Οι συνθήκες ζωής με την έξοδο στην αγορά εργασίας και των δύο φύλων αποδυνάμωσε την αυτοπρόσωπη ενασχόληση της οικογένειας με τα ηλικιωμένα μέλη της. Δεν είναι θέμα έλλειψης αγάπης και ενδιαφέροντος, αλλά αποτέλεσμα των ρυθμών ζωής που αποδυναμώνουν τις σχέσεις και τις δυνατότητες.

Τελευταία, κάποιοι άνθρωποι ασχολήθηκαν με το θέμα της κοινωνικής και κρατικής εξυπηρέτησης των ηλικιωμένων. Επειδή στις επισκέψεις στις αρμόδιες υπηρεσίες και στις συναντήσεις με ανθρώπους των υπηρεσιών, μισθωτούς και εκλεγμένους, δεν κατέληξαν σε βέβαια συμπεράσματα, κρίνουμε αναγκαίο να υποβάλλουμε δημόσια μερικές ερωτήσεις.

Ρωτάμε, πρώτα, την “αυτοδιοίκηση”, γιατί είναι αυτή που διαχειρίζεται τα γηροκομεία και έχει ζωτικό ενδιαφέρον για τα νοσοκομεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γενικότερα.  Εστιάζουμε σε δύο δήμους, επειδή έχουμε άμεση γνώση, αλλά είναι θέμα που αφορά όλο τον νομό. Συγνώμη που δεν έχουμε πλήρη εικόνα, αλλά αυτός είναι και ο σκοπός της σημερινής επιστολής.

(Οι ερωτήσεις αφορούν και τον βουλευτή, την κυβέρνηση, τα κόμματα και κάθε άλλον αρμόδιο).

Παρακαλούμε για τις απαντήσεις σας με όσο γίνεται μεγαλύτερη τεκμηρίωση, γιατί σε αυτή συναντήσαμε το πρόβλημα και σ’ αυτή βρίσκεται η λύση.

1.Γιατί το Γηροκομείο Αργοστολίου υπολειτουργεί; Γιατί δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το σύνολο των ηλικιωμένων για τους οποίους έχει σχεδιαστεί;

Σύμφωνα με όσα μπορέσαμε να μάθουμε. οι στεγασμένοι σε αυτό είναι λίγο περισσότεροι από το 60% της πληρότητας του.

2.Γιατί δεν λειτουργεί το Γηροκομείο στη Σάμη, δωρεά της οικογένειας Τζανετάτου;

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από το 2003 που η οικογένεια το ολοκλήρωσε. (Να υπενθυμίσουμε πως και το Γηροκομείο Αργοστολίου βασίστηκε σε δωρεά της οικογένειας Βεργωτή και άλλων).

3. Γιατί από την εποχή του ενιαίου δήμου, οι εκπρόσωποι μας στέκονταν επιφυλακτικά ή και αρνητικά απέναντι στη δωρεά; Κι αν από τότε έβλεπαν τις δυσκολίες, γιατί αποδέχτηκαν την δωρεά;  Αν το πρόβλημα βρίσκεται στην άρνηση ή αδυναμία του κράτους να καλύψει με προσωπικό τα γηροκομεία και σε άλλα νομικά προσκόμματα και διατάξεις που δυσκολεύουν, τι ενέργειες έχουν κάμει οι δήμοι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων;

Όπως γνωρίζετε, όλα αυτά και ιδιαίτερα η έλλειψη προσωπικού  πλήττουν την ποιότητα της περίθαλψης των ηλικιωμένων με δυσάρεστα αποτελέσματα για αυτούς. Οι εργαζόμενοι και η παροχή υπηρεσιών έχουν φτάσει στα όρια τους.

4.Αν άλλοι είναι οι λόγοι, παρακαλούμε για την επίσημη ενημέρωση σας, γιατί όσα γνωρίζουμε ως τώρα, μοιάζουν αλληλοσυγκρουόμενα.

5.Ποια είναι η κατά κεφαλή χορηγία του ΕΟΠΠΥ για τους φιλοξενούμενους σε γηροκομεία; (Ως εμάς έφτασε η πληροφορία πως είναι 34 € την ημέρα για κάθε ωφελούμενο ηλικιωμένο). Έχει γίνει οικονομοτεχνική μελέτη και υπολογισμός κόστους λειτουργίας;

6.Επειδή η νοσοκομειακή και η πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αφορά κυρίως τους ηλικιωμένους, τι σκοπεύετε να πράξετε με όσα προβλήματα πρόσφατα παρουσίασε το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου; Γνωρίζετε  πως δεν υπάρχει πρωτοβάθμια περίθαλψη (συμβεβλημένοι με τον ΕΦΚΑ γιατροί) σε διάφορες ειδικότητες με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το νοσοκομείο και με αυτή; Για παράδειγμα, ραντεβού με οφθαλμίατρο του νοσοκομείου χρειάζεται αναμονή έξι μηνών, ενώ οι εξετάσεις σε ιδιώτες οφθαλμίατρους τινάζουν συντάξεις στον αέρα. Είναι λογικό η έλλειψη ιατρών να αντιμετωπίζεται με εφημερίες πολλών ημερών πάνω σε ένα γιατρό;

Υπάρχουν ενέργειες τοπικών πολιτικών εκπροσώπων προς την κατεύθυνση της επίλυσης όλων αυτών;

7. Μπορούμε να μάθουμε αν υπάρχει λίστα αναμονής αιτήσεων για εισαγωγή σε γηροκομεία και τον αριθμό των αιτήσεων ; (“Αναρμοδίως”, αλλά από μέλη υπηρεσιών, έχουμε ακούσει τον αριθμό 100, ο οποίος είναι στάσιμος από εδώ και πολύ καιρό, αφού κανείς δεν υποβάλλει αίτηση για να μπει σε λίστα αναμονής). Σωστά, δίνεται προτεραιότητα εισαγωγής μετά από υπόδειξη του νοσοκομείου, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που καθυστερούν, ακόμα και όταν υπάρχει αυτή η υπόδειξη.

8.  Επειδή ακούσαμε, επισήμως και ανεπισήμως, πως  ο δήμος που κληρονόμησε τον πρώην δήμο Κεφαλονιάς θέλει να κάμει το γηροκομείο Σάμης “Κέντρο φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών”, μπορούμε να μάθουμε πόσες τέτοιες γυναίκες έχουν ανάγκη κρατικής φιλοξενίας στον νομό μας; Υπάρχει καταγραφή;

Γνωρίζουμε ότι υπάρχει υπηρεσία  ψυχολογικής στήριξης αυτών των γυναικών. Μια γυναίκα που κακοποιείται  στο νησί και μένει χωρίς στέγη είναι σωστό να παραμένει στο ίδιο περιβάλλον; Εάν γίνει Δομή κακοποιημένων γυναικών, επειδή  δεν φαίνεται να υπάρχουν σημαντικοί αριθμοί στο νησί για τη λειτουργία της, θα αφορά και άλλες περιοχές; Γνωρίζουμε τους πανελλαδικούς αριθμούς, για να εξαχθούν συμπεράσματα για την αναγκαιότητα μιας ακόμα τέτοιας δομής;

Ρωτάμε, γιατί ακούσαμε από πολλά αρμόδια χείλη διάφορους αριθμούς που ξεκινούν από το μηδέν και φτάνουν έως το επτά. Πού βρίσκεται η αλήθεια;

(Δεν θα σχολιάσουμε την παραβίαση της επιθυμίας των δωρητών. Αυτό είναι άλλο θέμα, πολύ πιο σοβαρό. Μοιάζει να είναι κάτι που κινείται στα πλαίσια της γενικευμένης αμφισβήτησης κάθε τι ιερού, στο οποίο επιδίδεται, συστηματικά και καθημερινά, ο νέος μετανεωτερικός “πολιτισμός”).

Μήπως, τελικά, θα πρέπει να μιλήσουμε και για την κακοποίηση των ηλικιωμένων; Μήπως,  “σκοτώνουν τα άλογα, όταν γεράσουν“;

Η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού στον πλανήτη, μετά την Ουκρανία. Και δεν έχουμε ακόμα πόλεμο. (Δεν λάβαμε υπόψη μας το ασήμαντο σε πληθυσμό Τουβαλού που μας κατατάσσει τρίτους). Μήπως, θα πρέπει να αρχίσουμε να καταγράφουμε και να αντιμετωπίζουμε τις αιτίες πριν είναι πολύ αργά;

Αυτοδιοίκηση σημαίνει διαφάνεια, δημόσιος διάλογος, ενημέρωση και συμμετοχή πολιτών στην επίλυση τοπικών προβλημάτων . Αλλιώς θα μιλάμε για “αυτοδιοίκηση” σε εισαγωγικά.

Αν το κράτος με τους θεσμούς και τους νόμους που έχει φτιάξει εμποδίζει , δημιουργώντας δυσβάστακτα κόστη, ας αποσυρθεί από τις κακές υπηρεσίες κι ας απαλλάξει τον πληθυσμό από τα βάρη, αφήνοντας ελεύθερες τις κοινωνίες να χαράξουν τους δικούς τους δρόμους ζωής. Ζωή για όλους και όχι μόνο για τους έχοντες.

Αν ξέρουμε τις αιτίες, βρίσκουμε και τις λύσεις.

Κάποια πράγματα μπορεί να πηγάζουν από την κεντρική διοίκηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αυτή μπορεί να παίζει με τις ζωές μας κι εμείς να βρίσκουμε δικαιολογία για να μένουμε αμέτοχοι. Κάποια πράγματα αφορούν όλα τα μέλη της τοπικής κοινωνίας. Όχι μόνο τους πάσχοντες. Μπορούμε και χωρίς το κράτος που δεν μπορεί.

Στον Πολιτισμό που γεννήθηκε στην Ελλάδα και κάποιοι έχουν λησμονήσει δεν επιτρέπεται αδιαφορία και εγκατάλειψη των αδύναμων. Στη θέση τους μπορεί να βρεθούμε και εμείς και ο καθένας μας. Καιρός να ξαναγίνουμε κοινωνία. Τα προβλήματα των συνανθρώπων αφορούν όλη την κοινωνία και όχι μόνο το κράτος ή τους εκλεγμένους. Καιρός να κοινωνήσουμε ξανά.

Ευχαριστούμε για τις απαντήσεις από τους αρμόδιους, για την αναδημοσίευση του παρόντος από τα τοπικά μέσα και για κάθε άλλη συμμετοχή και βοήθεια.

Το παρόν κείμενο είναι, πριν απ’ όλα, μια πρόσκληση για συσπείρωση, σκέψη και δράση της τοπικής κοινωνίας γύρω από όλα τα θέματα που αφορούν τη ζωή μας. Για μια πραγματικά κοινοτική, εκκλησιαστική, κοινωνική ζωή. Τρία ελληνικά επίθετα που σημαίνουν το ίδιο πράγμα και αφορούν όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά. Χωρίς καμία εξαίρεση.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ (από το 2015, προσπαθούμε).

email : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.