Με τη δήλωση αυτή, η κυβέρνηση δείχνει ξεκάθαρα πως η λεγόμενη “αξιολόγηση” δεν αποτελεί εργαλείο ενίσχυσης ή αναβάθμισης των δημόσιων δομών, αλλά μοχλό ελέγχου, φόβου και πολιτικής καθυπόταξης. Μιλάμε για μια τιμωρητική και βαθιά ταξική προσέγγιση, η οποία επιχειρεί να κατηγοριοποιήσει τα σχολεία, να υποβαθμίσει τη δημόσια εκπαίδευση και να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς σε υποτελείς ενός αυταρχικού κρατικού μηχανισμού.

Αυτό το πρότυπο αυταρχισμού, που επικαλείται “αξιολόγηση” ενώ στην ουσία επιβάλλει πειθαρχικό εκφοβισμό, πολιτικές διώξεις και πελατειακές τοποθετήσεις, δεν περιορίζεται στον χώρο της Παιδείας. Αντιθέτως, διαπερνά κάθε πτυχή του κρατικού μηχανισμού, και η περίπτωση του Νοσοκομείου Αργοστολίου και του Κέντρου Υγείας πια στο Ληξούρι αποτελούν ένα κραυγαλέο παράδειγμα αυτής της αντίφασης.

Στην Κεφαλονιά, η “αξιολόγηση” φαίνεται πως δεν ίσχυσε καθόλου στην επιλογή της θέσης  « Διοικητής /τριας Νοσοκομείου και Κέντρου Υγείας, αφού ο άνθρωπος που επιλέχθηκε για το Ληξούρι δεν ήταν άριστος... στην πραγματικότητα η βαθμολογία της την κατατάσσει 9^η από τους 10 υποψήφιους.

Ο διορισμός αυτός έγινε χωρίς διαφάνεια, χωρίς αξιοκρατία και τελικά ενάντια στην ίδια την δημοκρατία αφού μόνο στα αυταρχικά καθεστώτα διόριζαν με το έτσι θέλω.

Πώς μπορεί να μιλάει η κυβέρνηση για “αξιολόγηση” στην εκπαίδευση, όταν στην υγεία εφαρμόζει τέτοιες πρακτικές?

Η αντίφαση είναι εκκωφαντική. Στην Παιδεία, οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί που δίνουν καθημερινά τη μάχη για τα παιδιά μας, αντιμετωπίζονται ως «εχθροί του Κράτους» αν εκφράσουν διαφωνία. Αντίθετα, στην Υγεία, οι κολλητοί τους διορίζονται σε κρίσιμες θέσεις ευθύνης χωρίς καμία πραγματική αξιολόγηση, χωρίς κοινωνική λογοδοσία.

Θα μπορούσατε, αν το επιθυμούσατε, να διορίσετε απευθείας την παρέα σας. Κανείς δεν θα έλεγε κάτι – τουλάχιστον όχι θεσμικά. Θα ήταν μια καθαρή, έστω και προκλητική, επίδειξη εξουσίας. Αντ’ αυτού, επιλέξατε να ντύσετε την επιλογή σας με τον μανδύα της επίπλαστης αξιοκρατίας. Να οργανώσετε διαδικασίες που δείχνουν αξιοκρατικές μόνο στα χαρτιά. Και τελικά, να διορίσετε – με τρόπο ακόμα πιο προκλητικό – εκείνους που εσείς προσωπικά είχατε και έχετε ξανατοποθετήσει.

Μέσα από μια διαδικασία που ευτελίστηκε από την αρχή ως το τέλος, καταφέρατε να αποδείξετε πως το ζητούμενο δεν ήταν ούτε η αξιολόγηση ούτε η διαφάνεια. Ήταν απλώς η επανάκαμψη των "παιδιών" που έχουν υποταχθεί. Άλλωστε στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών μας ενημέρωναν ότι γίνονται προσπάθειες από την κυβέρνηση να ενισχύσει την δημόσια υγεία και δεν είχαν αυτοί οι ίδιοι διοικητές κανένα παράπονο... πώς να έχουν άλλωστε όταν υπάρχει σχέση εξάρτισης?

Στη φάση της γραπτής αξιολόγησης και των τυπικών προσόντων, οι προσωπικές επιλογές του γαλάζιου βουλευτή, κατέλαβαν την 3η και μόλις την 9η θέση στους 10 εξεταζόμενους.ΝΑΙ την 9^η θέση που σύμφωνα με τη διαδικασία, θα έπρεπε να κληθούν για συνέντευξη οι πρώτοι 7 – και μόνο σε περίπτωση άρνησης, κατά σειρά οι επόμενοι.

Η διαδικασία συνέντευξης έδινε τη δυνατότητα να δοθούν έως και 800 μόρια, επιτρέποντας έτσι την ανατροπή οποιασδήποτε διαφοράς από την πρώτη φάση. Άλλωστε, οι υποψήφιοι από την Α' φάση συγκέντρωναν έως 1600 μόρια· πράγμα που σημαίνει ότι με ένα υψηλό σκορ στη συνέντευξη, μπορούσε εύκολα να γίνει ανατροπή της κατάταξης. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να μπει κάποιος στους 7 (ΕΦΤΑ) που θα καλούνταν για συνέντευξη...

Αντ’ αυτού, η εκλεχτή της πόλης του Ληξουρίου (9η θέση, ΕΝΑΤΗ) έλαβε πρόσκληση εξ αρχής. Χωρίς να έχουν προκύψει παραιτήσεις. Χωρίς να κληθεί ο 4ος υποψήφιος. Χωρίς καμία επίσημη πρόβλεψη ή διαφάνεια. Ακόμα και αν δεχτούμε – παράτυπα – ότι ο 4ος παραιτήθηκε, θα έπρεπε να προσκληθεί ο 8ος. Όχι ο 9ος. Όχι να σταλούν οκτώ προσκλήσεις...

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη... ΞΑΦΝΙΚΆ αρίστευσαν. Βλέπετε στα προφορικά αποδίδουν καλύτερα μάλλον τις γνώσεις τους από ότι στα γραπτά... είχε και αυτό προβλεφθεί : κανένα σύστημα, καμία λογική και κανένας θεσμός δεν θα εμπόδιζε την πολιτική βούληση. Μικρή σημασία είχε άλλωστε ποιος θα ερχόταν πρώτος. Το μόνο που μετρούσε ήταν η τελική "τριάδα" από την οποία θα επιλέξει ο υπουργός. Όμως ακόμα και σε αυτό το – προσχηματικό – τελικό βήμα, η περιφρόνηση προς τη διαδικασία, η αλαζονεία και η αυθαιρεσία είναι κραυγαλέες.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η πρώτη στην Α’ φάση – έλαβε πρόσκληση και έδωσε συνέντευξη για άλλη θέση αναπληρώτριας διοικήτριας. Η βαθμολογία της, σύμφωνα με τη διαδικασία, ισχύει για όλες τις θέσεις που έχει δηλώσει. Γιατί λοιπόν δεν προσμετρήθηκε και για το Μαντζαβινάτειο, όπου – αντικειμενικά – θα περνούσε πρώτη;

Η απάντηση είναι απλή: γιατί έπρεπε να είναι πρώτη η προσωπική επιλογή του τοπικού « Ηγεμώνα », εκπροσωπόντας τον « Εθνικό ».

Δεν πρόκειται πια για παρατυπίες ή "τεχνικές αστοχίες". Πρόκειται για μια συνειδητή, μεθοδευμένη προσβολή κάθε έννοιας αξιοκρατίας κάθε έννοιας Κράτος Δικαίου και τελικά του ίδιου του πολιτεύματος. Μια επιδεικτική επίδειξη δύναμης απέναντι σε όσους ακόμα πιστεύουν ότι οι θεσμοί υπάρχουν για όλους.

Αυτό δεν είναι “μεταρρύθμιση”. Είναι η πιο ωμή μορφή υποκρισίας. Είναι ένα σύστημα συμμορίας, που προωθεί την εξυπηρέτηση της παρέας τους και την υποταγή. Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε δημόσια εμφάνιση σχεδόν του βουλευτή ακολουθεί και το εξαρτημένο διοικητικό προσωπικό σαν να είναι πολιτικός συνεργάτης και όχι Διοικητής Νοσοκομείου.

 Η εξουσία δεν κρύβεται πια. Δεν προσπαθεί καν να προσποιηθεί. Και αυτή η γύμνια της, είναι το πιο ανησυχητικό από όλα...

Η Κεφαλονιά, μέσα από την υπόθεση του Νοσοκομείου, καθρεφτίζει το γενικότερο πρόσωπο της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής: αυταρχική προς τους αδύναμους, χαριστική προς τους ισχυρούς· επιθετική προς την κοινωνία, προστατευτική προς τους κολλητούς της.

Η Νομαρχιακή επιτροπή επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κεφαλονιάς - Ιθάκης