Αφιέρωμα στα εργαζόμενα κορίτσια του Ραδίου που πέθαναν και λάμπουν ακόμη μέσα στα φέρετρα τους

Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 09 Μαρτίου 2020 09:55

Αφιέρωμα στα εργαζόμενα κορίτσια του Ραδίου που πέθαναν και λάμπουν ακόμη μέσα στα φέρετρα τους

Μικέλης Μαφρέδας – Παγκόσμια ημέρα Γυναίκας

Αφιέρωμα στα εργαζόμενα κορίτσια του Ραδίου που πέθαναν και λάμπουν ακόμη μέσα στα φέρετρα τους.

Την σημερινή ημέρα σκέφθηκα να την αφιερώσω στην μνήμη των κοριτσιών που πέθαναν από την έκθεση τους στο θανατηφόρο Ράδιο και την κληρονομία που άφησαν στις επόμενες γενιές. Την άνοιξη του μακρινού 1917 μέσα στην καρδιά του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μια 18χρονη κοπέλα, η Γκρεις Φράιερ, ξεκίνησε να εργάζεται στην Εταιρία Ραδίου  των ΗΠΑ (USRC) στο Νιού Τζέρσεϋ. Έβαφε με Ράδιο, προϊόντα  της πολεμικής βιομηχανίας. Η εργασία αυτή χρειαζόταν τα  λεπτεπίλεπτα δάχτυλα ακόμη και ανηλίκων κοριτσιών και η εταιρία πλήρωνε τρεις φορές παραπάνω. Για τον λόγο αυτό θεωρείτο η ελίτ εργασία των φτωχών κοριτσιών. Η εταιρία παρόλο που ήταν γνωστό τι προξενούσε το Ράδιο , διαβεβαίωνε τα κορίτσια ότι μπορούσαν και να το καταπίνουν άφοβα αφού έπρεπε να κρατούν το πιο λεπτό πινέλο ανάμεσα στα δόντια τους.  Τα κορίτσια έλαμπαν πράγματι και  όπου ακουμπούσαν τα φορέματα, τα μαλλιά τους λαμπύριζαν και γοήτευαν τους πάντες στις φτωχικές τους γειτονιές. Εξ αιτίας της λάμψης του το Ράδιο θεωρείτο το πιο ακριβό υλικό στον κόσμο. Ακολούθησαν πάρα πολλοί ξαφνικοί θάνατοι κοριτσιών ώσπου μια νεαρή εργαζομένη μελλοθάνατη και εκείνη, η Κάθριν Ντόνοχιου πέτυχε το 1927 να αρχίσουν εκταφές των κοριτσιών.

usradiumgirls argonne1ca1922 23 150dpi

Πρώτος τάφος της 24χρονος Μόλυ Μάγκι που επίσημα είχε πεθάνει από σύφιλη. Τα απομεινάρια της Μόλυ λαμπύριζαν!!! Τότε όλοι κατάλαβαν, όλες οι εκταφές είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Το όμορφο μου Ράδιο, το αποκαλούσε η Μάρι Κιουρί. Ένας εκπληκτικός αριστερός Εβραίος δικηγόρος, ο Λέοναρντ Γκρόσμαν για μια δεκαετία πάλευε αμισθί στα δικαστήρια εναντίων της Εταιρίας που αρνιόταν κάθε ενοχή. Και πέτυχε να επιβληθεί η χάρτα της ασφαλείας στους χώρους εργασίας. Τα κορίτσια δεν πέθαναν μάταια αλλά άφησαν κληρονομιά την καλυτέρευση των εργατικών δικαιωμάτων για τις επόμενες γενιές. Αλλά το Ράδιο ζει. Για να καταστραφεί πρέπει να περάσουν 1600 χρόνια. Όπως έλαμπαν στους δρόμους και τις γειτονιές τους το μακρινό 1917 τα κορίτσια θα λάμπουν στα φέρετρά τους για πάρα πολλά χρόνια ακόμη.

Μαφρέδας Μικέλης

Πρόεδρος Τ/Κ Σπαρτιών

mikeliw