Κόσμημα στην ευρύτερη περιοχή  του Ληξουρίου και της  Παλικής  αποτελεί ο παλιός ναός της Αγίας Μαρίνας στο χωριό των Σουλλάρων.  Ο ναός ήταν ενοριακός  της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Πυλαρινών και μετέπειτα και  άλλων οικογενειών. Τα αρχιτεκτονικά μέρη του ναού, οι πύλες, τα παράθυρα, οι πέτρινες ανάγλυφες διακοσμήσεις και τα  σκαλίσματα, καθώς και τα υπέροχα ξυλόγλυπτα εσωτερικά μέρη,  με πρώτο το  τέμπλο, καθιστούν το ναό αξιόλογο μνημείο.

           Ο ναός έτυχε πολλών συντηρήσεων έως το 2003 από τις αντίστοιχες Υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού και της  Εφορείας Αρχαιοτήτων Κεφαλληνίας. Σημαντικές ήταν: η συντήρηση μετά τους σεισμούς του 1953, καθώς και η τελευταία της δεκαετίας 1995-2005,   που βοήθησαν το ιστορικό κτήριο του ναού να «αντέξει κάπως » στους σεισμούς του 2014.

          Κατά τους τελευταίους σεισμούς, του 2014,  ο ναός υπέστη μεγάλες ρηγματώσεις  με αποτέλεσμα να «αχρηστευτεί». Στις 18 Ιουλίου 2018,  δημοπρατήθηκε το έργο αποκατάσταση του ναού και σήμερα έχει ολοκληρωθεί. Ανήκουν πολλά μπράβο στο Υπουργείο Πολιτισμού, στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κεφαλληνίας, στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, στο Δήμο Ληξουρίου, στον πρόεδρο των Σουλλάρων, Γεράσιμο Αραβαντινό- Ζαφείρη και στον ακούραστο και άοκνο επίτροπο  του ναού, Ελευθέριο Γρηγοράτο.

          Λόγω της εορτής της Αγίας Μαρίνας  σας εκθέσω την «περίπτωση των καραβιών - τάματα », που  έως τώρα δεν  ήταν γνωστά και διέφυγαν της προσοχής  κατά τις παλιές συντηρήσεις του ναού.

          Στο νότιο τοίχο του ναού, εξωτερικά,  επάνω στον παλιό  σοβά, βρίσκονται εγχάρακτα σχέδια πλοίων σε διάφορα μεγέθη και σχήματα. Αυτό,  δεν ήταν έως τώρα προσεγμένο ούτε καταγεγραμμένο, λόγω που δε διακρίνονταν ευκρινώς. Στη συντήρηση του ναού κατά τη δεκαετία 1995-2005, μέρος του σοβά του τοίχου με τα σχήματα των πλοίων,  υπέστη αλλαγή για τις ανάγκες του ναού, όταν αυτόν τον συντηρούσαν με τσιμεντο-ενέσεις, με αποτέλεσμα να χαθούν κάποια από τα μεγάλα σχήματα των καραβιών. Επίσης, αναπόφευκτα και κάποια άλλα  εγχάρακτα καράβια, καταστράφηκαν στην τελευταία γενική αποκατάσταση του ναού,  παρ’ όλη την καλή  προσοχή των εργασιών προς την προσεγμένη ενίσχυση του τοίχου.

          Τα καράβια εντοπίστηκαν το 2004 από τον γράφοντα και μαζί με τον Χρήστο Μαρούλη έγινε μια λεπτομερής καταγραφή τους, όσο το δυνατόν μας το επέτρεπε «ο χρόνος του σοβά».

          Τα περασμένα χρόνια κάποιος   από το χωριό που ήταν ναυτικός κάθε φορά που έφευγε για ταξίδι,  χάραζε το σχέδιο του πλοίου του  στον τοίχο,  που «βλέπει» το κοιμητήριο του ναού, για να τον προστατεύει από τους κινδύνους η Αγία Μαρίνα.  Ζητούσε με αυτό τον τρόπο την προστασία της Αγίας. Τα σχέδια των καραβιών παραπέμπουν  σε πλοιάρια  του 19^ου αιώνα, σκούνες και τρεχαντήρια και άλλα, που έκαναν μεγάλα εμπόρια στη Μεσόγειο και στη Μαύρη θάλασσα. Όλος ο τοίχος φαίνεται πως ήταν εγχάρακτος από τέτοια σχήματα καραβιών, αλλά δεν έχουν σωθεί όλα κι άλλα δεν διακρίνονται καλά, λόγω της φθοράς του χρόνου και της έκθεση τους στις καιρικές συνθήκες. Για τη φωτογράφησή τους χρειάστηκε «ανώδυνη μαύρωση» των σχημάτων με ελαφρό μολύβι, ώστε να φανούν τα σχήματα. Καλό είναι το θέμα να μελετηθεί περισσότερο και να προσεχτεί αυτή η μοναδική περίπτωση ταμάτων,  που ο ανώνυμος ναυτικός άφησε τα σημάδια της αγωνίας του και της πίστης του προς την Αγία Μαρίνα.

           Υπάρχει  στην άχλη της ιστορίας μια παράδοση,  πως,  τα  καράβια αυτά αφιερώθηκαν από κάποιον Σουλλαριώτη πλοιοκτήτη, τα οποία  καράβια του, όταν «έπεφταν» σε κακοκαιρία θαλάσσης,  αυτός επικαλούνταν τη βοήθεια της  Αγίας Μαρίνας  των Σουλλάρων, και σώζονταν   από το  μεγάλο κίνδυνο. Δυστυχώς, η παράδοση δεν ταυτίζεται με κάποιο γεγονός, αλλά αυτή ήταν, που  με  παρακίνησε για τον εντοπισμό αυτών των μοναδικών αφιερωμάτων στην Αγία Μαρίνα.