Η κ. Μοσχοπούλου, απευθυνόμενη στον Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου κ. Γιάννη Δρόσο, αναφέρθηκε στους νέους επιστήμονες που επιλέγουν συνειδητά, «σχεδόν επαναστατικά και υπερβατικά», όπως χαρακτηριστικά τόνισε, να παραμείνουν στη χώρα και να δίνουν καθημερινές μάχες στα δικαστήρια.

Το ερώτημα για το Κράτος Δικαίου

Στο ερώτημά της, η Κεφαλονίτισσα νομικός ζήτησε να μάθει αν αυτές οι «μικρές μάχες της καθημερινότητας» που δίνονται με πάθος από τους νέους ανθρώπους, είναι ικανές να αντιστρέψουν την παγιωμένη κατάσταση διαφθοράς που πλήττει το Κράτος Δικαίου ή αν η ελπίδα για αλλαγή εναποτίθεται πλέον αποκλειστικά σε εξωγενείς θεσμικούς παράγοντες.

Η απάντηση του Γιάννη Δρόσου

Απαντώντας στον προβληματισμό της, ο κ. Δρόσος επέλεξε έναν αλληγορικό τρόπο, χρησιμοποιώντας δύο παραδείγματα. Αρχικά αναφέρθηκε στον Γερμανό αντιφρονούντα Βολφ Μπίρμαν και τη φράση της γιαγιάς του «Θεέ μου κάνε τον κομμουνισμό να νικήσει», θέλοντας να καταδείξει ότι στον αγώνα επιστρατεύει κανείς κάθε μέσο.

Ωστόσο, το κυρίως μέρος της απάντησής του συνοψίστηκε στη λαϊκή ρήση: «Η πέτρα είναι βαριά στον τόπο της». Με τη φράση αυτή, ο Καθηγητής θέλησε να υπογραμμίσει την αξία και τη βαρύτητα που έχει η παρουσία και ο αγώνας των ανθρώπων μέσα στην ίδια τους τη χώρα, σημειώνοντας πως όλα τα υπόλοιπα αποτελούν απλώς «τεχνικές συζητήσεις».

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το σχετικό απόσπασμα στο βίντεο που ακολουθεί:

{https://www.youtube.com/watch?v=rUob7PPkea0/}