Ο σωστός τρόπος είναι πρώτα-πρώτα να τοποθετηθούμε.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλληνίας, μήνα Ιούλιο, ημέρα Δευτέρα, ώρα..πρωινή. Και ας πούμε ότι ήρθαμε να περιηγηθούμε. Το παρκινγκ του νοσοκομείου ασφυκτικά γεμάτο. Μπαίνοντας στην κεντρική είσοδο πλήθος κόσμου να περιμένει στο Γραφείο Κίνησης ώστε να πάρει τη σειρά του για ένα από τα ιατρεία, ορθοπαιδικού, χειρουργικού, καρδιολογικού και λοιπών τμημάτων. Αποφασίζουμε λοιπόν ότι λόγω της πολυκοσμίας είναι καλύτερα να μπούμε από την άλλη είσοδο, αυτή των Επειγόντων. Για να πάμε λοιπόν προς τα εκεί.. Έξω από την πόρτα των επειγόντων κόσμος πολύς, ασθενείς συγγενείς και φίλοι περιμένοντας αποτελέσματα και οδηγίες από τους θεράποντες γιατρούς. Πάμε ν΄ ανοίξουμε την πόρτα όταν ξαφνικά μας παραμερίζουν για να παραλάβουν το φορείο από το ασθενοφόρο που μόλις έχει φτάσει. Κι άλλο ασθενοφόρο.. Μα εμείς ήδη είδαμε ένα ασθενοφόρο να φεύγει και δεν έχουν περάσει ούε δέκα λεπτά. Ναι…είναι καλοκαίρι, ο κόσμος στο νησί πολύς, ο αριθμός των ασθενών αυξημένος. Έχουμε ήδη διασχίσει το χώρο των επειγόντων-με μια ανάσα δηλαδή γιατί δεν είχε μέρος ούτε να σταθείς- και περπατάμε στο διάδρομο περνώντας απ’τους επίσης ασφυκτικά με κόσμο γεμάτους χώρους αναμονής των τακτικών ιατρείων. Περπατώντας με γρήγορο πια βήμα για να γλιτώσουμε απ’τον συνωστισμό και τη βαβούρα, βρισκόμαστε επιτέλους έξω από μια μεγάλη πόρτα στο τέλος του διαδρόμου, όπου για καλή μας τύχη δεν έχει κανέναν! Το μόνο μέρος του νοσοκομείου που μπορείς επιτέλους αυτή τη ζεστή μέρα, στην καρδιά του καλοκαιριού και σε ώρα αιχμής να σταθείς χωρίς να βλέπεις κόσμο. Στην πόρτα λοιπόν αυτή, προς μεγάλη μας έκπληξη γράφει « ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ».