Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος: Κήρυγμα Κυριακής προ των Φώτων

Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 05 Ιανουαρίου 2014 07:53

Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος: Κήρυγμα Κυριακής προ των Φώτων

                                ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ         ΚΥΡΙΑΚΗ  5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014      Μέγας άγιος υπήρξε ο Πρόδρομος Ιωάννης, ο μέγιστος των Προφητών. Μέγα και το έργον, το οποίον ο Θεός ανέθεσεν εις αυτόν. Και ήτο τούτο να προπαρασκευάση τις καρδιές των ανθρώπων, για να δεχθούν τον Χριστόν, να πιστεύσουν εις αυτόν και να τον ακολουθήσουν. Και το σπουδαιότερον ήτο να βαπτίση και να δείξη με τα ίδια του τα χέρια τον ενανθρωπήσαντα Κύριον και Δεσπότην. Σήμερα λοιπόν, Κυριακή πρό των Φώτων προς την μεγίστη προσωπικότητα του θείου Βαπτιστού στρέφει την προσοχή μας το ιερόν Ευαγγέλιον.

Μας λέγει, λοιπόν, ότι ο Ιωάννης υπήρξεν η αρχή του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, διότι αυτός ήνοιξε τον δρόμον προς τον Σωτήρα Χριστόν. Και επειδή τοιούτον έργον θα έκαμνεν ο Ιωάννης, το ύψιστον από όσα έκαμαν οι Προφήται της Π. Διαθήκης, δι΄αυτό και εκείνοι προεφήτευσαν αυτόν και το έργο του. Ο Προφήτης Μαλαχίας, εκατοντάδες χρόνια προτού να παρουσιασθή ο Ιωάννης, παρουσιάζει τον Θεόν Πατέρα να λέγη προς τον Υιόν Του, που επρόκειτο να σαρκωθή, «Ιδού, στέλλω τον απεσταλμένον μου πριν από σε εις τον κόσμον. Αυτός θα κηρύξη, θα βαπτίζη, θα παρουσιάση σε τον Μεσσίαν. Θα καλέση τον λαόν να μετανοήση και να πιστεύση εις σε, τον Σωτήρα». Αυτά προφητεύει ο Μαλαχίας διά τον Πρόδρομον του Κυρίου. Αλλά και ο Ησαίας βλέπει προφητικώς τον Ιωάννην επί το έργον και την εκπλήρωσιν της αποστολής του και γράφει: Μεγάλη φωνή -  η φωνή του Προδρόμου – φωνάζει εις την έρημον και λέγει : Ετοιμάσατε τον δρόμον, από τον οποίον θα περάση ο Κύριος. Καθαρίσατε τας ψυχάς σας, δια να τας εύρη, όπως τας θέλη ο Μεσσίας.

     Αυτά προεφήτευσαν οι Προφήται. Αυτά και έγιναν. Ο Ιωάννης, πριν από τον Χριστόν, εβγήκεν εις την έρημον του Ιορδάνου. Και τι έκαμεν εκεί;   Εκήρυττε και εβάπτιζε. Το κήρυγμά του ήτο φλογερόν, ώστε να ξυπνά τας κοιμισμένας συνειδήσεις. Το βάπτισμά του δεν ήτο βεβαίως το χριστιανικόν βάπτισμα, ώστε να αναγεννά ψυχάς. Ήτο όμως προπαρασκευαστικόν. Τους εβάπτιζεν αυτός με νερό, διά να τους δώση να καταλάβουν την ανάγκην που είχαν διά να βαπτισθούν «εν Πνεύματι Αγίω», να δεχθούν το βάπτισμα του Χριστού, διά να λάβουν άφεσιν και να εύρουν την σωτηρίαν. Δεν ήτο δηλαδή το βάπτισμά του όπως το βάπτισμα το ιδικόν μας, το οποίον μας δίδει την αναγέννησιν. Δεν ήτο όπως η εξομολόγησις που έχει η Εκκλησία μας και λαμβάνομεν δι΄αυτής την άφεσιν των αμαρτιών μας. Και όμως κόσμος πολύς έτρεχε προς τον Ιωάννην διά να βαπτισθή και να εξομολογηθή. Χιλιάδες ανθρώπων από όλα τα μέρη της Ιουδαίας, άνθρωποι του λαού και άνθρωποι σοφοί, πλούσιοι, αριστοκράται, ήρχοντο εκεί, διά να βαπτισθούν και να εξομολογηθούν. Έτρεχαν με πίστιν προς τον Πρόδρομον.

     Εμείς οι χριστιανοί τρέχομεν έτσι προς τον Χριστόν; Διότι και εμάς καλεί ο Χριστός. Όχι απλούς άνθρωπος, έστω και ο μέγιστος των προφητών, αλλ΄ο ενανθρωπήσας Θεός, αυτός ο Σωτήρ μας. Μας καλεί εις το κήρυγμα του Ευαγγελίου του. Μας καλεί εις την μετάνοιαν, που είναι δεύτερον βάπτισμα. Μας καλεί, όχι απλώς διά να μας προπαρασκευάση, όπως ο Πρόδρομος τους Ιουδαίους, αλλά να μας αγιάση, να μας καθαρίση από την αμαρτίαν, να μας αναγεννήση, να μας υψώση εις την δόξαν των τέκνων του Θεού, να μας χαρίση την χαράν και την ειρήνην του επιγείου, αλλά και της ουρανίου ζωής. Τρέχομεν λοιπόν, προς αυτόν με πόθον, με πίστιν και με ειλικρίνειαν;  Τρέχομεν να ακούσωμεν κήρυγμα, να παρακολουθήσωμεν την θείαν λατρείαν, να εξομολογηθώμεν, να καθαρίσωμεν τον εαυτόν μας; Οι Εβραίοι της εποχής εκείνης μας δίδουν το παράδειγμα. Εμείς όμως πρέπει να το παρέχωμεν εις όλους. Αυτό θα είναι και ιδική μας και των άλλων σωτηρία.

     Υπήρξε λοιπόν μέγας προφήτης ο Ιωάννης, διότι υπήρξε και μέγας άγιος, άγγελος επί της γης. Τίποτε το εγκόσμιον δεν τον απασχολούσε. Απορροφημένος από την αποστολήν και το έργον του , αφωσιωμένος τελείως εις τον Θεόν, έζησε σαν τέλειος ασκητής και ερημίτης. Η τροφή του ήταν ακρίδες και μέλι άγριον, το δε ένδυμά του από τρίχας καμήλου και το εκρατούσε με δερματίνην ζώνην.  Δεν εφρόντιζε διά τα υλικά. Όλη του η προσοχή είχε στραφή προς τα πνευματικά, προς τα άγια, τα ουράνια, τα θεία. Ήτο και βαθύτατα ταπεινός, αφού εκήρυττε και έλεγεν, ότι δεν είναι άξιος να λύση τα σχοινιά των υποδημάτων του Κυρίου. Πρόδρομος του Χριστού ήτο. Τον Χριστόν εκήρυττε. Τον Χριστόν θα εβάπτιζεν ο Ιωάννης. Τα χέρια του, ανθρώπινα χέρια, θα έπιαναν την κορυφή του Δεσπότου. Και έπρεπε να ήσαν άγια. Άγιος, Αγιώτατος έπρεπε να ήτο ο Ιωάννης, άνθρωπος του πνεύματος, ταπεινός, εγκρατής, τελείως αφωσιωμένος εις τον Θεόν, διά να σταθή άξιος της τόσον μεγάλης, της υψίστης τιμής.

     Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, έπρεπε να είναι – και ήτο ταπεινός, εγκρατής, άγιος, πνευματικός άνθρωπος, διότι θα εβάπτιζεν τον Χριστόν και θα ήγγιζεν την πανάχραντον κορυφήν Του. Αλλ΄εμείς οι χριστιανοί πόσον πρέπει ταπεινοί και καθαροί και άγιοι να είμεθα; Εμείς δεν τον εγγίζομεν τον Χριστόν απλώς, αλλά τον κοινωνούμεν. Εμείς με την θείαν μετάληψιν δεχόμεθα ολόσωμον και ολοζώντανον μέσα μας τον Κύριον της δόξης, τον άπειρον και άγιον Θεόν. Γι΄αυτό πρέπει και να αγωνιζώμεθα να αποκτήσωμεν την αγιότητα και αρετήν. Συμβαίνει με εμάς αυτό; Ή μήπως αμαρτωλοί και το σημαντικώτερον αμετανόητοι προσερχόμεθα εις την θείαν Ευχαριστίαν;

     Αλλά «στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου». Πάντοτε πρέπει να είμεθα καθαροί και άγιοι, άνθρωποι του Πνεύματος και όχι της σαρκός και της ύλης. Ιδιαιτέρως όμως, όταν θα κοινωνήσωμεν, χρειάζεται τελεία προετοιμασία. Καθαροί και άγιοι, όπως ο Τίμιος Πρόδρομος, ας προσπαθώμεν να κοινωνούμεν και ας ζώμεν, διά να αξιωθώμεν της ουρανίου του Θεού βασιλείας.         

                                                                               Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος

                                                                                             Ιεροκήρυξ

                                                                             Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας