Ισχυρό πλήγμα κατά του ναυτικού πολιτισμού είναι κατά την άποψη μου εδώ και χρόνια επιδοτούμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση καταστροφή των ξύλινων αλιευτικών παραδοσιακών καϊκιών. Χιλιάδες εντυπωσιακά ξύλινα κομψοτεχνήματα σπάζονται  και οδηγούνται στις χωματερές εν ονόματι ύποπτων Ευρωπαικών πολιτικών. Τα ξύλινα αυτά σκαριά είναι αριστουργήματα της ξυλοναυπηγικής τέχνης  και της πανάρχαιας λαϊκής ελληνικής ναυπηγικής και μικροναυπηγικής παράδοσης.

Δεν χάνονται μόνο τα σκαριά αλλά και ολόκληρος ο κόσμος  του ταρσανά, οι καραβομαραγκοί, βαφείς, καλαφάτες, ιστιοράφτες, αρμαδόροι που έμαθαν την τέχνη από τους παππούδες και τους πατεράδες τους και συντηρούν όσα παραδοσιακά καρνάγια έχουν απομείνει. Όσοι ενδιαφέρονται και είναι πολλοί αυτοί, πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειες τους ώστε να πιέσουν εκεί που πρέπει  για να σταματήσει αυτή η βάρβαρη επιδοτούμενη και μη αναστρέψιμη διαδικασία.

 Το κάθε καΐκι που καταστρέφεται είναι ζωντανό μνημείο και αφαιρεί για πάντα ένα σημαντικό υλικό τεκμήριο που συμβάλει στην αναγνώριση και ανάπτυξη της πολιτιστικής ταυτότητας της πατρίδας μας αφαιρεί δε από τις νέες γενιές τα ζωντανά παραδείγματα από την πολιτισμική εξέλιξη του τόπου μας.

Μικέλης Μαφρέδας

Σπαρτιά