Για να το ξεκαθαρίσουμε, συμφωνώ απόλυτα στο λαϊκό «κάλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε», είμαι 100% υπέρ στο να υπάρχει ένας μηχανισμός πρόληψης και ενημέρωσης για να προλαβαίνουμε τα χειρότερα, όμως αυτό που συμβαίνει τελευταία με το μήνυμα από το  112 της Πολιτικής Προστασίας, έχει αρχίσει να με προβληματίζει.

Για άλλη μία φορά, η… αστοχία του ήταν παροιμιώδης, διότι χθες «χτύπησε» αφού είχε περάσει η κακοκαιρία από την Κεφαλονιά!

Έτυχε να βρίσκομαι εκείνη την ώρα σε μία αίθουσα με άλλους 10 ανθρώπους.

Η σχεδόν ταυτόχρονη ειδοποίηση σε όλα τα κινητά, (και ενώ όλοι λίγο έως πολύ γνωρίζαμε ότι η κακοκαιρία έχει περάσει), περισσότερο εκνευρισμό δημιούργησε, παρά μας προκάλεσε μια αίσθηση προστασίας και εγρήγορσης, για τα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα που υποτίθεται θα ερχόντουσαν.

Και δεν είναι η πρώτη φορά που το 112 «αστοχεί». Όμως δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει η λογική «ας στείλουμε το μήνυμα, απλά και μόνο για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και για να μην μας πει κανένας, αν συμβεί το οτιδήποτε, γιατί δεν στάλθηκε το μήνυμα».

Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη υπηρεσία είναι χρήσιμη, αρκεί όμως να χρησιμοποιείται σωστά.

Να “χτυπάει” λίγες ώρες πριν εμφανιστεί ένα όντως επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο, για να μας αποτρέπει από το να βγούμε από τα σπίτια μας για άσκοπες μετακινήσεις ή για να φροντίσουμε να προστατέψουμε τις περιουσίες μας και ανθρώπους που αγαπάμε.

Αλλιως, υπάρχει ο κίνδυνος να την πατήσουμε όπως «Ο λύκος με τα πρόβατα…».

Να έρχεται, δηλαδή, ένα έντονο καιρικό φαινόμενο, να «χτυπάει» το 112, όμως έχοντας χάσει την αξιοπιστία μας προς αυτό, το μόνο που θα μας νοιάζει θα είναι πώς  να "κλείσουμε" αυτόν τον διαπεραστικό ήχο του, χωρίς να δώσουμε σημασία γι' αυτά που μας ενημερώνει και για το τι μας … περιμένει.

Γιώργος Χαλαβαζής