Μια ακόμη απόφαση πάρθηκε από τα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης, η οποία βάζει ταφόπλακα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό ή υγιή αθλητισμό αν προτιμάτε.

Σχολιάζει ο Πάνος Παναγιωτόπουλος

Μετά την διαφαινόμενη παύση ενός (μήνα) στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, έρχεται η αναβολή ακόμη ενός μήνα που -για να μη γελιόμαστε- όλοι περιμέναμε. Όπως ανακοίνωσε ο Στέλιος Πέτσας, μεταξύ άλλων, η επανεκκίνηση του αθλητισμού θα γίνει στις 7 Ιανουαρίου του νέου έτος. Δηλαδή, παίρνει παράταση ενός μήνα. Για ποια επανεκκίνηση μιλάμε, δεν μπορούμε να καταλάβουμε αφού τίποτε πλέον δεν θα ‘ναι το ίδιο.

Στις προηγμένες χώρες, ο αθλητισμός αντιμετωπίζεται ως ένα από τα βασικότερα θέματα στην εκάστοτε κοινωνία. Κονδύλια και κρατικές χρηματοδοτήσεις στην ανάπτυξη των εγκαταστάσεων και πολλά ακόμη. Ακόμα και εν μέσω κορωνοϊού, σε χώρες με χειρότερα επιδημιολογικά στοιχεία συγκριτικά με την Ελλάδα, ο αθλητισμός και δει ο ερασιτεχνικός, συνεχίζει να λειτουργεί με αυστηρότερα μέτρα υγειονομικής πρόληψης.

Στην Ελλάδα δεν ισχύει αυτό, αφού σύμφωνα με τις πράξεις της κυβέρνησης, ο αθλητισμός λειτουργεί αρνητικά ως προς την πανδημία. Αξίζει να πάει κανείς σε μια οργανωμένη ακαδημία μπάσκετ ή οποιουδήποτε άλλου αθλήματος και θα διαπιστώσει τα μέτρα που παίρνουν οι ομάδες (από την διοίκηση μέχρι τους αθλητές). Φυσικά η κυβέρνηση έχει μαύρα μεσάνυχτα για τον τρόπο λειτουργίας των ακαδημιών κα αυτό αντικατοπτρίζεται από τις αποφάσεις της.

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε ξανά πόσο επιδρά ο αθλητισμός στην ψυχολογική και σωματική υγεία, καθώς αυτό δεν ενδιαφέρει την ηγεσία μας, απ’ ότι φαίνεται. Θα τονίσουμε, όμως, ένα πρόβλημα που φαίνεται πως στο άκουσμα τους, κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα.

Αυτοί οι προπονητές που έχουν ως βασική εργασία την ενασχόληση τους με τις ακαδημίες, τι θα απογίνουν; Θα υπάρξει μέριμνα; Αυτοί οι προπονητές, αυτοί οι αθλητές που δεν τους επιτρέπει το ίδιο το σύστημα να κάνουν τη δουλειά τους, ώστε να βιοποριστούν. Το ίδιο το κράτος, επί της ουσίας, τους οδηγεί στην πλήρη καταστροφή. Αυτοί οι επικίνδυνοι άνθρωποι που αποφασίζουν για τις τύχες αυτών των ανθρώπων, σφυρίζουν αδιάφορα.

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο αθλητισμός συνεχίζει να υφίσταται, όπως τονίσαμε, με αυστηρά μέτρα. Ας συγκρίνουμε, λοιπόν, τα κρούσματα σε επίπεδο ακαδημιών, συγκριτικά με εκείνους που στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο στα ΜΜΜ. Φυσικά εκεί μέριμνα «υπάρχει» για να αυξηθούν τα δρομολόγια; Ρητορικό ερώτημα.

Αυτό που θέλετε, θα το πετύχετε. Παιδιά εθισμένα στα βιντεοπαιχνίδα. Νεολαία υπέρβαρη με καταθλιπτικές τάσεις, ώστε να μπορείτε να την κατευθύνετε όπως θέλετε, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι η ίδια. Οι γονείς -όπως είναι λογικό στην κοινωνία που έχετε δημιουργήσει- θα φοβούνται να στείλουν τα παιδιά τους στο γήπεδο.

Το «βίαιο», τα παιδιά θα φοβούνται να αθληθούν. Θα φοβούνται να έρθουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους.

Δημιουργείτε κοινωνίες με αισθήματα φόβου και αποξένωσης. Χαρείτε, λοιπόν, για το δημιούργημα σας. Βάλατε ταφόπλακα στον υγιή αθλητισμό και στους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτόν. Είστε επικίνδυνοι.

Πηγή: Jumpshot.gr