Τούτες τις μέρες κατατέθηκαν στη Βουλή για κύρωση από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, οι συμβάσεις για την παραχώρηση τεσσάρων θαλάσσιων περιοχών στο Ιόνιο και την Κρήτη για έρευνες υδρογονανθράκων.

Συγκεκριμένα στη θαλάσσια περιοχή «Ιόνιο», παραχωρείται για έρευνα και για εκμετάλλευση (αν ανακαλυφθούν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα για 25 χρόνια), στην κοινοπραξία της Repsol Exploracion με τα Ελληνικά Πετρέλαια.  

Για την Λαϊκή συσπείρωση, ο στόχος κάθε επιχειρηματικού ομίλου που επενδύει στην έρευνα και στην εξόρυξη υδρογονανθράκων, όπως και σε κάθε άλλο κλάδο της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι το καπιταλιστικό κέρδος και όχι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Είναι πολύ φανερό λοιπόν, ότι αν προχωρήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια, οι έρευνες και οι γεωτρήσεις,

• δεν θα εξασφαλίσουν φθηνά καύσιμα για τη λαϊκή οικογένεια, αφού μόνο τα ακριβά καύσιμα διασφαλίζουν το υψηλό κέρδος των ομίλων του κλάδου, των διυλιστηρίων, των εισαγωγέων, των επιχειρήσεων της χονδρικής και λιανικής εμπορίας. Γιατί επίσης, οι υψηλοί έμμεσοι φόροι, επιστρέφουν ξανά ως ενίσχυση στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αποτελεί πρόκληση, η χώρα μας την ίδια ώρα που είναι τόσο πλούσια σε ενεργειακές πηγές και οι εγχώριοι όμιλοι διύλισης βρίσκονται σε σταθερή πορεία κερδοφορίας, να υπάρχουν υψηλά ποσοστά ενεργειακής φτώχειας (το 43% του πληθυσμού δεν εξασφαλίζει σήμερα ικανοποιητική θέρμανση) και η κυβέρνηση να περικόπτει κατά 50% τις κρατικές δαπάνες για το επίδομα θέρμανσης.
• Θα κλαπεί οριστικά και αμετάκλητα και θα χαθεί για τις επόμενες γενιές ένα πολύτιμο ενεργειακό απόθεμα, για να κερδίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Με το σημερινό πλαίσιο δεν διασφαλίζεται ούτε η ερευνητική συμμετοχή, ούτε ο ουσιαστικός έλεγχος, ούτε καν η δέσμευση μέρους της πιθανής εξόρυξης από το ελληνικό κράτος.
• Δεν θα υπάρχει σαφής εικόνα για τα κρατικά έσοδα από τη φορολογία των μελλοντικών κερδών, αφού πέρα από την αδυναμία ουσιαστικού κρατικού ελέγχου, ( ήδη γνωρίζουμε τα ψίχουλα της εξόρυξης του Πρίνου ως κρατικά έσοδα) και τις δυνατότητες των πολυεθνικών να φοροαπαλλάσσονται, μέσω των «off shore» αλλά και με νόμιμες ρυθμίσεις. Αλλά ακόμη και αυτά θα αξιοποιούνται τελικά για την άμεση ή έμμεση στήριξη των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων και όχι για την αναβάθμιση της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Τα όσα πιθανά κρατικά έσοδα που διατείνονται ότι θα διοχετευθούν μέσω κάποιου ειδικού ταμείου στο ασφαλιστικό σύστημα, δεν θα αυξήσουν ανάλογα τη συνολική κρατική χρηματοδότηση, αφού οι σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ και οι δεσμεύσεις της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής είναι δεδομένες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• Δεν θα δημιουργήσουν θέσεις καλοπληρωμένης σταθερής εργασίας, με προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, αφού το εξορυκτικό κεφάλαιο, θα επιδιώκει όλο και φθηνότερη εργατική δύναμη, με τσακισμένες εργασιακές σχέσεις και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας για να αυξήσει τα κέρδη του ( βοούν, οι μειώσεις μισθών και οι απολύσεις τα τελευταία χρόνια, τα εξαντλητικά ωράρια, οι απλήρωτες υπερωρίες, η μη καταβολή επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας κ.α.).  Εξίσου παραπλανητικές είναι οι υποσχέσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για τα μεγάλα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν για την τοπική διοίκηση. Ο περιφερειακός πόρος του 5% από τα έσοδα εξόρυξης, είναι το «τυράκι» στη φάκα για το λαό, που, ακόμα κι αν δοθεί, δεν θα ανακόψει τη φοροληστεία, ούτε την ενιαία ολομέτωπη επίθεση από κυβέρνηση - δήμους - Περιφέρεια, σε βάρος των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων
• θα αντιμετωπιστεί το περιβάλλον ως "χαβούζα". Η εξόρυξη με κριτήριο την κερδοφορία των επενδυτών το μόνο που ουσιαστικά εγγυάται είναι την καταστροφή του, με τεράστιες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, στις τοπικές οικονομίες, χτυπώντας ανεπανόρθωτα την τουριστική, κτηνοτροφική και αλιευτική δραστηριότητα, τη βιοποικιλότητα, ενώ δεν είναι έωλος και ο προβληματισμός για τα ζητήματα σεισμικότητας. Τα πολλαπλά παραδείγματα καταστροφής του περιβάλλοντος και τα πολύνεκρα «ατυχήματα» («Πετρόλα» το 1992,  ΕΛΠΕ το 2015), δείχνουν πως η προστασία του περιβάλλοντος δεν χωράει στο πλαίσιο του αδυσώπητου ανταγωνισμού των καπιταλιστικών οικονομιών, στην περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ που πολλοί επικαλούνται ως σωτηρία. Καμιά εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει στις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης της Περιφέρειας Ι.Ν. και των ενεργειακών ομίλων για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Ούτε τα παρατηρητήρια, ούτε  ύπαρξη νομοθετικού πλαισίου και σύγχρονης τεχνογνωσίας των ομίλων δεν εμπόδισαν στην εκδήλωση διεθνώς ατυχημάτων μεγάλης έκτασης, με διαρροή πετρελαιοειδών που προκάλεσε θανάτους, μεγάλη οικολογική καταστροφή και μακροπρόθεσμες συνέπειες στην οικονομία των κατοίκων (εκρήξεις σε πλατφόρμες - εξόρυξης στον Κόλπο του Μεξικού το 2010 και στη Βόρεια Θάλασσα το 1998, ατυχήματα πετρελαιοφόρων στην Γαλλία, τη Βρετανία, τη Ν. Κορέα και την Ισπανία τις τρεις τελευταίες δεκαετίες). Ιδιαίτερα στην Περιφέρεια του Ιονίου, εκτός του ότι υπάρχει πρόβλημα με την πληρότητα των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και των σχεδίων περιβαλλοντικής παρακολούθησης πρόληψης και περιορισμού των συνεπειών των πιθανών ατυχημάτων, δεν υπάρχουν και αναφορές για γνωστά ζητήματα που αφορούν στη διαρροή τοξικών αποβλήτων, καθώς και βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου από την εποχή των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας. Δεν υπάρχει επίσης επίσημη δέσμευση για λεπτομερή καταγραφή και αποτύπωση μικροζωνικών μελετών για τις περιοχές που πρόκειται να εμπλακούν στις εξορύξεις. Αντίθετα  τα όποια μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης κινδύνων σε κάθε περίπτωση περιορίζονται στο πλαίσιο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο.
• Η έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας εντάσσεται στο σκληρό ανταγωνισμό καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τον ενεργειακό και ευρύτερο έλεγχο των αγορών της περιοχής. Οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ υψώνουν τη σημαία της γεωπολιτικής αναβάθμισης και παίζουν με τη φωτιά σε μια περίοδο που αυξάνεται ο κίνδυνος διαμελισμού κρατών και στα Βαλκάνια επαναχάραξης συνόρων, γενίκευσης των πολεμικών αναμετρήσεων. Οι γαλαντομίες των ιμπεριαλιστών αμερικανών περί «προστασίας» τάχα που παρέχουν στην χώρα μας και στην Κύπρο, το δήθεν "ηχηρό μήνυμα" του Γάλλου Προέδρου Μακρόν προς την Τουρκία,  δεν εκφράζουν τίποτα άλλο, παρά τα σημερινά συμφέροντα των αμερικανικών των γαλλικών και άλλων  ομίλων απ' τις εξορύξεις υδρογονανθράκων στη χώρα μας, που όμως βρίσκονται στον αντίποδα των λαϊκών συμφερόντων γιατί οι δρόμοι του πετρελαίου είναι βαμμένοι με αίμα των λαών. Κι αυτό σίγουρα δεν είναι προς όφελος του λαού μας, ούτε προς όφελος της «ασφάλειας» και της «σταθερότητας» στην περιοχή, όπως το παρουσιάζουν σήμερα οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου.

Βασική προτεραιότητα τόσο της σημερινής κυβέρνησης της Ν.Δ. όσο και των προκατόχων της ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που χρησιμοποιούν την αυταπάτη της «βιώσιμης ανάπτυξης » ο ένας και της  "δίκαιης ανάπτυξης" ο άλλος, όσο και των άλλων αστικών κομμάτων και των στηριγμάτων τους στην Τοπική Διοίκηση (Περιφέρειας και δήμων),  είναι η προσέλκυση των ιδιωτικών επενδύσεων για την αξιοποίηση και των πλουτοπαραγωγικών πηγών .

Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι αξιοποίηση για ποιον; Με ποιους όρους η αξιοποίηση αυτή μπορεί να είναι πηγή ευημερίας για το λαό και όχι κατάρα;

Η Λαϊκή συσπείρωση είναι αντίθετη  στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών από επιχειρηματικούς ομίλους με κριτήριο  τα κέρδη τους και θεωρεί ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης προς όφελος του λαού.

Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μπορεί να γίνει προς όφελος του λαού μέσα από ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Μόνο τότε θα εξασφαλιστούν η μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, η συνδυασμένη και ισόρροπη αξιοποίηση όλων των μορφών Ενέργειας και των κλάδων της οικονομίας, η προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, η εξοικονόμηση Ενέργειας, η εξασφάλιση επαρκούς και φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, η ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, η εξασφάλιση σταθερής εργασίας, η αμοιβαία επωφελή διακρατική συνεργασία για έρευνα και αξιοποίηση των πηγών, η αξιοποίηση του εγχώριου επιστημονικού δυναμικού και η θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Πάνω απ' όλα θα κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

 Προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω είναι να γίνουν κοινωνική περιουσία τα εργοστάσια, η γη, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι εγχώριες πηγές Ενέργειας, τα μέσα παραγωγής και διανομής της Ενέργειας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία. Ένας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης προϋποθέτει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.

Ωστόσο σήμερα ανεξάρτητα από τις πολιτικές της επιλογές και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας είναι αντίθετη  με τις συμβάσεις παραχώρησης στους επιχειρηματικούς ομίλους και απαιτεί από την ελληνική βουλή να μην τις εγκρίνει. 

Στα πλαίσια αυτά το δημοτικό συμβούλιο απαιτεί :

• Ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.Διασφάλιση της κάλυψης των λαϊκών αναγκών στην Ενέργεια. Αυξήσεις στα επιδόματα θέρμανσης, κατάργηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα καύσιμα, αφορολόγητο πετρέλαιο στους φτωχούς αγρότες όπως στους εφοπλιστές, ούτε ένα ευρώ από την τσέπη γονιών και εκπαιδευτικών για τη θέρμανση στα σχολεία.
• Όχι στις ιδιωτικοποιήσειςκαι την πώληση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας
• Σταθερή εργασία, με δικαιώματαγια όλους τους εργαζόμενους του κλάδου.
• Προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείαςμε βάση τις σύγχρονες γνώσεις και τεχνικές.
• Απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, επεμβάσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ και ΕΕ 25 Σεπτεμβρίου 2019