Βέβαια για να είμαι ειλικρινής εκείνη ήταν και η εποχή που και εγώ η ίδια - και οι περισσότερες φίλες μου - ήμουν περισσότερη χαλαρη στη λίστα των «must have». Μου φαινόταν αρκετό απλά να μου αρέσει το απέναντι αγόρι και να ασχοληθεί μαζί μου. Δεν ξεκινούσε ποτέ κάτι με χρονικό πλάνο, με τρελά όνειρα και τρελές απαιτήσεις.

Αργότερα, η σοβαρότητα που από μόνη της έρχεται λόγω ωριμότητας άλλαξε κατα πολύ τα πράγματα.

Τα κριτήρια έγιναν πιο αυστηρά, πιο εξειδικευμένα και η γυναικεία μου φύση πιο περίπλοκη, πιο δυσκολόπιστη. Θα ομολογήσω οτι κάπως προσπάθησα να διατηρήσω την δεκτικότητα προς το άγνωστο αφήνοντας ένα περιθώριο ευχάριστης έκπληξης αλλά και πάλι ο ενθουσιασμός ήταν σαφώς λιγότερος, τα περιθώρια του δοκιμαστικού στενότερα και η διάθεση απλά να περάσω καλά όλο και έδινε τη θέση της στην απορία «καλέ, τι κάνω εγώ με αυτόν εδώ.;».

Είναι και αυτή η «γκομενοκούραση» που ξαφνικά σχεδόν κάθε σου γνωριμία αποτελεί ένα deja vu με ατάκες, κινήσεις και δηλώσεις που όλο και κάτι από τα παλια σου θυμίζουν.

Σε όλο αυτό δε το συναισθηματικό πέλαγο πρέπει να προστεθεί και η πιο βαριά καθημερινότητα που συνοδεύει τα πρώτα -άντα και πέρα. Δουλειά, λογαριασμοί, υπερωρίες, το αυτοκίνητο στο συνεργείο, τα καθυστερημένα κοινόχρηστα.... Όλα αυτά δεν είναι και ό,τι καλύτερο για να αφήνεσαι ανέμελος σε κάθε ερωτικό, σαχλαμαριστικό ή και πιο σοβαρό κάλεσμα.

Κάπως το μυαλό και οι δυνάμεις σου δίνονται αλλού.

Η οικονομική κρίση ήρθε και τα έκανε όλα ακόμη χειρότερα θέτοντας την επαγγελματική αποκατάσταση βασική προτεραιότητα και μόνιμο κάτοικο υπό μορφή άγχους στο μυαλό μας.

Παρ΄ όλα αυτά η ανάγκη συντροφικότητας παραμένει δυνατή και η ύπαρξη ενός ανθρώπου στο πλευρό μας παραμένει πραγματική πηγή χαράς, ψυχικής και συναισθηματικής ισορροπίας.

Και τσουπ. Εδώ είναι το σημείο που έρχεται ο καλός φίλος-ξάδελφος-συνάδελφος-θεία από το Σικάγο και λέει τη μαγική ατάκα «ρε συ, έλα μαζί μας το βράδυ που θα είναι και ο Τάκης. Θα ταιριάξετε πολύ».

ΝΑΙ. Ναι να απαντήσεις. Μην πεις όχι παραδομένη στις ανασφάλειες, τη βαρεμάρα, την απογοήτευση και την καταθλιπτική αντίληψη «ε, είναι πράγματα τώρα αυτά; Πολύ μπαμ». Θα χρησιμοποιήσω τη νεανική έκφραση YOLO που τα λέει όλα. Η ζωή είναι ένα περίεργο καρμικό παιχνίδι. Όσο την αντιμετωπίζεις με μούτρα, αρνητισμό και απαισιοδοξία τόσο όλο αυτό το φορτίο γυρίζει πίσω εμποδίζοντας καθετί θετικό και ευοίωνο να επικρατήσει.

Επίσης, δεν σου εγγυάται ούτε σε υποχρεώνει κανείς ότι θα γίνει κάτι μεταξύ σας. Βγαίνεις και βλέπεις. Το να περνάς καλά και να βρίσκεις ευκαιρίες να ξεδίνεις είναι πολύ σημαντικό. Άλλωστε, όσο πιο χαλαρές είμαστε οι γυναίκες τόσο πιο σέξι και ελκυστικές είμαστε για τους άνδρες.

Το new generation προξενιό έχει και άλλο ένα καλό: την άμεση οικειότητα. Το να νιώσεις άνετα καθώς η γνωριμία συμβαίνει σε προστατευμένο φιλικό περιβάλλον είναι βασικός παράγοντας που μειώνει την αμηχανία των πρώτων λεπτών μαζί με τις χαζές κουβέντες που τη συνοδεύουν.

Αυτό, βέβαια, που πρέπει παράλληλα να υπάρχει χωρίς διαπραγμάτευση είναι η ευγένεια, ο σεβασμός και η ειλικρίνεια. Αν δεν σου αρέσει ο τύπος το λες από τη αρχή, ξεκάθαρα χωρίς πολλές πολλές λεπτομέρειες (μην ξεχνάς ότι είναι φιλικό πρόσωπο της παρέας), μισόλογα και «τρέξιμο».

Από να γκρινιάζεις ότι είσαι μόνη και πότε θα παντρευτείς φόρα το πιο λαμπερό σου χαμόγελο και βγες για ένα φιλικό to know us better.