...νωρίς το πρωί σήμερα τα μέλη του συλλόγου μας Maria Marina Machado Pavlos Georgilas Dionisis Kappatos ξεκίνησαν την υλοποίηση της επιχείρησης διάσωσης του,μέσω θαλάσσης με κανό- καγιάκ ,αφού δεν υπήρχε χερσαία πρόσβαση...το ύψος σε κείνα τα μέρη σε κάποιες περιοχές ξεπερνούν τα 35 μέτρα....

αφού φτάσαμε στον Πλατύ Γιαλό άμεσα μπήκαμε στο νερό και ξεκίνησαμε την διαδικασία θαλάσσιας προσέγγισης της παραλίας παρόλο τον δυνατό άνεμο που συνέχεια δυνάμωνε....

..φτάνοντας στη περιοχή πολλές απορίες και σκέψεις μας βασάνιζαν...πως στην ευχή βρέθηκε αυτό το σκυλί εδώ; από που κατέβηκε αφού είναι δεδομένο ότι αν πηδούσε ή γλιστρούσε από τα βράχια δεν θα επιβίωνε λόγω μεγάλου ύψους των βράχων..μήπως τελικά κάποιος το έφερε και τον παράτησε εδώ ,αλλά πόσο άρρωστος μπορεί να είναι αυτός για να καταδικάσει τον πρώην φίλο του σε αργό και πολύ βασανιστικό θάνατο χωρίς νερό και φαγητό...πόσο αλήθεια διαταραγμένος θα μπορούσε να είναι;

...οι σκέψεις μας διακόπηκαν μεμιάς στη θέα του σκυλάκου που περιφερόταν σα χαμένος στη παραλία λίγες εκατοντάδες μέτρα μπροστά μας....

..αφού βγήκαμε στη παραλία ένα σφίξιμο μας έπιασε ,ατενίζοντας τα τεράστια βράχια από πάνω μας,και την όψη ενός πολύ ταλαιπωρημένου μεγαλόσωμου τσοπανόσκυλου που πήγαινε πέρα-δώθε ,χαμένο στην απελπισία του,στην απόγνωση του στην πείνα του...

...το έβαλε στα πόδια ,με αργά βήματα....δεν μας γάβγιζε αλλά σταματούσε κάθε λίγο και μας κοίταζε απορημένος με αυτά τα μεγάλα θλιμμένα μάτια του...το πλησιάσαμε και του αφήσαμε κοντά του λίγη τροφή και νεράκι...τα εξαφάνισε μεμιάς...το ξανακάναμε και πάλι τα ίδια...έφυγε από εκεί με βαρύ βηματισμό προς την άλλη πλευρά της παραλίας ,σκαρφάλωσε και τρύπωσε μέσα σε βάτα που εύκολα καταλάβαμε ότι ήταν ...το σπίτι του όλες αυτές τις μέρες που ήταν εκεί.....γιατί ο Λουίτζι,έτσι τον βγάλαμε, πρέπει να ήταν εκεί πάνω από εφτά με δέκα μέρες..ήξερε κάθε τρυπούλα,κάθε καβάτζα ,κάθε σπιθαμή της εξορίας του,του τόπου του μελλοντικού θανάτου του...χάρη στη βροχή που έπεσε τις προηγούμενες μέρες ,κατάφερε να δώσει παράταση στη ζωή του!!!

...μετά από πολύ επίπονες και χρονοβόρες προσπάθειες εν τέλη ..μας εμπιστεύτηκε...μας άφησε να τον πλησιάσουμε ,να τον πιάσουμε,να το χαϊδέψουμε..ήταν πολύ τρομοκρατημένος,ένα μάτσο κόκαλα...ένα σκυλί που κανονικά θα έπρεπε να ήταν 30 κιλά και πάνω δεν ζύγιζε παραπάνω από 15...

δεν είχε δυνάμεις ούτε να μας γαβγίσει,ούτε καν να μας βοηθήσει να το βγάλουμε από τα βάτα αφού ήταν τελείως εξουθενωμένος...τον πήραμε αγκαλιά και όλοι μαζί κατεβήκαμε στη παραλία και περιμέναμε να έρθει να τον παραλάβει μαζί με την Μαρίνα ο Γεράσιμος Σκλαβουνάκης,που έχει τα γνωστά εστιατόρια-καφέ Captains Table ,που είχαμε ειδοποιήσει να έρθει σε βοήθεια με το καΐκι του ,αφού εν τω μεταξύ ο άνεμος είχε δυναμώσει αρκετά ,ο σκύλος ήταν μεγαλόσωμος και δεν θα ήταν δυνατή η επιστροφή όλων μας με τα καγιάκ...

.....ο Λουίτζι είναι μαζί μας τώρα,περιμένουμε την διάγνωση του γιατρού..είναι ασφαλής,είναι σίγουρος....όταν το βάλαμε στο αυτοκίνητο αμέσως αποκοιμήθηκε!!!τι στα αλήθεια τι τράβηξε αυτό το σκυλί..πόσο τρόμος θα τον κυρίευε άραγε όταν έπεφτε ο ήλιος και έμενε μόνος του μες στο κρύο στο πουθενά....

...άπειρα ευχαριστώ στο κο Παναγή Παπαδάτο  που του έσωσε τη ζωή,τον Μάκη Σκλαβουνάκη που αμέσως ανταποκρίθηκε και ήρθε σε βοήθεια μας και φυσικά στο Παύλο και την Yvonne Walser που διέθεσαν πρόθυμα τα καγιάκ τους για ακόμη μια φορά για να πραγματοποιηθεί η διάσωση και σε όλους όσους μας βοήθησαν και εμψύχωσαν σε αυτή την δύσκολη διάσωση.....

...ευχόμαστε η Ανάσταση του Θεανθρώπου να φέρει την προσδοκώμενη Ανάταση στις παρηκμασμένες ηθικές αξίες του κοινωνικού μας ιστού,μήπως και κάποια στιγμή σεβαστούμε την ύπαρξη όλων των έμβιων συνοδοιπόρων στη ζωή μας ....