Τα πάντα στις μέρες μας έχουν ξεθωριάσει, ο ρομαντισμός του παρελθόντος έχει εξατμιστεί και αυτό προξενεί βαθιά θλίψη, ψυχοφθόρα απογοήτευση και νοσταλγία. Πέραν από τη θάλασσα, οι Έλληνες από την αρχαιότητα γενικότερα, ήμαστε ελεύθερα πνεύματα, δημιουργικά μυαλά, πολυμήχανα όντα, νοήμωνες, λόγιοι και σοφοί...

Αν οι Νεοέλληνες ή κατουσίαν οι ξεπεσμένοι, αδύναμοι, αδιάφοροι καιροσκόποι και συμφεροντολόγοι απόγονοι των Ελλήνων θεωρούν ότι χωρίς να προσφέρουν κάτι χειροπιαστό και χρήσιμο έχουν το δικαίωμα να κρίνουν και να κατηγορούν ή ακόμα χειρότερα να εκμεταλλεύονται, τότε χάρισμά τους αυτή η κοινωνία.

Εγώ θα απέχω συνειδητά, αλλά ενεργά. Επιδιώκω να αφυπνίσω και όχι να προκαλέσω εντυπώσεις, να συσπειρώσω και όχι να διχάσω.
Μπορεί να θεωρηθεί ολιγοψυχία αυτή η αποχή διότι αυτός που αγαπά κάτι τό προσπαθεί και μάχεται για καλύτερες συνθήκες.

Η μάχη όμως σε αυτή τη φάση είναι άνιση και η επιβίωση δεν εξαρτάται μόνο από τα φανερά, τίμια και ηθικά μέσα που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει αλλά και από πολλά άλλα...

Ας αναλάβει σ’ αυτόν τον τόπο ο καθένας τις ευθύνες του και ας διεκδικήσει τα κεκτημένα δικαιώματά του έστω και τούτη την έσχατη στιγμή. Για όλους τους νέους που παλεύουν τίμια για μια θέση στον ήλιο αφιερώνω τους στίχους του Ελύτη και τούς προτρέπω :

«Εμπρός λοιπόν, από σένα εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή.
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.»

Ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας χρωστάω σε όλους τους φίλους που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασαν με ιδιαίτερη θέρμη και πρωτόγνωρο ζήλο αυτή την προσπάθεια.
Με περισσότερο από ποτέ καραβολατρικό πάθος και φλογερή έλξη για καθετί το ναυτικό, ελληνικό και θαλασσινό, σάς δίνω την υπόσχεσή μου ότι κάποια στιγμή οι δρόμοι μας θα συναντηθούν ξανά.

Με εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη Χριστού,
Κώστας Σιμωτάς
Τελειόφοιτος φοιτητής της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ
Κεφαλονίτης Καραβολάτρης