Στο Ληξούρι το... κλάμα βγήκε απ' τον Παράδεισο!

Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 11 Αυγούστου 2012 00:11

Στο Ληξούρι το... κλάμα βγήκε απ' τον Παράδεισο!

Την Πέμπτη το βράδυ στο κηποθέατρο της Ιακωβατείου βιβλιοθήκης παρακολουθήσαμε μια θεατρική παράσταση που ετοίμασαν για το κοινό του Ληξουριού μια ομάδα είκοσι παιδιών εντελώς μόνα τους. Εμπνευσμένα από την κωμική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου «Το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο», παραγωγής 2001, Σενάριο: Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας. Ρεπορτάζ: Μαρία Μουρελάτου – Μάκης Μοσχόπουλος


Πρόκειται για μια παρωδία, που διακωμωδεί όλο το φάσμα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του '60. Στο έργο συνυπάρχει η κωμωδία, το μελό, το μιούζικαλ, το βουκολικό δράμα, αλλά και οι σκηνές εποχής, δοσμένα μέσα από μία κωμική αντίληψη. Βασικός άξονας του σεναρίου είναι η σύγκρουση δύο οικογενειών, της φτωχής οικογένειας Μπισμπίκη και της αριστοκρατικής οικογένειας Δελαφράγκα, όπου αναπτύσσεται μια σειρά από στερεότυπους χαρακτήρες και καταστάσεις που κυριάρχησαν κατά κόρον στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Τα μέλη των δύο οικογενειών αν και βρίσκονταν σε διαρκή σύγκρουση, αποδείχθηκε ότι έκρυβαν κι από ένα μυστικό, η αποκάλυψη των οποίων κορυφώνεται με τον συνηθισμένο τρόπο, το γάμο.


Μετά το τέλος της παράστασης μιλήσαμε με τον Τάσο Θεοφιλάτο, το παιδί που ανέλαβε να οργανώνει τους φίλους του, να σκηνοθετήσει το έργο, να παίξει και ο ίδιος μέσα και συγχρόνως να έχει το νου του και στα φώτα και στον ήχο την ώρα της παράστασης. Μας είπε πως αυτό ήταν το πέμπτο έργο που ανέβαζε αυτή η ομάδα. Το πρώτο ήταν το 2009 που μαθητές λυκείου, τότε, όλοι αποφάσισαν να ανεβάσουν ένα έργο για να μαζέψουν χρήματα. Αυτό όμως τους έδεσε ακόμα περισσότερο μεταξύ τους, διασκέδασαν, έλαβαν την αγάπη του κοινού και παρόλο που κάποιοι είναι τώρα φοιτητές εκτός Κεφαλονιάς και άλλοι ακόμα μαθητές εδώ, ξανάσμιξαν και μέσα σε ένα μήνα ετοίμασαν και ανέβασαν το έργο.


Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά, ήταν καταπληκτική η δουλειά που έκαναν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, και είναι ότι πιο ωραίο να παράγουν τα παιδιά μας πολιτισμό ακόμα κι όταν δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά.