(Ανεξάρτητα απ'το τι δηλώνουμε όλο τον άλλο χρόνο!)
Όταν με τα Ονόματά τους, ''Παναγία...'' Χριστέ...'' τους εζητήσαμε
κρύβοντας το παράλληλα από τον διπλανό μας
που έκαμε κι αυτός το ίδιο...

Εδώ στο Εκκλησάκι του Αγίου μας δίπλα στην Ομόνοια, λειτουργούσε ο Άγιος Πορφύριος.
Μέσα μπαίνουνε κάθε λογής Ανθρώπινα ερείπια, απ'το σεισμό της ζωής.

Μάθαμε πως ο Πορφύριος τις κρατούσε αγκαζέ αυτές τις ψυχές και τσου έλεγε

''Ομόνοια πας; Κι εγώ εκεί πάω!''
''Πάτερ τι θα πεί ο κόσμος...''
''Βρε άστους αυτούς. Εμείς έχουμε την Ομορφιά μας!''