Γιατροί του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Ρίο αρνήθηκαν να αντιμετωπίσουν επείγον περιστατικό, επειδή ήταν εκτός προγράμματος του χειρουργείου και ο ασθενής πέθανε.

Οι συγγενείς απείλησαν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, ενώ για το θέμα έχει διαταχθεί ένορκη διοικητική εξέταση και από το υπουργείο Υγείας, προκειμένου να καταλογιστούν πειθαρχικές και να διερευνηθούν ποινικές ευθύνες.

Σκυλιά και γάτες που κακοποιήθηκαν, πιυ εγκαταλείφθηκαν χωρίς οίκτο, που τραυματίστηκαν, που πείνασαν, που γνώρισαν εν πάση περιπτώσει την άπονη πλευρά του ανθρώπινου κόσμου στάθηκαν εν τέλει τυχερά και υιοθετήθηκαν από κάποια οικογένεια. Και στην πορεία έλαβαν όχι μόνο φροντίδα και περιποίηση αλλά αγάπη και τρυφερότητα από τα αφεντικά τους. Έτσι άλλαξαν δραματικά εμφάνιση και από ζώα γεμάτα κακουχία και αδυνατισμένα έγιναν φυσιολογικά και υγιή, ενώ η ψυχολογία τους τονώθηκε και απέκτησαν νέο λόγο ζωής. Οι εικόνες που ακολουθούν καταδεικνύουν το πριν και το μετά της υιοθεσίας και αποτελούν επίσης σπουδαίους λόγους γιατί θα έπρεπε όλοι να υιοθετήσουμε ένα ζώο.

Μια κρίση πανικού είναι ένα ξαφνικό επεισόδιο έντονου φόβου που προκαλεί σοβαρές σωματικές αντιδράσεις, όταν μάλιστα δεν υφίσταται πραγματικός κίνδυνος ή προφανής αιτία. Ωστόσο οι κρίσεις πανικού μπορεί να είναι μία πολύ τρομακτική εμπειρία.

«Στο υπουργείο Εσωτερικών λειτουργούν σαν κατίνες» δηλώνει ο πρώην Δήμαρχος

Του Ηλία Μπεριάτου (*)

Χωροταξία : Το εδαφικό σύνταγμα της χώρας - Σχεδιασμός για ανθεκτικές  πόλεις και περιφέρειες

Η οργάνωση του χώρου από τον άνθρωπο δεν είναι μόνο ζήτημα ικανοποίησης βιοτικών και υπαρξιακών αναγκών είναι και θέμα παραγωγής πολιτισμού. Για χιλιάδες χρόνια οι ανθρώπινες κοινωνίες οργάνωναν το χώρο (έκαναν χωροταξία) χωρίς να το συνειδητοποιούν, όπως ο αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου έκανε πρόζα χωρίς να το ξέρει. Από τις αρχές όμως του περασμένου αιώνα έχουμε μια πιο συνειδητή παρέμβαση στο χώρο και η χωροταξία είναι  μια  δημόσια πολιτική, που συμβάλλει καθοριστικά στην οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ευημερία μιας περιοχής, μιας περιφέρειας ή  ενός κράτους.

Όλοι οι φωτογράφοι, επαγγελματίες, ερασιτέχνες, με τις λήψεις αιχμαλωτίζουν τη στιγμή, παγώνουν το χρόνο. Ολοι, πλην του  Fong Qi Wei που έχει ως έδρα του τη Σιγκαπούρη ο οποίος κατάφερε να φωτογραφίσει τον ίδιο το χρόνο που περνάει.

Ο Wei, δημιούργησε 13 διαφορετικές φωτογραφίες, η κάθε μια εκ των οποίων αποτελείται από σειρά λήψεων που απέχουν χρονικά μεταξύ τους κατά 2-4 ώρες. Κρατώντας σταθερή την φωτογραφική του μηχανή απέναντι σε διάφορα τοπία, κατέγραψε το πέρασμα του χρόνου, από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου. Στη συνέχεια έκανε συρραφή των λήψεών του στο κομπιούτερ και δημιούργησε μια σειρά φωτογραφιών που την ονόμασε «Ο χρόνος είναι διάσταση».