Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ο τρόπος αντιμετώπισης των ατόμων με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Στο πέρασμα των χρόνων αντιμετώπισαν την απόρριψη, τον οίκτο, την εκμετάλλευση και τον εγκλεισμό σε ιδρύματα. Χαρακτηρίστηκαν “προβληματικά”, “άρρωστα”, “επικίνδυνα”, “άχρηστα” . Αναμφισβήτητα η ύπαρξη οργανικών δυσλειτουργιών είναι ευδιάκριτη, γεγονός το οποίο είναι ικανό να ενεργοποιήσει αισθήματα κατανόησης και συμπαράστασης.

Είναι αναγκαίο να κατανοηθεί πως η διαφορετικότητα αυτών των ατόμων οφείλεται σε προβλήματα υγείας και συμπεριφορές που παραμπέμπουν σε διακρίσεις και αποκλεισμό δεν προάγουν την εξέλιξη. Μέσα από συντονισμένες δράσεις βελτιώνονται οι συνθήκες διαβίωσης, κυρίως όμως μέσω της ηθικής κινητοποίησης. Ένα περιβάλλον κατανόησης και σεβασμού έχει ιδιαίτερα ευργετικές επιπτώσεις.

Στο χώρο της εκπαίδευσης η Ειδική Αγωγή έχει απομακρυνθεί από τις προνοιακές-ιατροκεντρικές πεποιθήσεις του παρελθόντος.Τα ερευνητικά δεδομένα των τελευταίων είκοσι χρόνων αποδεικνύουν τις μαθησιακές ικανότητες των μαθητών με ειδικές ανάγκες και τις δυνατότητες εκπαιδευτικής, επαγγελματικής και κοινωνικής τους ένταξης σε περίπτωση που δεχθούν την κατάλληλη εκπαίδευση. Οι σχολικές μονάδες Ειδικής Αγωγής δεν αποτελούν χώρους θεραπείας ή φύλαξης αλλά χώρους εκπαίδευσης και μάθησης.

Ζώντας λοιπόν σε μία πραγματικότητα που τα πάντα είναι τόσο ρευστά και ευμετάβλητα είναι σημαντικό να ευδοκιμούν αξίες όπως η αλληλεγγύη, ο σεβασμός και η κατανόηση.