1928 ...ο Ζήσιμος Παπαφλωράτος ανοίγει το διάσημο Καφέ Ζυθο Ζαχαροπλαστείο «Τα Ολύμπια» που για 85 συνεχή χρόνια υπήρξε στέκι κάθε διανοούμενου και bon viveur... Durrel ,Eμπειρίκου Σολωμού...
Μάλιστα, στη σάλα του καταστήματος, προκαλεί θαυμασμό ο πλούσιος διατηρημένος διάκοσμος της οροφής που εναρμονίζεται άψογα με το υπόλοιπο σύγχρονο design.
Το σενάριο της σειράς τοποθετείται στο 1935, και αφηγείται την ιστορία της Luisa Durrell, μιας σχετικά νεαρής χήρας που αποφάσισε να μεταναστεύσει μαζί με την οικογένειά της στην Κέρκυρα.
Χιλιάδες βρετανοί θα έχουν αυτή τη χρονιά τη δυνατότητα να θαυμάσουν τις ομορφιές της Κέρκυρας στην τηλεόραση, καθώς το τηλεοπτικό δίκτυο της Βρετανίας ITV ξεκινά προβολές της δραματικής σειράς The Durrells, που βασίζεται στα λογοτεχνικά βιβλία-απομνημονεύματα του Βρετανού συγγραφέα Gerard Durrell από τη ζωή του στο ελληνικό νησί.

Τα γυρίσματα έγιναν στην Κέρκυρα.Το σενάριο της σειράς τοποθετείται στο 1935, και αφηγείται την ιστορία της Luisa Durrell, μιας σχετικά νεαρής χήρας που αποφάσισε να μεταναστεύσει μαζί με την οικογένειά της στην Κέρκυρα.Ο Gerald Durrell διηγείται μέσα από την πλοκή τα εφηβικά του χρόνια στο νησί, όπου, ως λάτρης της φύσης, συνέλλεγε έντομα και συναντούσε περίεργους ανθρώπους.
Η οικογένεια Durrell ήταν υπαρκτή και η ζωή της στην Κέρκυρα ήταν γεγονός.Όπως αναφέρει ο Andy Jarosz σε άρθρο του στο blog του τουρ οπερέιτορ Sunvil, η οικογένεια έμεινε 4 χρόνια στο νησί, στις περιοχές Πέραμα και Κοντόκαλι. Εκτός από το έργο του Gerald, ο αδερφός του, Lawrence, συνέγραψε τη νουβέλα Prospero’s Cell, στην οποία αποτύπωσε ζωντανές εικόνες από την Κέρκυρα πριν τον πόλεμο.

Ο ίδιος, μαζί με τη γυναίκα του, Nancy, συνέχισαν να μένουν στο νησί όταν η υπόλοιπη οικογένεια είχε φύγει εξαιτίας του πολέμου με την κατάληψη των Γερμανών. Στο λευκό σπίτι όπου έμειναν, με θέα στην ακτή Καλαμι, σήμερα λειτουργεί ταβέρνα.
Πέρα όμως από τις μυθιστορηματικές προοπτικές και την τεράστια συμβολή της οικογένειας στη μακρά ιστορία των γραμμάτων, τα ευτράπελα περιστατικά αφθονούν στο βιβλίο: η οικογένεια φτάνοντας σε ένα νησί με δύσκολες και ενίοτε πρωτόγονες συνθήκες αδυνατούσε όχι μόνο να βρει σπίτι με μπανιέρα αλλά και να αντιληφθεί τα διαφορετικά ήθη της εποχής. Εντύπωση τους προκαλούσαν τα τοπικά έθιμα όπως η λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα (που περιγράφεται γλαφυρά στο βιβλίο), η ζεστασιά των κατοίκων (ο ενθουσιασμός του Τζέραλντ για τη μεγαλοπρέπεια ενός βοσκού), η ομορφιά της φύσης. Γράφει χαρακτηριστικά ο Τζέραλντ: «Βλέπαμε κάτω το νησί να λαγοκοιμάται λαμπυρίζοντας σαν ακουαρέλα στην αχλή της ζέστης. Ασημοπράσινες ελιές, σκουροπράσινα κυπαρίσσια, πολύχρωμα βράχια στις ακτές, και η θάλασσα απαλή και λεία σαν οπάλι, στο μπλε της αλκυόνας, το πράσινο του σμαραγδιού. Μια-δυο πτυχές μονάχα να διπλώνουν εδώ κι εκεί, στη γυάλινη επιφάνεια, κάθε που αγκάλιαζε ένα μικρό βράχινο ακρωτήρι φορτωμένο ελιές. Ακριβώς κάτω απ’ το μέρος που καθόμασταν ήταν ένα μικρό ακρογιάλι, μισοφέγγαρο, με μια δαντέλα άμμο στην άκρη. Ενας γιαλός τόσο ρηχός, με τόσο λαμπερό αμμουδερό βυθό, που το νερό φάνταζε αχνό γαλάζιο, σχεδόν άσπρο». Και αυτή είναι μία από τις άπειρες περιγραφές του φυσιοδίφη που ενέπνευσαν αναγνώστες του βιβλίου και θεατές της σειράς να επισκεφτούν την Κέρκυρα.

κείμενο ΕΛΈΝΗ ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΥ φωτο Κέλλυ Μωραίτη