Σας ενημερώνουμε ότι κατά τις μέρες του Πάσχα, δηλαδή από 3/5/2013 έως και 6/5/2013 το Σπήλαιο Δρογκαράτης και το Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνης θα είναι ανοιχτά για το κοινό από τις 9:00 το πρωί έως τις 17:00 το απόγευμα. Λόγω εργασιών συντήρησης και αποκατάστασης στα δύο σπήλαια, ζητάμε την κατανόησή σας, καθώς το ωράριο λειτουργίας τους θα διαμορφώνεται ανάλογα και θα ανακοινώνεται. Ο Εντεταλμένος Δημοτικός ΣύμβουλοςΝικόλαος Παπαδάτος We inform you that the Drogarati Cave and the Melissani Lake- Cave during Easter holidays, from 3/5/2013 to 6/5/2013, will be open to the public from 9:00 am to 17:00 pm.Due to maintenance work of the caves the visiting hours will be modulated and announced.

Τι θέλει ένας θιακοκεφαλονίτης στην Νότια Αφρική; Ο Ιθακήσιος με πατέρα Κεφαλλονίτη Βαγγέλης Μιχαλάτος, συμμετείχε πριν μερικές μέρες με το συγκρότημα «Μνηστήρες» στον χορό των Ιθακησίων στο Γιοχάνεσμπουργκ. Ηταν η 3η χρονιά που το συγκεκριμένο συγκρότημα βρέθηκε στην Νότια Αφρική για να καλύψει τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Επ' ευκαιρία σας παραθέτουμε και ένα ενδιαφέρον φωτογραφικό ρεπορτάζ με αυτά που... είδαν και συνάντησαν στον δρόμο τους στην Νότια Αφρική! O Βαγγέλης Μιχαλάτος καθισμένος κάτω δίπλα από το τραπέζι και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος "Μνηστήρες"

Αντιδράσεις και σκεπτικισμό έχει προκαλέσει στην Τουρκία η απόφαση των Τουρκικών Αερογραμμών να απαγορεύσει στις αεροσυνοδούς να βάφουν κόκκινα -ή με άλλα έντονα χρώματα- τα χείλη και τα νύχια τους.

Κύριε Κεκάτε, την Πέμπτη 25/4/2013 επισκεφτήκατε μαζί με τη γραμματέα σας κα. Τσιμάρα, τα σχολεία του Δημοτικού και Γυμνασίου Σάμης. Σας συνόδευαν οι κ. Καβαλιεράτος, (δημοτικός σύμβουλος) και η κυρία Αντωνάτου, (πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου), παρευρίσκονταν εκπαιδευτικοί των σχολείων μας και μέλη του συλλόγου μας γονέων. Ο κ. Καβαλιεράτος σας πληροφόρησε για μια ακόμη φορά και επί τόπου για τα προβλήματα και τις ελλείψεις των σχολείων. Δηλώσατε ο ίδιος πως θα προσπαθήσετε να εκμεταλλευτείτε κάποια προγράμματα προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι εν μέσω αυτής της δύσκολης πραγματικότητας, ώστε να υλοποιήσουμε όσες βελτιώσεις και στόχους μπορούμε. Στο τέλος των αστραπιαίων επισκέψεών σας, περί τα οκτώ λεπτά στο Δημοτικό και περί τα έξι λεπτά στο Γυμνάσιο, λόγο όπως είπατε αναλυμένων υποχρεώσεων, δεν δεχτήκατε να δείτε δυο τρία σημαντικά κτηριακά θέματα, διότι όπως μας είπατε δεν είστε εσείς ο ειδικός!

Με την τελετή αποκαθήλωσης που τελέστηκε σήμερα το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Λιθόστρωτο και την περιφορά του επιταφίου που θα ακολουθήσει το βράδυ κορυφώνεται το Θείο Δράμα. Με κατάνυξη πλήθος πιστών βρέθηκε στον Αγιο Σπυρίδωνα για να παρακολουθήσει την συγκινητική τελετή που τέλεσε με ευλάβεια ο πατήρ Ιωάννης Μεσολωράς.Γιώργος Χαλαβαζής Παρακάτω βίντεο και φωτογραφίες

Οι τέσσερις τυχεροί που κέρδισαν στο διαγωνισμό του inkefalonia.gr για  δωροεπιταγές αξίας 50 ευρώ στα καταστήματα ΑΒ Βασιλόπουλος FOOD Market είναι οι εξής : ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΓΚΑΔΗΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ ΙΣΑΒΕΛΛΑ ΜΠΟΣΩΝΗ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΛΗΞΟΥΡΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΑΤΟΣ ΛΗΞΟΥΡΙ Οι νικητές μπορούν να επισκεφθούν το ΑΒ Food Market της περιοχής τους και να κάνουν χρήση της δωροεπιταγής για ένα μήνα. Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους συμμετείχατε !

Μεγάλη Παρασκευή και το Θείο δράμα κορυφώνεται με την τελετή αποκαθήλωση. Παρακάτω θα δείτε φωτογραφίες από τον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας Βλαχάτων, όπου έγινε το στόλισμα του επιταφίου. Φωτογραφίες: Χριστίνα Ζησιμάτου

Το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Comenius για μια ακόμη φορά έφερε κοντά μαθητές από το Γυμνάσιο Μεσοβουνίων και από σχολεία της Εσθονίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας. Από τις 21/04 μέχρι και τις 29/04 το Γυμνάσιο Μεσοβουνίων φιλοξένησε 23 μαθητές και 11 καθηγητές από τις παραπάνω χώρες.Το θέμα εργασίας ήταν η ηλιακή ενέργεια και τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν και να μάθουν ενδιαφέροντα πράγματα. Οι μαθητές φιλοξενήθηκαν στις οικογένειες των Ελλήνων μαθητών και η γλώσσα εργασίας ήταν τα Αγγλικά.

«Το κάψιμο του Ιούδα» Γεράσιμου Σωτ. Γαλανού Στην ελληνική λαϊκή παράδοση, οι βασικότερες κατηγορίες κατά των Εβραίων πηγάζουν από το μαρτύριο και τη σταύρωση του Ιησού Χριστού. Βρίσκουμε ένα μεγάλο αριθμό κατηγοριών και αναφορές, ιδιαίτερα μέσα στα ευαγγέλια της Μεγάλης Εβδομάδας, για το «γένος των Εβραίων», που παρουσιάζεται υπεύθυνο για τη σταύρωση του Θεανθρώπου. Φράσεις και λέξεις όπως : «Θεοκτόνοι, θεοσταγείς, παράνομοι, λαός δυσσεβής και παράνομος» καθώς και «Αλλά δος αυτοίς, Κύριε, κατά τα έργα αυτών, ό,τι κενά κατά σου εμελέτησαν» χαρακτήριζαν εκείνα τα χρόνια τους Εβραίους που όπως όλοι γνωρίζουμε στην ιστορία θεωρείται λαός ένοχος για τη δίκη και τη σταύρωση του Χριστού.

Αγαπητοί φίλοι αφού σας ευχηθούμε ολόψυχα χρόνια πολλά και καλό Πάσχα θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για μια πολύ αξιόλογη νέα έκδοση για το νησί μας, αυτή του κ Αγγελο-διονύση Δεμπόνου με τίτλο: "Το χάραγμα του θηρίου της Βαβυλώνος". Για το συγγραφέα δε θα πούμε τίποτα, γιατί όλοι γνωρίζετε τον κ. Δεμπόνο, το ζωντανό θρύλο της Κεφαλονίτικης λαογραφίας, που στην ηλικία των 92 του ετών συνεχίζει ακμαιότατος το έργο του για την ανάδειξη του πολιτισμού του τόπου. Το βιβλίο ιστορικό κατά βάση αλλά συνάμα και φιλοσοφικό μιας και καταπιάνεται με το θέμα της δικαιοσύνης και πιο συγκεκριμένα της ηθικής του Νόμου. Για το βιβλίο δε θα πούμε τίποτα αλλά θα αφήσουμε το συγγραφέα να μας το παρουσιάσει:«Τα κεφάλαια αυτού του βιβλίου, ουσιαστικά αυτόνομες ενότητες, γράφτηκαν σε ξέχωρους χρόνους, σε περιστάσεις διαφορετικές, χωρίς καμιά εννοιολογική σχέση μεταξύ τους. Αναφέρονται σε γεγονότα που δεν συνδέονται, σε εποχές που δεν ταυτίζονται, σε άτομα που δεν σχετίζονται, σε τόπους που δεν επικοινωνούν. Έχουν τη συντομία της αυτονομίας, τη διάρκεια της πραγματικότητας, τη διαφάνεια της προσωπικότητας, της ακεραιότητας τη διαχρονικότητα.Παρόλο που οριοθετούνται από δυο σταθερούς χρονικούς προσδιορισμούς, ΧΘΕΣ ... ΣΗΜΕΡΑ δεν κατατάσσονται, αλλά ελίσσονται και διολισθαίνουν από τον ένα στον άλλο, χωρίς απόλυτη εξάρτηση, δίχως τη δυνατότητα πλήρους καταστιχοθέτησης. Το γεγονός το χθεσινό γίνεται σημερινό συμβάν και τα ενεργούμενα στο παρόν, συνειρμικά παραπέμπουν σε αναμνήσεις του παρελθόντος! Γιατί διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο χρόνο και το γεγονός ως παραγωγό του ουδέποτε καθαρογράφτηκε αλλά απεναντίας, συνεχώς και αενάως η γραμμή αυτή μετατοπίζεται. Ο σήμερα δράστης γίνεται χθεσινός απολογητής, πριν προλάβουμε να τον μελετήσουμε, να τον κατατάξουμε ή να τον ανακρίνουμε. Και ο χθεσινός ήρωας μεταμορφώνεται σε γείτονα μας και οι πράξεις του πρώτου, έργα του δεύτερου, από την ομίχλη της ιστορίας ξαναπροβάλλονται στο κατάφωτο κοινωνικό προσκήνιο.Το μόνο σίγουρο προσδιοριστικό στο χρόνο είναι το αύριο, όταν δεν συνδέεται με άτομα, γεγονότα και καταστάσεις αλλά μόνο με προσδοκίες. Για τούτο και συνεχώς άπιαστο και απλησίαστο, αποτελεί το όριο της ελπίδας και το ορόσημο της αντοχής σε ώρες αγχωτικές, που και αυτό όμως, αδιαμόρφωτο σαν εκτόπλασμα, για να μπει μέσα στην εστία της ιστορικής έρευνας πρέπει να κινηθεί ανάδρομα, ώστε περνώντας επιτροχάδην το σήμερα, να μεταβληθεί σε χθες!!! Να γίνει παρελθόν, ιστορία, μύθος, δράμα, έργο, δράση, παράδοση. Στη συλλογή του πλούσιου αυτού υλικού δεν τηρήθηκε κανένας κανόνας. Δεν υπήρξε καμία σχεδίαση, δεν αποτολμήθηκε προγραμματισμός. Μπήκαν στο στόχαστρο της έρευνας, απροσδόκητα, απρόσκλητα, συμπτωματικά, τυχαία. Λαθραία θα λέγαμε, σε στιγμές αναδίφησης και ερευνητικής αποθησαύρισης. Ξεπετάχτηκαν από το σκοτάδι της άγνοιας, παρθένα, σκονισμένα, ταλαίπωρα, κακοπαθημένα, δυσανάγνωστα και ευαίσθητα. Και στο χρόνο και στη φθορά αλλά και στο συνειδησιακό ερεθισμό ευαίσθητα, για όσους βέβαια τον έχουν ή και για κείνους που θα τον νιώσουν μελετώντας τα. Τέκνα άσχετων συζεύξεων, όχι όλα νομίμων, και ως πράξεις και ως συλλήψεις, αποτελούν κώδικες διδαγμάτων, πηγές γνώσεων, πακτωλούς επιχειρημάτων, αλλοπρόσαλλων ίσως και κατά τις περιστάσεις και αντιδιαστελλόμενων, αλλά πάντα αξιόπιστων και αξιοπρόσεκτων, ακόμα και όταν πληγώνουν, θίγουν, καταδικάζουν ή κατακρίνουν. Αποτελούν κάτοπτρα προσωπικά και κοινωνικούς ανακλαστήρες μα και ανοδικά σκαλοπάτια, πολλές φορές τα ελλείποντα μέχρι σήμερα από την κοινωνική γνωσιολογική μας κλίμακα. Τα κεφάλαια αυτά, ανόμοια εξ αντικειμένου, αυτόνομα ως γεγονότα και άσχετα ως δραστηριότητες, έχουν ένα κοινό τόπο. Είναι όλα τους εκφράσεις μιας κοινωνίας που κληρονομεί τις μεγαλοσύνες και τις αδυναμίες της στο εναλλασσόμενο αύριο, σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί από τις δεύτερες ή και κάποτε να τις καλύψει, να τις ομορφοποιήσει, να τις συγκαλύψει και να εξάρει, να προβάλει, να φωτίσει ή να πολλαπλασιάσει τις πρώτες. Είναι η συνεχής ροή μιας κοινωνίας που γράφει τη μεγάλη της Ιστορία μέσα από τις μικρές και ασήμαντες που σαν προσωπικές και επώνυμες έχουν το κύρος της αυθεντικότητας και την παρθενικότητα του ασχολίαστου λόγου. Ο Νόμος της Ηθικής αποτελείτο βασικό εργαλείο του κάθε εξουσιαστή σε όποια βαθμίδα και αν βρίσκεται και σε όποια έπαλξη και αν έχει τοποθετηθεί. Είναι ένας νόμος ανήθικος, γιατί άγραφος και απροσδιόριστος, μπορεί να ρυθμίζεται ως προς τα μεγέθη και τα όρια του, από τις βουλές του χειριστή! Ο νόμος αυτός είναι διάχυτος σε όλο το έργο και ο αναγνώστης θα τον βρει σε κάθε βήμα, σε κάθε πάτημα, στην κάθε απόφαση, ετυμηγορία, γνωμάτευση, εντολή, διαταγή, αναφορά, παραίνεση ή ρύθμιση. Είναι εκείνος που διαρκώς συγκρούεται με το άτομο, όταν μάλιστα αυτό έχει την πολυτέλεια της αντίδρασης, ασχολούμενο στην αναζήτηση της ηθικής του Νόμου. Κάτι το σπάνιο ως φαινόμενο, αποκρουστικό ως προϊόν, κολάσιμο ως πρόθεση, απόβλητο ως προσδοκία, άπιαστο ως ελπίδα!. Αυτή η αναζήτηση, έντονη καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου, δεν ανιχνεύεται ως παραπληροφορία αλλά απεναντίας προβάλλεται ως προσδοκία, αίτημα, σκοπός, στόχος, επιδίωξη. Πολλές φορές αποτελεί το φλάμπουρο αντιστασιακών εκφράσεων και όχι λίγες τα συνθήματα κοινωνικών αγώνων. Η αναζήτηση της ηθικής του Νόμου ως αγωνιστική έφεση εξοργίζει την εξουσία γιατί αμφισβητεί το δογματισμό της, προβληματίζει τη δικαιοσύνη επειδή ελέγχει τις αυθαιρεσίες της και εκθέτει την εκκλησία αποκαλύπτοντας την κοσμική της έπαρση αφού οι πράξεις σπάνια ορθοτομούν στην υπηρεσία της ευρύτερης ηθικής. Αυτές οι συμπληγάδες που αν τις αναγάγουμε στο χώρο το συνειδησιακό αυτονομούνται από την εξουσιαστική διαπαιδαγώγηση, έτσι που ο κάθε τυραννίσκος να μπορεί να διαβαίνει τη στενωπό ακίνδυνα και άτρωτα, για τον απλό πολίτη αποτελούν τα αδιάβατα όρια της, από το Νόμο της Ηθικής, αντοχής του! Μιας διαπαιδαγωγημένης έντεχνα και συστηματικά αντοχής, που όταν γίνουν υπερβατά με την έξαψη, την έξαρση ή την έγερση, τότε αντικρίζοντας το πεδίο με άλλο, με καθαρό μάτι, και τον διαβαίνει και τον περιδιαβαίνει και τον περιεργάζεται και τον παραβαίνει!!! Με την έμφυτη σκωπτική του διάθεση, ανεκτίμητο αντίδοτο στις πιέσεις, φτάνει ακόμα στο σημείο και να τον περιπαίζει και να τον παρακάμπτει. Με θυσίες, με πόνους, με διώξεις, με επιμονή και πείσμα, που φτάνει τα όρια του παραλόγου, προσπαθεί στην αντινομία του Νόμου της Ηθικής να αντιτάξει την Ηθική του Νόμου. Έτσι η κεφαλονίτικη κοινωνία κέρδισε σκαλοπάτι - σκαλοπάτι την άνοδο. Ετσι με κόπους και με άγχος και με κινδύνους και πάθη και παθήματα κέρδισε τη μάχη της ανέλιξης.Έτσι!., ακριβώς έτσι!» Εμείς από τη μεριά μας ευχαριστούμε τον κ. Αγγελο-διονύση για το έργο που μας προσφέρει και ελπίζουμε να έχουμε την τιμή και τη χαρά να μπορέσουμε να εκδώσουμε κι άλλα του βιβλία στο προσεχές διάστημα. Και πάλι χρόνια πολλά σε όλους.Για το βιβλιοπωλείο Κύβος και τις εκδόσεις Αιγιαλός Παναγής

Το σπάσιμο της στάμνας«Πέφτει το κομμάτι» Από τον Γεράσιμο Σωτ. Γαλανό Ένα από τα πιο παράξενα έθιμα του Πάσχα, το οποίο διατηρείται κυρίως στην Κέρκυρα, είναι και το «σπάσιμο της στάμνας». Μάλιστα, γίνεται με τέτοιο φανφαρόνικο τρόπο για τουριστικούς λόγους, με αποτέλεσμα να ξεφύγει από την παλιά εθιμική διαδικασία, «να πλατειάσει» για να ικανοποιήσει τις αισθήσεις της όρασης, της αφής και της ακοής. Συγκεκριμένα το έθιμο «το σπάσιμο της στάμνας» πραγματοποιείται με την πρώτη Ανάσταση, που γίνεται να ξημερώνει Μεγάλο Σάββατο, τότε που ο ιερέας λέει το «Χριστός Ανέστη» και οι χριστιανοί σπάνε πήλινα αγγεία ή κάνουν με ότι μπορούν θόρυβο για να διώξουν το κακό του θανάτου. Στην Κέρκυρα το έθιμο μεταφέρθηκε τις πρωινές ώρες, γύρω στις 11 με 12π.μ και από τα τριώροφα και τετραώροφα κτήρια ανοίγουν τα παραθύρια και «αμολούνε» με δύναμη τις στάμνες, που καθώς πέφτουν κάνουν τον ανάλογο θόρυβο. Έτσι, η εθιμική αυτή πράξη κάνει συμμέτοχους τους πιστούς στη Ανάσταση του Χριστού και συγχρόνως πατούν τον θάνατο. Οι Κερκυραίοι με τη δεύτερη καμπάνα, που σημάνει την πρώτη Ανάσταση, εκσφενδονίζουν από τα μπαλκόνια τους που τα έχουν στολίσει με κόκκινα λάβαρα, «τους μπότηδες», που έχουν συνήθως διπλή λαβή. Μάλιστα για να κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο, τους γεμίζουν με νερό και έτσι είναι πιο βροντεροί.Έχουν ειπωθεί πολλά για την έλευση αυτού του εθίμου, που άλλοι το θεωρούν ξενικό και άλλοι, πως είναι αρχαιοελληνικής προέλευσης.Πρώτη εκδοχή είναι, πως, οι Ενετοί κατά την περίοδο της Πρωτοχρονιάς έσπαγαν τις παλιές στάμνες, στην μεγαλύτερη γιορτή τους,- ως φόρο- στο νέο χρόνο, προκειμένου να τους φέρει νέα αγαθά στο σπίτι τους. Οι Ορθόδοξοι μετέφεραν το έθιμο, όπως λένε κάποιοι μελετητές, την Λαμπρή, λόγω που αυτή η εορτή θεωρείται η μεγαλύτερη για αυτούς. Μια άλλη εκδοχή που φαίνεται να έρχεται από τον μεσαίωνα, είναι αυτή που θέλει να γίνεται το σπάσιμο της στάμνας, για να φύγουν μακριά τα «μολυσμένα» κακά πνεύματα που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους.Μια τρίτη εκδοχή είναι αυτή που λέει, πως επειδή μέσα στη στάμνα τα παλιά χρόνια φύλαγαν τα φάρμακα για να συντηρηθούν, λόγω που εκεί υπήρχε δροσιά, όταν έρχεται η χαρά που πατάει τον θάνατο όπως είναι η Ανάσταση του Χριστού μας, είναι μια ευκαιρία να σπάσουμε τη στάμνα, ως πράξη συμβολική ενάντια στο κακό. Η τέταρτη εκδοχή έχει παγανιστική προέλευση, και θέλει να δείξει, πως καθώς η φύση οργιάζει την άνοιξη, για τη συλλογή των καρπών απαιτούνται νέα κανάτια και δοχεία για την αποθήκευσή τους. Αυτός είναι και ο λόγος, που σπάμε τα παλιά κανάτια στην Ανάσταση του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού.Το έθιμο του «σπασίματος της στάμνας», διατηρούνταν στην Κεφαλλονιά μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα. Φαίνεται δε ότι το έθιμο αυτό ήταν κοινό, σε όλα τα Επτάνησα, και τώρα τελευταία αναβιώνει στη Λευκάδα, Ζάκυνθο και στην Κεφαλονιά. Πιθανόν το έθιμο να είχε εξασθενήσει από πολύ παλιά. Το βρίσκουμε:όμως ως αναφορά στο «Κεφ. Α'- Στατιστική εξέτασις της Νήσου. Κεφαλληνίας, καθ' ην ευρίσκετο κατάστασιν το Ι829ον έτος» στον τόμο «Ιόνιος Ανθολογία» Κέρκυρα, Ιούλιος ΛΩΛΔ.Συγκεκριμένα, στη σελίδα 511 αναφέρει ο περιηγητής: «... Το Μέγαλο Σάββατον όταν ψάλλεται εις την εκκλησίαν το ανάστα ο Θεός ρίπτουσιν έξω των οίκων τα αγγεία ακέραια ή ημίθραυστα. Δεν διαβαίνουσιν επάνω τών συντριμμάτων, αλλά τα μετατοπίζουσιν, αν πρέπη αναγκαίως να διέλθωσιν εκείθεν....»Ίσως, το «ασύμφορο» για τότε σπάσιμο (επειδή τα αγγεία ήταν χρήσιμα) να έκαναν τους Κεφαλλονίτες να αδιαφορήσουν και να ξεχάσουν το έθιμο. Ας δούμε όμως το έθιμο, «το σπάσιμο της στάμνας» και μάλιστα σε σχέση με το άλλο παρεμφερές έθιμο, αυτό που λέγεται, «πέφτει το κομμάτι» και που διατηρήθηκε μόνο στην περιοχή της Ανωγής, κυρίως στα Μονοπολάτα. Τις 5 το πρωί Μ. Σάββατο που όλα είχαν τελειώσει, άρχιζε όρθρος της πρώτης Ανάστασης. Ο παπάς κρατάει ένα πανέρι γεμάτο φύλλα και κλαριά ελιάς ή δάφνης και φωνάζει "Ανάστα ο Θεός". Τότε οι πιστοί χτυπούνε με ξύλα τα στασίδια και το γυναικωνίτη, ρίχνουν βαρελότα και σπάνε μια μεγάλη στάμνα, όπως λένε "πέφτει το κομμάτι" . Επιβάλλεται μια αναλυτική και τεκμηριωμένη αναφορά για το έθιμο αυτό, μια και πολλοί το θεωρούν ξενικό, ότι ήλθε από τη Δύση, δηλαδή ότι είναι φράγκικο.Στα «Άπαντα» του Ανδρέα Λασκαράτου, η φράση «Πέφτει το κομμάτι», εξηγείται,ως «το πρώτο σμπάρο που πέφτει το Μεγάλο Σάββατο», εννοείται ο θόρυβος που κάνει το σπάσιμο της στάμνας. Αναφέρεται δε ως ίδια έκφραση και από τον ιστοριοδίφη Ηλία Α. Τσιτσέλη , σε μια καταγραφή ταφικών εθίμων προερχόμενα από την περιοχή της Αγίας Θέκλης-Ανωγής. Αναφέρεται στα έθιμα της Μεγάλης Πέμπτης γράφοντας : « Αι γυναίκες δεν εσάρωνον από την Μεγάλην Πέμπτην μέχρι το Μεγάλο Σάββατον, και αν εσάρωνον, δεν επετούσαν τα σκουπίδια. Και αφού ήθελε πέση το κομμάτι, τότε τα επετούσαν. Και επετούσαν και παλιόπιατα, παλιοπαδέλες και άλλα διάφορα αγγεία, και έλεγον :Στην πομπή σας κ.λ.π.». Βλέπουμε πως κυρίως πετούσαν πήλινα αγγεία και πιάτα. Εν κατακλείδι το έθιμο «το σπάσιμο των αγγείων ή της στάμνας» ή καλύτερα όπως το λέμε στην Κεφαλλονιά μας «πέφτει το κομμάτι» δεν είναι ξενικό, (της Δύσης) αλλά προέρχεται από τα Αρχαία Ελληνικά χρόνια και πέρασε στο Βυζάντιο και ως κατάλοιπο διατηρείται σε κάποια μέρη των Επτανήσων. Πρόκειται για ταφικό έθιμο, που λίγο πολύ αθέλητα το διατηρούμε όλοι μας έως σήμερα. Αφού βγάλουμε τη σορό του νεκρού από το σπίτι, κάποιος παίρνει και σπάει ένα πιάτο ή κάτι πήλινο, έξω από την πόρτα, για να σταματήσει το κακό. Για να μην πάρει ο νεκρός, σύμφωνα με την πρόληψη που επικρατεί, κάποιον άλλον από την οικογένεια σε σύντομο χρόνο. Ο λαός νομίζει πως δια του κρότου, που παράγεται από το σπάσιμο των αγγείων, εκτοπίζει το κακό. Το έθιμο του να θραύουμε τα αγγεία και ιδίως τα πήλινα, ανήκει στην αρχαιότητα και πέρασε στο Βυζάντιο και έπειτα στη Δύση. Το έθιμο του να σπάμε τα αγγεία ή κάτι πήλινο, όταν ο άνθρωπός τελειώσει τη ζήση του, καθιερώθηκε και σε βαριά ασθενείς επειδή μέσα σε πήλινα αγγεία τοποθετούσαν τα φάρμακα . Βέβαια υπάρχουν και άλλες εξηγήσεις, που η κάθε μια θέλει να πει τη δική της αλήθεια. Όπως και να έχει το έθιμο «το σπάσιμο της στάμνας» διατηρείται ακόμη στην αρχική του μορφή στα Μονοπολάτα και πραγματοποιείται μέσα στο ναό κατά την ώρα που ο ιερέας λέει το «Ανάστα ο θεός». Μακάρι να αναβιώσει προσεκτικά και σε άλλους τόπους του νησιού, χωρίς ακρότητες και παραλλαγές και να το χαίρονται οι πιστοί και ο κάθε επισκέπτης, που περνά την πασχαλινή περίοδο στο νησί μας. -Το κείμενο έχει δημοσιευτεί αρχικά στο περιοδικό «Kefalonitis» του Ανδρέα Πέτρου Δεμπόνου

Κεφαλλονιά - Ο καιρός τώρα Παρασκευή 03.05 08:00 Αίθριος 13% νεφοκάλυψης 21,5° 0 mm Βροχή βόρειος ασθενής αέρας - BF 2   Κεφαλλονιά - Αυριανή πρόγνωση Σάββατο 04.05 14:00 Αίθριος 7% νεφοκάλυψης 23,8° 0 mm Βροχή βορειοδυτικός ελαφρύ αεράκι - BF 3   http://deltiokairou.gr