Είναι πολλά χρόνια πριν.

Μένουμε σ'ένα στενό γραφικό δρομάκι γιατί δίνει πανελλήνιες το παιδί.

Μια γλυκιά και ήρεμη χτυπιά στο ρόπτρο της κατάλευκης πόρτας μου δίνει σήμα.

Πετάγομαι πρόθυμη ν'ανοίξω ένα ανεμοχάδι θωπευτικά με λούζει στο άνοιγμα της.

Δεν περίμενα κανέναν ,δεν πρόσμενα τίποτα, οι γονείς με παιδί εν ώρα πανελληνίων ανήκουν κάπου αλλού,ξενύχτι , αγωνία,ζεις μεταξύ φθοράς και αφθασίας.

Μια γλυκιά παρουσία ,μια πανέμορφη κυρία τόσο γλυκιά, άλλο τόσο και όμορφη ήρθε σαν διάττοντας αστέρας.

Θα έλεγα όμορφη σαν την πρώτη μέρα της Άνοιξης.

Αρκετά ντροπαλή ,αντιθέτως αυτού ευγενική.

Κρατούσε στα τρυφερά χεράκια της μια ΥΠΈΡΟΧΗ ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ !!!!

Λύγισα στη θέα και των δύο.

Λουλούδια διαλεχτά καλοφτιαγμένα ,αρμονικά σαν την κυρία που τα βαστούσε.

---Παρακαλώ !!!!

---Εδώ μένει ο κύριος ... ;

---Όχι απαντώ , μα κόπηκε η φωνή μου τα φιόρα δεν ήταν για την αφεντιά μου. ....η οδός που ζητάτε είναι ακριβώς εκεί. ...γνώριζα καλά τις οδούς και των τεσσάρων τομέων της πόλη μας.

Δεν παρέλαβα ποτέ τα λουλούδια εκείνα που τόσο αγάπησα, αγαπώ και λατρεύω, μα φρόντισα να μάθω για την κυρία που έκανε την λαμπερή εμφάνιση στην πόρτα μας.

Ήταν η κυρία Μπενετάτου Αικατερίνη μαμά του Μάκη που με το ανθοπωλείο τους ομορφαίνουν την πόλη μας ,δουλεύουν με δυναμισμό,αποφασιστικότητα, μεράκι γιατί αγαπούν την δουλειά τους.

Καλές δουλειές, επιτυχίες επαγγελματικές πάντοτε.

Σας ευχαριστούμε που ομορφαίνετε την πόλη μας ....

Benetatos flowers ....

Δώστε λουλούδια παντού ,σκορπίστε αγάπη σε μορφή ροδοπέταλου....την μυστική γλώσσα τους, την αθόρυβη, την γνωρίζουν όλες οι καρδιές. ....ψίθυροι ζωής.

Αγαπάμε να σ'αγαπώ

Θέλε με να σε θέλω,

γιατί θα έρθει η στιγμή

να θες και να μη θέλω!....