«Με τον Σπύρο Λυκιαρδόπουλο είμαστε συμφοιτητές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Σαν στρατιώτης απειλούσε να συλλάβει το έντρομο ανδρείκελο ρουφιάνο της χούντας στην ιατρική σχολή, γιατί πλέον σαν στρατιωτικός, έστω και με αυτές τις συνθήκες, ήταν εξουσία… (χαρακτηριστικό Κεφαλλονίτικο Χιούμορ και θάρρος).

Σαν γιατρός, αποτελεί στα βάθη της ψυχής μας από τα ψηλότερα επιστημονικά και ηθικά παραδείγματα, με προσπάθεια ενημέρωσης με λεπτομέρειες στους τομείς που ασχολιόταν, αλλά ταυτόχρονα και καταπέλτης στους εμπόρους σαλτιμπάγκους της υγείας.

Τέτοιες προσωπικότητες μόνο σε μυθιστορήματα ή και στα όνειρά μας μπορούμε να συναντήσουμε. Μας παρηγορούν η ύπαρξη της γυναίκας του, των παιδιών του και των μαθητών του όσων προσπαθούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του.

Το Σπύρο και όλους αυτούς θα τους έχουμε ανεξίτηλα στη καρδιά μας.»