Μετά από χρόνια με πρόχειρες λύσεις και αυτοσχεδιασμούς, ήρθε η στιγμή να δούμε σοβαρά την εμπειρία του επιβάτη και τη λειτουργία του λιμανιού μας. Η εικόνα που δίνουμε ως προορισμός πρέπει να συμβαδίζει με τις προσδοκίες των επισκεπτών και των εταιρειών κρουαζιέρας.

Στα δύο παρακάτω σχέδια (μη γελάσετε με την... καλλιτεχνική μου ικανότητα ), παρουσιάζω μια πρώτη ιδέα για το πώς μπορεί να οργανωθεί ο χώρος του λιμένα ώστε να λυθούν δύο βασικά προβλήματα:

Πρώτο πρόβλημα:

Αποβίβαση σε χαοτικό περιβάλλον.

Οι επιβάτες κατεβαίνουν από το πλοίο και πέφτουν σε ένα «παζάρι» με άγρα πελατών και έναν ανταγωνισμό που προκαλεί σύγχυση και δυσαρέσκεια συνδυαζόμενο με τον συνωστισμό που προκαλείται στην έξοδο. Η τρέχουσα διαρρύθμιση παραβιάζει τις προδιαγραφές ISPS, δημιουργεί σύγχυση, ανασφάλεια και εικόνα “λαϊκής” στην αποβίβαση.

Δεύτερο πρόβλημα:

Έλλειψη πραγματικής ασφάλειας (ISPS).

Τα γιοτ και οι επισκέπτες τους αναμειγνύονται ανεξέλεγκτα με τους επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων, χωρίς κανένα φίλτρο ελέγχου. Επι της παρούσης, υπάρχει ένας υποτυπώδης έλεγχος ασφαλείας που δεν πληρεί τα απαιτούμενα πρότυπα ασφαλείας με χαρακτηριστικο παράδειγμα του ότι μπορεί να κυκλοφορεί δίπλα στο πλοίο ο οποιοσδήποτε βρίσκεται στον προβλήτα είτε πρόκειται για γιοτ είτε για κοινό, χωρίς επίσημη διαπίστευση – κάτι που παραβιάζει διεθνή πρότυπα και στερεί το λιμάνι από σημαντικά έσοδα.

 Τι προτείνεται:

 Δημιουργία νέας ελεγχόμενης ζώνης ασφαλείας (ISPS) μόνο τις ημέρες αφίξεων, με απλή ροή επιβατών:

Ομαλή έξοδος από το πλοίο και διαχωρισμός επιβατών σε εκδρομές ή ελεύθερη περιήγηση σε συνδυασμο με κυκλοφοριακές ρυθμίσεις τις ώρες αιχμής.

Οι οργανωμένες εκδρομές κατευθύνονται μέσω ΠΥΛΗΣ Γ στο νέο χώρο των λεωφορείων.

Οι υπόλοιποι επισκέπτες εξέρχονται μέσω ΠΥΛΗΣ Α προς την πόλη.

Οι τοπικοί επιχειρηματίες παραμένουν σε ειδικά διαμορφωμένη ζώνη εκτός της ελεγχόμενης περιοχής, με περίπτερα και επιτήρηση – για δίκαιη και διακριτική παρουσία.

Το υπόλοιπο παραλιακό μέτωπο παραμένει ανοικτό στο κοινό, χωρίς αποκλεισμούς και με δυνατότητα αξιοποίησης.

 Και τι γίνεται με τα γιοτ;

Η πρόταση δίνει για πρώτη φορά πραγματική λύση στο θέμα των σκαφών αναψυχής και των service providers τους:

 Όχι πια ελεύθερη πρόσβαση σε ολόκληρη την προβλήτα, δίπλα από τις σκάλες του πλοίου.

 Ειδική πρόσβαση μέσω πυλών με ψηφιακή ταυτοποίηση:

QR Pass για προσωρινούς επισκέπτες

RFID κάρτες για πληρώματα και τεχνικούς

ANPR κάμερες για οχήματα (καύσιμα, τροφοδοσία κ.λπ.)

 Όλες οι διελεύσεις καταγράφονται με ημερομηνία/ώρα και φωτογραφική τεκμηρίωση, για πλήρη διαφάνεια και συμμόρφωση.

 Τέλος στις “γκρίζες ζώνες” και στην αυθαιρεσία. Επιτέλους, γίνεται σαφές ποιος μπαίνει, πότε, και γιατί.

 Και τα νούμερα μιλούν από μόνα τους:

 Το 2024 είχαμε 186.000 επιβάτες

 Χωρίς εφαρμογή ISPS, χάσαμε πάνω από 450.000 € σε τέλη ασφαλείας (€2.50/επιβάτη)

 Για το 2025 αναμένουμε 200.000 επισκέπτες και 150 αφίξεις – δηλαδή τουλάχιστον 500.000 € διαθέσιμα για βελτιώσεις, προσωπικό, υποδομές και ποιοτικές εμπειρίες.

 Η φιλοσοφία είναι απλή:

 Οργανωμένος χώρος, με καθαρούς ρόλους, ελεγχόμενη πρόσβαση, σεβασμό στον επιβάτη, τον επαγγελματία και το δημόσιο χώρο.

 Εξωστρέφεια, συνέπεια και σοβαρή εικόνα προς τις εταιρείες κρουαζιέρας που ήδη βλέπουν την Ελλάδα με άλλο μάτι.

 Ισορροπία: το υπόλοιπο παραλιακό μέτωπο παραμένει ανοικτό στο κοινό και στις δραστηριότητες της πόλης.

 Μοιράζομαι αυτή την πρόταση για να ανοίξει ο διάλογος. Η κατάσταση απαιτεί δραστικές λύσεις και αναδιαμόρφωση του υπάρχοντος χώρου αλλά και αναβάθμιση των εγκαταστάσεων και υπηρεσιών μας.

Δεν είναι το τελικό σχέδιο, αλλά μια βάση ρεαλιστική, λειτουργική και βιώσιμη, που σέβεται τον επιβάτη, τις εταιρείες, τις τοπικές επιχειρήσεις και το δημόσιο χώρο. Περιμένω τα σχόλια και τις ιδέες σας. Ανυπομονώ να δω αυτή την προσπάθεια να αγκαλιάζεται από τους ανθρώπους που αγαπούν αυτόν τον τόπο.