Ας δεχθώ ότι είμαι ανόητη και ονειροπόλα.

Ας δεχθώ ότι είμαι απελπιστικά εμμονική.

Ας δεχθώ ότι είμαι τρελή.

Άλλωστε τι ξέρει ο καθένας μας γι’ αυτή τη λέξη;

Ότι βολεύει τους διανοούμενους τούτου του κόσμου.

Ας σκεφτώ ότι βλέπω με διαφορετικό τρόπο σημαντικά γεγονότα.

Ας δεχθώ ότι κανένας δεν θέλει  να του πάρει τα «ηνία»  άλλος.

Ας δεχθώ ότι πάντοτε θα υπάρχουν αφεντάδες.

Άλλωστε από δαύτες χτίζονται αυτοκρατορίες.

Θαυμάζω τον Άνδρα, την Γυναίκα, το παιδί,

Τον παππού, την γιαγιά. Τους σέβομαι.

Δεν θαμπώνομαι από τα φανταχτερά πλουμίδια.

Τα ψεύτικα φώτα τις πλούσιες φορεσιές.

Ξεχάσαμε την Ιστορία με άλμα εις ύψος στο παρόν.

Βουλιάξαμε και στη θρησκεία με φράσεις

«Γιατί πιστεύεις στον Θεό;»

Περιπλάνηση στον κόσμο.

Μόχθος χωρίς ισότητα.

Χαίρε στους βολεμένους.

Θα ελπίζω.

Της αλλαγής τα όνειρα να θεριέψουν.

Να φορέσουν τα καλά τους, να λάμψουν.

Λευκές ορχιδέες, παιδιά  ντυμένα στα λευκά.

Δωρίστε τους το μέλλον.

Θα δεχθώ  τον κόσμο αυτό για μια χαραμάδα φωτός!

Λίτσα Αλιβιζάτου