Σήμερα, περίπου 400 διαφορετικές ποικιλίες φρούτων και άλλων τόσων λαχανικών καλλιεργούνται στον λαχανόκηπο του βασιλιά. Ο κήπος έχει αποστολή να προσφέρει στο κοινό μια μεγάλη ποικιλία άγνωστων ή και σπάνιων φρούτων και λαχανικών. Εδώ, κάθε χρόνο παράγονται περίπου 30 τόνοι φρούτα και 20 τόνοι λαχανικά. Η παραγωγή πωλείται τρεις φορές την εβδομάδα στην «Μπουτίκ του λαχανόκηπου του βασιλιά», σε όσους τυχερούς επισκεφθούν τις Βερσαλίες, έξω από το Παρίσι.

Ο λαχανόκηπος δημιουργήθηκε το 1683 από τον Jean-Baptiste de la Quintinie, εκτείνεται σε 9 στρέμματα και έγινε με εντολή του Λουδοβίκου 14ου. Ηταν ένας υπαίθριος λαχανόκηπος και έγινε με τα καλλιτεχνικά πρότυπα των γαλλικών κήπων της εποχής. Αρχικά η τοποθεσία ήταν έλος και χρειάστηκε να αποξηρανθεί και να καλυφθεί με τόνους άμμου για να μετατραπεί σε καλλιεργήσιμο έδαφος. Ο αρχιτέκτονας Franςois Mansart ανέλαβε εκείνη την εποχή να χτίσει τους μαντρότοιχους, τα περάσματα και τις ταράτσες.

Ο λαχανόκηπος του βασιλιά είναι σήμερα η έδρα της Ανώτατης Εθνικής Σχολής Τοπίου των Βερσαλλιών, η οποία ανήκει στο υπουργείο Γεωργίας της Γαλλίας. Κάθε χρόνο η Σχολή φροντίζει τον λαχανόκηπο ενώ οι φοιτητές παρακολουθούν εντατικά σεμινάρια. Αυτή η ανώτατη σχολή παρέχει, εξάλλου, μια μεγάλη βεντάλια ειδικοτήτων, από την τέχνη του κλαδέματος ως την δημιουργία κήπων και λαχανόκηπων.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος 14ος όπως έκανε ένα υπερβολικά μεγάλο και πρωτοφανώς πολυτελή πύργο, με τον ίδιο τρόπο δημιούργησε τα συντριβάνια, τους κήπους και τον λαχανόκηπο: όλα υπερβολικά για να μπει στο μάτι των άλλων βασιλιάδων της Ευρώπης ώστε η κατοικία του να αποτελεί μοντέλο για ολόκληρο τον κόσμο.

Σήμερα ο λαχανόκηπος του Λουδοβίκου παραμένει ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη. Μπορεί κάποιος να περάσει πολλές ώρες να τριγυρίζει στις αλέες παρατηρώντας τις σπάνιες ποικιλίες αχλαδιού, τον πρωτότυπο τρόπο κλαδέματος των δένδρων και τα μποστάνια με τα φρέσκια σπαράγγια και τα φρούτα.

Οταν το 1678 ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή του λαχανόκηπου, χιλιάδες εργάτες απασχολήθηκαν για να μετατρέψουν το έλος σε κήπο. Ο Λουδοβίκος κάλεσε στην αυλή του τον Jean-Baptiste de la Quintinie, δικηγόρο στο επάγγελμα, έναν μπουρζουά από την περιοχή Σαράντ της Γαλλίας, ο οποίος είχε πάθος με την κηπουρική. Η εντολή ήταν να καταπλήξει με τον λαχανόκηπό του και να κάνει κάτι καλύτερο από ό,τι ήταν γνωστό εκείνη την εποχή.

Ο La Quintinie ήταν ο πρώτος που έκανε «τον χειμώνα καλοκαίρι, τον 17ο αιώνα», λέει η ιστορία 700 καφάσια σύκα έβγαιναν από τον κήπο του προς το παλάτι, καθημερινά, από τον Απρίλιο μήνα, προς έκπληξη όλων.

Χρησιμοποιώντας κοπριά χωνεμένη από τους στάβλους του βασιλιά, ο ιδιοφυής La Quintinie κατόρθωσε να καλλιεργήσει σπαράγγια τον χειμώνα. Ηταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε το θερμοκήπιο με γυαλί ενώ εφηύρε το κλάδεμα που δίνει περισσότερα φρούτα στο δένδρο.

Καθημερινά, τόνοι φρούτων και λαχανικών έβγαιναν από τον λαχανόκηπο και στοκάρονταν σε υπόγειες στοές, ειδικά διαμορφωμένες για τον σκοπό αυτό. Διάδρομοι υπόγειοι μετέφεραν τα προϊόντα κατευθείαν στις βασιλικές κουζίνες και από εκεί στα τραπέζια του βασιλιά. Τουλάχιστον 150 άνθρωποι έτρωγαν καθημερινά στο παλάτι, εκτός δεξιώσεων.

Ο Λουδοβίκος έδωσε τίτλο ευγενή στον La Quintinie και όταν πέθανε το 1688 εξομολογήθηκε ότι η απώλειά του δεν θα μπορούσε ποτέ να αντικασταθεί.

Με τους επόμενους βασιλείς της Γαλλίας, ο λαχανόκηπος δεν βρήκε ποτέ την δυναμική που είχε επί Λουδοβίκου 14ου. Οι Βερσαλίες έγιναν ιστορικό μνημείο το 1926 και άνοιξαν τις πόρτες του στο κοινό μετά το 1991. Σήμερα υπάρχουν κηπουροί, μαθητές, ειδικοί, επισκέπτες οι οποίοι γεμίζουν καθημερινά τον μαγικό αυτό χώρο.