Το πρόβλημα με το νοσοκομείο εξακολουθεί να υπάρχει, δήλωσε χαρακτηριστικά η κ. Γεωργοπούλου, επισημαίνοντας πως δυστυχώς οι θέσεις για μόνιμο προσωπικό που είχαν προκηρυχθεί δεν έχουν ακόμη καλυφθεί, ενώ ούτε οι επικουρικοί έχουν ξεκινήσει. Υπενθύμισε ότι η τουριστική περίοδος έχει ήδη ξεκινήσει, όπως έχει αναφερθεί και στην ανακοίνωση του σωματείου.

Τόνισε πως το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών διαθέτει μόλις 11 νοσηλευτές, οι οποίοι καλούνται να καλύψουν καθημερινά βάρδιες που απαιτούν έξι άτομα ημερησίως. Υπογράμμισε ότι αυτό σημαίνει πως το υπάρχον προσωπικό αναγκάζεται να εργάζεται χωρίς ρεπό και άδειες, με τη διευθύνουσα και τον προϊστάμενο κάθε τμήματος να προσπαθούν, όσο είναι δυνατόν, να ρυθμίζουν τις ανάγκες, αλλά οι συνθήκες δεν επιτρέπουν πολλές εναλλακτικές.

Η ανησυχία, σημείωσε, κορυφώνεται αυτή την περίοδο, καθώς έχουμε την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού, και σε ένα μήνα αναμένεται η κορύφωση της τουριστικής κίνησης. Αυτό, όπως είπε, δημιουργεί έναν ιδιαίτερα μεγάλο φόρτο εργασίας, για τον οποίο υπάρχει έντονη ανησυχία για το πώς θα αντιμετωπιστεί.

Αναφερόμενη στη στάση της διοίκησης, ανέφερε ότι η διοίκηση προσπαθεί να βρει νοσηλεύτριες, ενώ το πρόβλημα συνεχίζεται και στην παιδιατρική. Εξήγησε ότι αν και ήρθε μία νοσηλεύτρια με μπλοκάκι –η πρώτη που προσλήφθηκε με αυτόν τον τρόπο στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς– αυτό έγινε επειδή η παιδιατρική βρισκόταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ως πιθανή λύση πρότεινε την ανάκληση μεταθέσεων και μετακινήσεων προσωπικού, τονίζοντας ότι η διοίκηση δείχνει να συμμερίζεται αυτή την πρόταση. Ωστόσο, όπως είπε, εκείνη έχει μάθει στη ζωή της να κρίνει από το αποτέλεσμα.

Υπογράμμισε πως, δυστυχώς, αυτό που βλέπουμε και βιώνουμε σήμερα είναι η εικόνα του νοσοκομείου με όλες τις ελλείψεις του. Πρόσθεσε ότι δεν γνωρίζει τι άλλο μπορεί να γίνει, σημειώνοντας πως όλες οι διοικήσεις του νομού είχαν υποσχεθεί ότι πρώτη τους προτεραιότητα θα ήταν το νοσοκομείο, κάτι που τελικά δεν έχει φανεί στην πράξη.

Επισήμανε επίσης ότι, ενώ υπάρχουν απόφοιτοι σχολών νοσηλευτών, αυτό δεν σημαίνει πως μπορούν άμεσα να στελεχώσουν το νοσοκομείο. Όπως εξήγησε, για να μπορεί κανείς να εργαστεί ως νοσηλευτής, πρέπει να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια, που σχετίζονται με τη σχολή που έχει τελειώσει και τις αρμοδιότητες που του αντιστοιχούν.

Σε έντονο ύφος, είπε ότι «ο νοσηλευτής είναι γιατρός», τονίζοντας πως, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται, είναι αυτός που σώζει τον ασθενή. Ανέφερε ότι ο νοσηλευτής θα χορηγήσει ενδοφλέβια υγρά, φάρμακα και θα κάνει ανάνηψη.

Διευκρίνισε ότι ένα παιδί που μόλις έχει τελειώσει μία σχολή δεν μπορεί να αναλάβει άμεσα υπηρεσία, ακόμα κι αν είναι απόφοιτος του Ναυτικού Νοσοκομείου ή οποιασδήποτε άλλης σχολής. Δεν υπάρχει η εμπειρία, είπε χαρακτηριστικά, και σημείωσε ότι το ίδιο ισχύει και για τον αγροτικό γιατρό ή τον κυβερνητικό υπάλληλο που εργάζεται στις πρώτες βοήθειες – δεν επαρκούν για να κρατήσουν ένα τέτοιο τμήμα.

Αναφερόμενη στην περίπτωση της νοσηλεύτριας που ήρθε στην παιδιατρική με μπλοκάκι, υπογράμμισε ότι δεν είναι ακόμη έτοιμη να αναλάβει νυχτερινή βάρδια μόνη της, καθώς χρειάζονται τουλάχιστον 3-4 μήνες προσαρμογής.

Τόνισε με έμφαση ότι χρειάζονται έτοιμοι νοσηλευτές, και όχι μόνο νοσηλευτές, αλλά έμπειροι επαγγελματίες που θα μπορούν να ενταχθούν άμεσα στο σύστημα, ώστε να μειωθεί στο ελάχιστο ο χρόνος εκπαίδευσης και προσαρμογής. Συμπλήρωσε ότι το πρόβλημα του προσωπικού είναι τεράστιο και ιδιαίτερα έντονο στη νοσηλευτική υπηρεσία.

Διευκρίνισε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο τοπικό, αλλά και εθνικό. Όπως ανέφερε, όταν προκηρύσσεται μία θέση και ο υποψήφιος καλείται να την αναλάβει 1,5 χρόνο μετά, είναι λογικό να μην περιμένει – «τι θα κάνει αυτό το διάστημα;» αναρωτήθηκε.

Επισήμανε ότι η μονιμότητα παίζει καθοριστικό ρόλο, φέρνοντας ως παράδειγμα έναν επικουρικό γιατρό που ήρθε για τρία χρόνια, με την προσδοκία ότι θα βγει μόνιμη θέση, ώστε να προγραμματίσει τη ζωή του. Αντιθέτως, όπως είπε, αυτός ο άνθρωπος βρέθηκε να ζει μακριά από την οικογένειά του χωρίς να έχει καμία σταθερότητα, κάτι που επηρεάζει όχι μόνο τον ίδιο αλλά και τη σύζυγό του, η οποία επίσης πρέπει να αποφασίσει για τη δουλειά και το μέλλον της.

Αναφέρθηκε επίσης στον οργανισμό του νοσοκομείου, λέγοντας ότι εδώ και χρόνια έχει ζητηθεί η αλλαγή του. Όπως είπε, είχε γίνει ολόκληρη διαδικασία με το επιστημονικό συμβούλιο, ωστόσο η υπόσχεση ότι οι οργανισμοί θα άλλαζαν το 2025 δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Επεσήμανε τις προσπάθειες της διευθύντριας της νοσηλευτικής υπηρεσίας, κ. Δανελάτου, η οποία έκανε πολλές ενέργειες τον Μάιο για αλλαγές στις θέσεις, ώστε να μπορέσει να παραμείνει ο κ. Ζαχαρόπουλος. Ωστόσο, ο χρόνος δεν ήταν αρκετός και τελικά εκδόθηκαν νέες θέσεις για επικουρικούς – νευρολόγο και ρευματολόγο.

Υπογράμμισε πως όταν κάποιος επιλέγει να μείνει στο νησί, είτε πρόκειται για γιατρό είτε για νοσηλευτή, δεν μπορεί να το κάνει με αβέβαιο καθεστώς. Επισήμανε ότι δεν υπάρχουν κίνητρα – και κυρίως οικονομικά κίνητρα. Όπως είπε χαρακτηριστικά, όταν ένας νοσηλευτής πληρώνεται 900 ευρώ και ξοδεύει 500 ευρώ για ενοίκιο στην Κεφαλονιά, είναι προφανές ότι δεν θα έρθει.

Πρότεινε, επίσης, αντί να κατασκευαστεί μόνο χώρος στάθμευσης στο οικόπεδο του νοσοκομείου, να ανεγερθούν διαμερίσματα για το προσωπικό, προκειμένου να εξασφαλιστεί η στέγαση όσων εργάζονται εκεί. Υπογράμμισε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο της Κεφαλονιάς, αλλά συνολικό και εθνικό και πρέπει να εξεταστεί διαφορετικά.

Τόνισε πως, εάν δεν γίνουν μόνιμες προσλήψεις, το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί, κάτι που χαρακτήρισε ως το πιο βασικό μήνυμα που πρέπει να μείνει. Κάλεσε τους υπευθύνους να προχωρήσουν σε μόνιμες προσλήψεις νοσηλευτών με καλύτερες οικονομικές απολαβές, αν πραγματικά θέλουν να δουν πρόοδο στον τόπο.

Αναφέρθηκε επίσης σε ρεπορτάζ του Daily Pharma News, που αποκάλυψε ότι γιατροί αμείβονται με 73 λεπτά την ώρα, και επεσήμανε την καθυστέρηση των ετών που απαιτούνται για να αρχίσει ένας γιατρός να εργάζεται ως επικουρικός. Όπως είπε, χρειάζονται 6-7 χρόνια για να φτάσουν να παίρνουν τον πρώτο μισθό τους.

Διευκρίνισε πως δεν υποστηρίζει ότι μόνο οι γιατροί πρέπει να πληρώνονται, αλλά ότι ο καθένας πρέπει να αμείβεται δίκαια, ανάλογα με την προσφορά του. Τόνισε πως είναι κοροϊδία να μιλάνε για επιδόματα των 600 ευρώ όταν αυτά φορολογούνται με 47%, και τελικά απομένουν τα μισά.

Κατέληξε λέγοντας ότι μόνο μέσω προσλήψεων στη δημόσια υγεία μπορούν να λυθούν ουσιαστικά τα προβλήματα, και ευχήθηκε να εισακουστεί το μήνυμα αυτό και από το γραφείο του βουλευτή.

{https://soundcloud.com/user-46829938/cosmos-96-5-villi-georgopoyloy}