Δεν έχουν τέλος τα περιστατικά ξυλοδαρμών και επιθέσεων στα σχολεία με την κατ΄άσταση να παραμένει εκτός ελέγχου.

14χρονη μαθήτρια Γυμνασίου έπεσε χθες το μεσημέρι θύμα άγριας επίθεσης με δράστριες δύο 16χρονες. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, όλα συνέβησαν περίπου στις 14.00 το μεσημέρι δίπλα στο Γυμνάσιο Λευκίμμης όταν δύο 16χρονες προσέγγισαν την 14χρονη και, για ασήμαντη αφορμή, η μία της επιτέθηκε και άρχισε να την ξυλοκοπεί, ενώ η φίλη της σήκωσε το κινητό της και άρχισε να βιντεοσκοπεί τη σκηνή.

Μετά τον ξυλοδαρμό, η 14χρονη απευθύνθηκε μαζί με τη μητέρα της στην Αστυνομία υποβάλλοντας μήνυση σε βάρος των ανηλίκων, με την έρευνα να βρίσκεται σε εξέλιξη.

Δραματική αύξηση στα περιστατικά βίας μεταξύ ανηλίκων - Τι λένε ψυχολόγοι στο Dnews

Η ψυχολόγος και οικογενειακή σύμβουλος Αναστασία Φωκά, μιλώντας στο Dnews αναφέρει ότι «τα φαινόμενα βίας, όχι απλά προβάλλονται, αλλά και κατά κάποιο τρόπο γίνονται πλέον ανεκτά, δεν σοκάρουν. Θεωρώ ότι την βία, τα παιδιά τη βλέπουν όχι μόνο στην τηλεόραση και τις ειδήσεις που προβάλλεται έντονα και στις ταινίες, τη βλέπουν και γύρω τους. Οι ίδιοι οι γονείς γίνονται βίαιοι, Βίαιοι με τα παιδιά τους, με κάποιον που μιλούν, με άλλα πρόσωπα της οικογένειας. Οι ενήλικοι γινόμαστε βίαιοι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε», αναφέρει.

Η κ. Φωκά σημειώνει ότι αυτό που λείπει από τα παιδιά, στη σημερινή εποχή, είναι το όριο στη συμπεριφορά. «Δεν έχουμε μάθει να βάζουμε όρια στις δικές μας συμπεριφορές και κατ’ επέκταση στα ίδια μας τα παιδιά, ώστε και αυτά να βάλουν τα όριά τους», επισημαίνει και συνεχίζει: «Από την εμπειρία μου, το πρόβλημα ξεκινά πάντα από την οικογένεια. Τα περιστατικά βίας, που βλέπω στις οικογένειες, οι γονείς τα παρουσιάζουν ως κάτι φυσιολογικό. Το να μιλήσω δηλαδή άσχημα στα παιδιά μου, το να απειλήσω το παιδί μου, το θεωρούν κάτι λογικό. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λένε, «μα πως αλλιώς θα καταλάβει». Υπάρχουν φυσικά πολλοί τρόποι για να καταλάβει ένα παιδί, εκτός της απειλής και του εκφοβισμού», λέει η κ. Φωκά.

Σύμφωνα με την κ. Φωκά, «ζούμε σε μία θυμωμένη κοινωνία, με αποτέλεσμα να περνάμε όλο αυτό και στα παιδιά μας. Αυτό πλέον, μπορούμε να το παρατηρήσουμε ως κοινωνικό φαινόμενο. Και αυτό περνάει και στα παιδιά μας».