητος. Τίποτε δε μπορεί να τα βάλει με το οργανωμένο και σωστά προσανατολισμένο κίνημα. Ούτε αναμονή, ούτε αυταπάτες! Δεν υπάρχουν «σωτήρες». Το μέλλον δεν βρίσκεται στα όρια της πείνας! Να απορρίψουμε τη ζωή με ψίχουλα! Όλη η μεταπολίτευση απέδειξε ότι οι όποιες παραχωρήσεις αποσπούν οι εργαζόμενοι μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα είναι προσωρινές. Όσες κυβερνήσεις επιλέγουν να το διαχειριστούν αναπόφευκτα θ' ακολουθήσουν αντιλαϊκές πολιτικές. Την 12η Νοέμβρη έγινε ένα σημαντικό βήμα, ενάντια σε αυτές τις πολιτικές, που πρέπει να συνεχιστεί. Παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Συμβάλλουμε αποφασιστικά με τη συμμετοχή και την πάλη μας στην αγωνιστική ανασυγκρότηση του κινήματος. Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς φασισμό, κρίσεις και πολέμους. Να γίνει ο λαός εξουσία και κυρίαρχος του πλούτου που παράγει. Τότε θα έχει σταθερά το ψωμί, τα υλικά – πνευματικά αγαθά και την παιδεία που του αξίζουν!!!

Όλοι και όλες στην κεντρική πλατεία Αργοστολίου, την Τρίτη 17 Νοέμβρη, στις 6 μμ. Τιμάμε το Πολυτεχνείο αγωνιστικά, όπως του αξίζει.

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ