Το μεν Δημοτικό Γηροκομείο μελετήθηκε την περίοδο 2003 – 2004 (η μελέτη παρουσιάστηκε σε εκδήλωση στο θέατρο «ΚΕΦΑΛΟΣ» στις 15/12/2004) από τον Κεφαλονίτη μηχανικό Γεράσιμο Μολφέτα και τους συνεργάτες του με την όψη του πιστό αντίγραφο του προσεισμικού κτιρίου έτσι που να αποκαθίσταται η ιστορική μνήμη, κάτι που έχει λείψει δυστυχώς από τα μετασεισμικά δημόσια κτίρια.

Η δε ανάπλαση της Κεντρικής Πλατείας Αργοστολίου «Παναγή Βαλλιάνου», εκεί που έχει γραφεί η σύγχρονη ιστορία της πόλης από το 1902 που δημιουργήθηκε, μελετήθηκε από τον αρχιτέκτονα Γιάννη Βεντουράκη και τους συνεργάτες του την περίοδο 2001 – 2003 σχεδιάστηκε ως το συμβολικό κέντρο της Κεφαλονιάς όντας η κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας του νησιού και με την πρωτότυπη αρχιτεκτονική ιδέα της λειτουργικής ενοποίησης της πλατείας με τους άλλους τρεις συνεχόμενους ιστορικούς χώρους, τον Παιδικό Κήπο, τον Κήπο του Νάπιερ και την οδό Παναγή Βαλλιάνου.

Η ανάπλαση του Νάπιερ έγινε την περίοδο 2003 – 2004 και του Παιδικού Κήπου το 2006 – 2007 με χρηματοδότηση του Γ΄ ΚΠΣ. Δυστυχώς και οι δύο αυτοί μοναδικοί Κήποι εγκαταλείφτηκαν αρκετά γρήγορα μετά την κατασκευή τους, οπότε και πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένο σχέδιο για την εκ νέου ανάπλασή τους.

Τώρα το στοίχημα για το Αργοστόλι είναι η δημοπράτηση και η κατασκευή των δύο έργων να μην κολλήσει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας.
Το Δημοτικό Γηροκομείο να δημοπρατηθεί, να συμβασιοποιηθεί και να ολοκληρωθεί εντός των ασφυκτικών προθεσμιών του ΕΣΠΑ (31/12/2013 η συμβασιοποίηση και 31/12/2015 η ολοκλήρωση).

Η δε Πλατεία Βαλλιάνου να έχει συνολική και απρόσκοπτη χρηματοδότηση από το προβληματικό πόρων Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Με αφορμή την δρομολόγηση των δύο παραπάνω έργων και κόντρα στην πολιτική αρρώστια της εποχής όλοι να αντιπολιτεύονται όλους, αλλά και τον εντυπωσιακό μηδενισμό κάθε αναπτυξιακής προσπάθειας και δημιουργίας στη σύγχρονη Κεφαλονιά, όπως και την ιστορική αγνωμοσύνη – λες και μπορεί να διαγραφεί η ιστορική μνήμη για το πώς ήταν στις αρχές της δεκαετίας του '80 η Κεφαλονιά με σήμα κατατεθέν της κεντρική είσοδο της πρωτεύουσας του Αργοστολίου την παραγκούπολη των Λυκιαρδοπουλάτων και το αίσχος του Κουτάβου.

Την ώρα που το νησί βιώνει εκτός από τα δεινά της κρίσης μια πρωτοφανή αναπτυξιακή απραξία (σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα).
Ας γίνει η απαρχή για ένα νέο ξεκίνημα, ακόμη πιο δυναμικό τούτη τη φορά, που θα φέρει και πάλι την Κεφαλονιά με την πρωτεύουσα, τις πόλεις και τα χωριά του στο προσκήνιο των εξελίξεων και της δημιουργίας στα Επτάνησα και την Ελλάδα.

Αργοστόλι 4/7/2013