Γράφουν οι Μαρίζα Λιναρδάτου και Νίκος Λιναρδάτος

Δεν είναι αμερόληπτη σύμβαση, αλλά βαθιά υποχρέωση να τιμήσω έναν βαθιά σκεπτόμενο επιστήμονα και ολοκληρωτικά ταγμένο στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, τον Ηλία Νικολακόπουλο. Γεννημένος μέσα στη δίνη του Εμφυλίου, ο Ηλίας, βασανίστηκε αρκετά λόγω των πολιτικών πεποιθήσεων της οικογένειάς του. Εξορίσθηκε στο Τρικέρι της Μαγνησίας μαζί με τη μητέρα του, την ώρα που ο πατέρας του ζούσε το μαρτύριο της Μακρονήσου.

Ήταν ένας άνθρωπος που μελέτησε σε βάθος την ιστορία του τόπου μας, ιδιαίτερα τη μεταπολιτευτική, εκείνη που σπάνια διδάσκεται στα σχολεία, την οποία και προσπάθησε μέσα από το ακαδημαϊκό του έργο να αναδείξει και να διδάξει στους νεότερους, ιδρύοντας μια δική του «σχολή».

Το 2005 είχα την τύχη να γνωρίσω και να συνομιλήσω με τον Ηλία Νικολακόπουλο στην εκδήλωση της ΕΣΗΕΑ για τη μνήμη του ιστορικού και αντιστασιακού δημοσιογράφου -και θείου μου- Σπύρου Λιναρδάτου.

Ο λαμπρός εκπρόσωπος της «Δρακογενιάς» φρόντιζε πάντα ο ιστορικός του λόγος να είναι μεστός και συγκροτημένος, αντανακλώντας το διαχρονικό πνεύμα της σκληρά δοκιμασμένης γενιάς των Αντιστασιακών. Όπως είχε δηλώσει ο Σ.Λ. ο ιστορικός: «Δεν προσπαθεί να επιβάλλει μιαν άποψη, αλλά να πετύχει την ενσωμάτωση των γεγονότων, αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τις μαρτυρίες».

Λίγα χρόνια μετά, το 2013 οι γνώσεις και συμβουλές του Ηλία μου φάνηκαν ιδιαίτερα πολύτιμες, κατά την επεξεργασία και αντιστοίχιση φωτογραφικού και ιστορικού αρχείου της ανέκδοτης τότε «Καταιγίδας»[1], του αγωνιστή και δημοσιογράφου πατέρα μου Κώστα Λιναρδάτου -αδελφού του Σπύρου.

Στην ΕΣΗΕΑ, αλλά και στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς τον Αύγουστο του 2015, ο Ηλίας αναβίωσε «Το σπίτι με τις αναμνήσεις», δίνοντας υπόσταση στα πρόσωπα και στις εμπειρίες της γενιάς εκείνης, με τη φωνή και τα ηχηρά και γεμάτα νόημα λόγια του στο μνημόσυνο δύο ανθρώπων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο όραμα της αντιστασιακής Αριστεράς παλεύοντας για τη λευτεριά.

Ο Ηλίας διαισθάνθηκε και προέβλεψε τη διέξοδο από το μίσος και τα κατάλοιπα του εθνικού διχασμού στις ψυχές του ελληνικού λαού, προσπερνώντας τον πόνο και τη θλίψη, κληροδότησε στη νέα γενιά μια ολόκληρη «σχολή σκέψης». Η απώλεια του μας αφήνει ένα πολύ μεγάλο κενό που ταυτόχρονα αποτελεί και μια νέα πρόκληση για τη συνέχιση του έργου του, τη μελέτη και μετάδοση της πραγματικής ιστορίας και διδασκαλίας στο ευρύ κοινό. Αθάνατος.

[1] «Η Καταιγίδα: Το σπίτι με τις αναμνήσεις, Κατοχή, Αντίσταση, Αγώνες, Διώξεις» (εκδόσεις Επικαιρότητα) https://www.efsyn.gr/tehnes/ekdoseis-biblia/24597_biblioparoysiasi-tis-kataigidas-toy-kosta-linardatoy

Πηγή: efsyn.gr