Ευάγγελος Ευαγγελάτος: Το Ευρώ και ο «σοφός» Εβρέν
Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου Η σοσιαλδημοκρατία απέθανε (ή καλύτερα σάπισε κατά τον Ευάγγελο Βενιζέλο) Ζήτω η σοσιαλιστική αριστερά. Κάπως έτσι φάνηκε ότι φώναξαν οι Έλληνες στις κάλπες της 6ης Μαΐου, έτσι εξηγείται και το αποτέλεσμα π.χ. στην Κεφαλονιά όπου το ΠΑΣΟΚ από δύο βουλευτές το '81 έφτασε τώρα να είναι τέταρτο κόμμα. Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε έναν ταλαντούχο και προικισμένο πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα και ένα ανανεωμένο και μη κομματικό ψηφοδέλτιο, από τελευταίος που ήταν πήρε τη βουλευτική έδρα. Αυτή η μετακίνηση και η ροή των ψηφοφόρων ενώ φαίνεται απλή εντούτοις πρόκειται για ένα μεγάλο και ποιοτικό πολιτικό άλμα.
Διότι:
1. Εγκατέλειψαν τη σοσιαλδημοκρατία (ΠΑΣΟΚ) η οποία δεν είναι ιδεολογία αλλά διαδικασία που στοχεύει μέσω της αλλαγής να βελτιώνει τη ζωή των πολιτών με τη συνεννόηση των εταίρων δηλαδή κράτους – εργοδοσίας – εργαζομένου και
2. Ξεπέρασαν προκαταλήψεις και ψήφισαν σοσιαλιστική αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) ή ακόμα και δημοκρατική αριστερά (ΔΗΜΑΡ) κόμματα που έχουν σαφή ιδεολογική καταγωγή μιας και είναι κομμουνιστογενείς πολιτικοί σχηματισμοί.
Βέβαια τα κόμματα αυτά έχουν εγκαταλείψει από καιρό τη μαγική λέξη «επανάσταση» της οποίας την αποκλειστικότητα στη χώρα μας έχει πλέον μόνο το ΚΚΕ. Όμως οι σχηματισμοί αυτοί είναι έτοιμοι για αγώνες και ρίξεις με το καπιταλιστικό περιβάλλον και τις εκφράσεις του στην προσπάθεια τους να βελτιώσουν τη ζωή των μέσων και λαϊκών στρωμάτων.
Οι ψηφοφόροι λοιπόν τόλμησαν την υπέρβαση. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως δεν προχώρησε. Δεν προχώρησε στην ευκαιρία που του δόθηκε να υλοποιήσει τον «ιστορικό συμβιβασμό» δηλαδή το ιδανικό της παράταξης του από τη δεκαετία του 70. Ίσως γιατί δεν δίψαγε τόσο για εξουσία, παρά τους χαρακτηρισμούς που δέχτηκε για αλαζονεία. Ίσως γιατί τον έχει απορροφήσει η δεινή θέση του λαού και η εξεύρεση λύσης εξόδου από αυτήν με την καταγγελία των μνημονίων. Ίσως όλα τα παραπάνω. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχουμε κατακτήσει ακόμα ως λαός μια κουλτούρα συνεργασιών.
Όμως αυτή η κουλτούρα επείγει να την εμπεδώσουμε άμεσα γιατί η κρίση έχει ξελαμπαδιάσει για τα καλά και δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο αν δεν δράσουμε. Για να γίνει αυτό πρέπει όλοι, και όταν λέω όλοι εννοώ όλοι, εκλογείς και εκλεγόμενοι να αλλάξουμε στυλ. Πρέπει να μάθουμε να ακούμε και να συνεργαζόμαστε και οι ψηφοφόροι να απαιτήσουν από τα κόμματα πηγαίνοντας προς στις κάλπες της 17ης Ιουνίου, να δεσμευτούν πάνω στην προοπτική των συνεργασιών.
Τώρα πια δεν μας χρειάζονται «μέτωπα» που προτείνει ο Αντώνης Σαμαράς και «διπολισμοί», ούτε κραυγές τύπου θύρας 13 από τους «νεοεισελθέντες», ούτε μπορεί να είμαστε «ανεξάρτητοι Έλληνες» αφού ως έθνος ανάδελφο έχουμε ανάγκη τους φίλους και τις συμμαχίες μας. Ας μην ξεχνάμε ότι την τελευταία φορά που βγήκαμε από συμμαχία (για πολύ πιο σοβαρή αιτία) ήταν το 74 με τη τραγωδία της Κύπρου και την επέλαση του Αττίλα.
Μετά όμως για να ξαναμπούμε χρειαστήκαν να περάσουν πολλά χρόνια, χρειάστηκε να γίνει πραξικόπημα στην Τουρκία, να βγει ο «σοφός» Εβρέν όπως τον αποκάλεσε η τότε ηγεσία μας, ο οποίος συναίνεσε να ξαναενταχθούμε στη συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Ας προσέξουμε λοιπόν όλοι μας να μην επαναληφθεί η ιστορία για να μη βρεθούμε στην ανάγκη να ψάχνουμε για κάποιον Ευρωπαίο Εβρέν αυτή τη φορά.
• Ο Ευάγγελος Ευαγγελάτος είναι Παιδίατρος