Γερ. Ευαγγελάτος: “Αν είχα φανταστεί ότι θα έφτανε το παιδί μου ως εκεί, θα τους είχα “καθαρίσει” πρώτος εγώ – Δικαίωση για μένα δεν υπάρχει, θέλω το παιδί μου, όμως δεν το έχω”

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 26 Φεβρουαρίου 2021 18:40

Γερ. Ευαγγελάτος: “Αν είχα φανταστεί ότι θα έφτανε το παιδί μου ως εκεί, θα τους είχα “καθαρίσει” πρώτος εγώ – Δικαίωση για μένα δεν υπάρχει, θέλω το παιδί μου, όμως δεν το έχω”

Συγκλονίζει ο τραγικός πατέρας του αδικοχαμένου Κυριάκου

Στην εκπομπή “Μέρα Μεσημέρι” στον Inkefalonia 103,9 και στον Γιώργο Χαλαβαζή μίλησε ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ξενοδόχος και τουριστικός επιχειρηματίας, τραγικός πατέρας του 23χρονου Κυριάκου, ο οποίος έφυγε τόσο άδικα από την ζωή το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου.

Μονορούφι ήπιε το φαρμάκι, μάζεψε τα κομμάτια του και με κομμένη ανάσα έκανε το πρώτο βήμα πάνω από το μνήμα του παιδιού του.

Κατήγγειλε...

Οι αιτίες κολυμπούν στο μυαλό και στην καρδιά του..,ποιές θα φτάσουν πρώτες στην ακτή δεν τον νοιάζει, ποιό θα είναι το σωσίβιο θέλει να ξέρει και η απόφαση του είναι μη ανταλλάξιμη.

Ξεκίνησε να ξεδιπλώνει την πιο τραγική στιγμή της ζωής του λέγοντας:

“Σ' αυτή τη ζωή πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτά τα δυσάρεστα πράγματα και πρέπει δυστυχώς να τα θεραπεύουμε κάποτε γιατί είναι καταστροφικά.

Κάνουν κακό στα παιδιά μας

Στον Κυριάκο προσπαθήσαμε να δώσουμε την καλύτερη μόρφωση,να του δώσουμε την δυνατότητα να ταξιδέψει σ όλα τα μέρη του κόσμου με το σκεπτικό να γνωρίσει άλλους πολιτισμούς,να διευρύνει το πνεύμα του,να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερος άνθρωπος.

Ο Κυριάκος είχε την τύχη να σπουδάσει στην Σκωτία και να ακολουθήσει τα δικά μου χνάρια στο ίδιο πανεπιστήμιο.

Στα παιδιά μας δεν περάσαμε ποτέ τα δικά μας τα θέλω,τους περάσαμε μόνο την πρόθεση μας να είναι εργατικοί,ταπεινοί,να σέβονται τους άλλους ανθρώπους,να είναι άνθρωποι.

Ο Κυριάκος είχε εμπειρία απο το εξωτερικό,ήταν ανεξάρτητη προσωπικότητα,είχε μάθει να ανταπεξέρχεται μόνος του σε πολλά πράγματα και δεν εξωτερίκευε τις σκέψεις του.

Ένιωθα ότι κάτι τον απασχολούσε όμως ήταν σφίγγα και αυτό που μπόρεσα και κατάλαβα στο τέλος ήταν ότι όταν υπηρετούσε στο Κουφόβουνο στον Έβρο, λόγω προβλήματος στην μέση του του αφαιρέθηκε το όπλο,πήρε αναβολή για να εργασθεί το καλοκαίρι,μετά πήγε στην Θήβα και στην συνέχεια στην Πάτρα,που τον βάλανε πάλι στην διαδικασία να κουβαλάει όπλο και να φυλάει σκοπιές.

Όταν τους ενημέρωσε ότι του είχε αφαιρεθεί το όπλο δεν το ανεχθήκανε και από τότε άρχισε εις βάρος του ένα τρελό μπούλινγκ.

Περιμένω απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα τώρα που γίνεται ΕΔΕ.

Του ασκούσαν ψυχολογική βία,είχε κάνει το λάθος να πάρει μία φωτογραφία με ένα οπλοπολυβόλο όταν ήταν στον Έβρο και να την ανεβάσει στο Instagram και όταν έγινε γνωστό του ρίξανε 10 μέρες φυλακή.

Όλοι το έχουμε κάνει και πρώτος εγώ,όμως έσφαλε ,καλά κάνανε και του επέβαλαν την φυλακή ,όμως αφήσανε ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι μπορεί να το συνεχίσουνε και του ασκούσανε μεγάλη ψυχολογική βία ότι θα τον περάσουν στρατοδικείο.

Και δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος .

Θα την τραβήξω αυτή την υπόθεση για να διαλευκανθεί πλήρως η αλήθεια ,το παιδί μου το έχασα,δεν έχω να κερδίσω κάτι,αλλά αν κάναν όλα αυτά στο παιδί μου,αυτοί οι άνθρωποι είναι εκεί και είναι κι άλλα παιδιά εκεί.

Δεν είναι κρίμα;

Δεν πρέπει όλοι μαζί να κάνουμε κάτι επιτέλους;

θα ήταν πολύ εύκολο για μένα να καθίσω και να κλαίω τον πόνο μου”

Η απόσταση ανάμεσα στο πρίν και το τώρα μικραίνει στην συνέχεια.

“Τον Κυριάκο τον είδα τελευταία φορά το πρωί του Σαββάτου πρίν φύγει απο το σπίτι. Μπαινόβγαινε στο δωμάτιο μου ανήσυχος ,στις ερωτήσεις μου για το τι μπορεί να του συμβαίνει μου απαντούσε τίποτα,έφτιαξα πρωινό,τον πίεσα να φάει,αρνιόταν,τον προέτρεψα να βγεί,να συναντηθεί με το κορίτσι του,πήγαινε και δεν πήγαινε ως την πόρτα”.

Εικόνες,πολλές εικόνες,το πρώτο γίνεται τελευταίο,οι λέξεις αλλάζουν...

“Την προηγούμενη ημέρα είχα καλέσει συνεργείο για την θέρμανση του σπιτιού και είχε πάθει τέτοια ψύχωση,που νόμιζε ότι είχε έρθει η στρατονομία να τον συλλάβει.

Του είχαν πει ότι σε βγάζουμε σε άδεια για να έρθουμε να σε συλλάβουμε.

Τόσο πολύ είχαν διαβρώσει τον ψυχισμό του.

Του είχα δώσει διέξοδο λέγοντας του να σταματήσει την θητεία του,όμως δεν φανταζόμουν πόσο κακό είχαν κάνει στο παιδί μου ,ούτε φανταζόμουν αυτή την εξέλιξη”.

 

Έδωσε φτερά ο Θεός στον Κυριάκο του και σ αυτόν,τον πατέρα που μπερδεύει τις αισθήσεις του,νύχια οι άνθρωποι...

“Αν είχα φανταστεί ότι θα έφτανε το παιδί μου ως εκεί,θα τους είχα καθαρίσει πρώτος εγώ όλους. Δικαίωση για μένα δεν υπάρχει,θέλω το παιδί μου...όμως δεν το έχω.

Μου τηλεφώνησαν την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου εκ μέρους του αρχηγού ΓΕΣ και με ενημέρωσαν ότι έχει ξεκινήσει ΕΔΕ.

Αυτό μου έδωσε πολύ κουράγιο και θέλω να πιστεύω ότι θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο.

Θέλω να γλυτώσουν τα υπόλοιπα παιδιά,τίποτα άλλο.

Αυτή τη στιγμή είμαι σίγουρος ότι υποφέρουν άτομα.

Όπως το δικό μου παιδί έφτασε στο σημείο να αυτοκτονήσει,αυτή τη στιγμή υπάρχουν άτομα που μπορεί να σκέφτονται να κάνουν το ίδιο εγχείρημα που έκανε ο γιός μου”.

 

Το παιχνίδι των ρόλων όταν έχει αντιφάσεις έχει και κινδύνους και ο χρόνος θυμάται,τα γράφει όλα και τα φυλάει,τα κάνει καράβια και σπίτια και καρδιές και ιστορίες...

“Πιστεύω στην Ελλάδα και την τιμώ.

Μου πρότειναν να πληρώσουν την θητεία μου,αρνήθηκα,το μόνο που δέχθηκα ήταν η Ελληνική σημαία.

“Είμαι Έλληνας του εξωτερικού και αγαπώ την Ελλάδα δύο φορές,είμαι άνθρωπος που αγάπησα τον στρατό παρόλο που μου κάνανε καψόνια και σκληρά καψόνια.

Δεν πληγώθηκα απ αυτά γιατί ήταν ομαδικά καψόνια και μας ένωναν ως ομάδα,δεν μάτωσαν την ψυχή μου”.

Απλώνεται παντού ο πατέρας κι αφήσει σημάδια ανεξίτηλα και γεύση πικρή.

“Θέλω να πω στον αρχηγό του ΓΕΣ να εξυγιάνει το στράτευμα,να ξαναγίνει ο στρατός όπως ήταν και όπως πρέπει να είναι.

Όλοι οι αξιωματικοί που έχουν τα παιδιά μας -τα μορφωμένα παιδιά μας-να είναι πατεράδες γι αυτά,έτσι ώστε αν ασκείται ψυχολογική βία όχι μόνο να την αποτρέπουν ,αλλά και να μην την υποκινούν. Αυτό επιζητώ.

Θέλω επίσης όλοι όσοι έχουν υποστεί bullying να βγουν να μιλήσουν,γιατί υπάρχουν περιστατικά φαντάρων που και στην μονάδα που υπηρέτησε ο γιος μου,έχουν υποφέρει τα πάνδεινα απο αξιωματικούς και έχουν φτάσει μέχρι το παρά πέντε,έχουν φτάσει μέχρι το νοσοκομείο και δεν έχουν προχωρήσει την υπόθεση παρα πέρα.

Κάνω έκκληση αυτή τη στιγμή να βρουν το κουράγιο και να μιλήσουν,να μην φοβούνται,πρέπει αυτοί οι κύριοι να πληρώσουν επιτέλους,να πάρουν αυτό που τους αξίζει, είναι σκουλήκια, δεν αξίζουν να λέγονται αξιωματικοί!

Τι λείπει,τι έμεινε, τι δεν αντικαθίσταται...σε πλήρη ομολογία.

Ψιθυριστά, σχεδόν αθόρυβα προσεύχεσαι για τον Κυριάκο,τον πατέρα,την μάννα,τον αδελφό...

Ακολουθεί το ηχητικό της συνομιλίας

{https://soundcloud.com/user-46829938/evanggelatos-1039-aytoktonia}




ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

00 inkefalonia general ad 300X250