Ναι κύριε Γιάννη που  το επώνυμο σου είναι το καλύτερο, το δημοφιλέστερο παιχνίδι που ποιός δεν κλώτσησε.

Βρίσκεσαι διακοπές στο νησί, ίσως δεν διαβάσεις τούτο το μήνυμα, μα έμαθα πόσο χαίρεσαι όταν διαβάζεις τούτα τα γραφούμενα  στην ξενιτιά. 

      Ξέρω ότι τα πλήκτρα του υπολογιστή μου τα επηρεάζει ο μπάτης,ο αέρας που εισέρχεται από τη θάλασσα στην ξηρά ή θαλάσσια αύρα όπως την αποκαλούν οι νεοέλληνες, sea breeze εσείς στη γη της επαγγελίας που ζεις.

         Μα η ψυχή μου φτερουγίζει στ'αγαπημένο μας Μαρκόπουλο, για σένα η ζωή σου όλη για μένα τα παιδικά χρόνια των παιδιών μου.

         Εδεκεί αμπουκάτου από το καμπαναριό στη φυλλωσιά τσι περγουλιάς με το μυτερό κεχριμπαρένιο κοντερεγάλο, τη στρουμπουλί,ροδοκόκκινη  φράουλα.

          Τέτοιες μέρες τσι πάστρεβα με το μαχαίρι μία μία τσι ρόγες,μια φουντίτσα αρμπαρόριζα,   έκανε το πιο βελούδινο γλυκό πειρασμό,μάγευε τον ουρανίσκο.

           Α ...το μαύρο ξερίχι με τσι τεράστιες σταφυλάρες φαντάζομαι προτιμάς, αυτό  δρόσισε γενιές και γενιές,απ'ολα έχει ο μπαξές. 

        Πόσο θάθελες να απαντούσες την Ερμινία με τα σονάτα τσι ,σίγουρα θα έγραφε ένα και για σένα ,αυθόρμητοι στιχουργοί,αγνοί,καλοσυνάτοι.

         Παραδίπλα η θειά σου η Διαμαντίνα...

         Κατηφορίζεις από τσι Ειρήνης τσι Χαρερούς το σοκάκι απότομη κατηφοριά σαν τσι ζωής μας τα στερνά και βρίσκεις το μπάρμπα Νικόλα ήρεμα διαβάζει,διαβάζει,διαβάζει και ξαναδιαβάζει την εφημερίδα του,τον φωνάζει η Κάτε να πάει όμως να ποτίσει τον όνο τους το Μάρκο γιατί θα βγάλει εκειόν που βγάζουν και τ'ορνίθια  Αυγουστιάτικα,τον κόριζα από την δίψα.

         Η θειά η Αντιγόνη φορτωμένη το δεμάτι, κλαρί περναριάς και ελιάς για τη γίδα.

          Η θειά η Αλεξάνδρα λιάζει την κοσέρβα για το χειμώνα,απλώνει τα γλυκοκολόκυθα στα κεραμίδια για τσι πίτες τσι Άνοιξης με το μάραθο.

           Η θειά σου  η Ζαφειρούλα.....

           Η Ευτυχία, Ω! Ευτυχία, φωνάζει με το μπουρίκι στο χέρι να σιάξει  καφέ!

           Να ευχαριστήσω τους ανθρώπους μας στην  δημοφιλή ιστοσελίδα  του νησιού '' inkefalonia '' δέχεται τα μικρά μας ερεθίσματα που κρατάνε φλόγα αναμμένη στα πέρατα της γης, επικοινωνούμε διαδυκτιακά με τους αγαπημένους μας συμπατριώτες.

        Διαβάζετε ,επικοινωνήτε μαζί μας, γιατί κατοικίας είναι εκεί, μα η ψυχή σας εδώ στα παιδικά σας λημέρια.

        Κύριε Γιάννη σου στέρνω το δικό μου ψίθυρο. 

Μαρκόπουλο μου πλουμιστό στο βράχο κρεμασμένο.

Μ'ανατολή και δειλινό είσαι προικισμένο. 

Στις όμορφες σου τις πλαγιές αμυγδαλιές ανθούνε, 

αμπέλια κόκκινο κρασί γεμίζουν τα κελάρια.

Αιωνόβιες ελιές δίνουνε τους καρπούς τους,

αειθαλείς,αγέρωχες,όλες τις εποχές,

κυκλάμινα στις ρίζες τους, πέρδικες στην ποδιά τους.

Στο πανηγύρι του χωριού θέλω να προσκυνήσω 

τα φίδια σου Παρθένα μου θέλω ν'ακουμπίσω.

Μπάλο και Διβαράτικο χορό για να γλεντήσω,

μαζί με όλο το χωριό τη χάρη σου ν'υμνήσω.

Αγνάντι μου ειδυλλιακό με δειλινό ρομαντικό 

Μαρκόπουλο αγαπημένο,στον κόσμο ξακουσμένο

Μοναδικέ μου Κατελιέ, 

κλείνω γλυκά μες στην καρδιά τ'όμορφα μου τα χωριά. 

Χωρίς ποτέ μου να μπορώ να ξεχάσω ένα από τα δυό.

Σ'ένα ουράνιο χορό,κρυμμένο φυλαχτό 

Από τον Κατελειό με μια ροδολουσμένη αυγή

 18  Αυγούστου 2022.