Με βαθιά συγκίνηση, η οικογένειά του, σύντροφοι, συνάδελφοι και φίλοι, πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε σήμερα τον Διονύση Γεωργόπουλο, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ και της Τομεακής Επιτροπής Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής, που έφυγε την Τρίτη από τη ζωή.

Η κηδεία του έγινε στον Αγ. Νικόλαο, στα Μουσάτα της Κεφαλονιάς και παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, καθώς και μέλη της τοπικής πολιτικής ηγεσίας του νησιού με τον Δήμαρχο Αργοστολίου Θεόφιλο Μιχαλάτο, τον αντιδήμαρχο Διονύση Μινέτο, τους Δημοτικούς συμβούλους Νίκο Ανουσάκη, Αγγελο Κωνσταντάκη, Γιάννη Λυκούδη .

Με θερμά λόγια απηύθυνε το τελευταίο «αντίο» εκ μέρους του Κόμματος στον Διονύση Γεωργόπουλο ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Δεν είναι εύκολα τα λόγια, σύντροφε Διονύση, για να σε αποχαιρετήσουμε. Πώς μπορείς να βάλεις τις λέξεις για να περιγράψουν την περπατησιά σου, τα χρόνια αυτά που χρεωμένος στο Τμήμα Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ, έβγαλες πέρα όλες σου τις χρεώσεις, στην επαγγελματική εκπαίδευση, στην εκπαίδευση των προσφύγων, παράλληλα με τη μάχη που έδινες με την ασθένειά σου.

Κυριολεκτικά, μας έκανες μάθημα χωρίς να το ξέρεις, σύντροφε Διονύση. Και γι' αυτό μας αφήνεις μια σπουδαία σπορά.

Γιατί ήσουν υπόδειγμα μαζικής δουλειάς, επαφής και επικοινωνίας με τον κόσμο. Με προβληματισμό και αγωνία για το τι πιστεύουν, τι νιώθουν οι μάζες, πώς προσεγγίζουμε σαν Κόμμα τους εργαζόμενους. Και γι' αυτό ήσουν αγαπητός, καταξιωμένος στη συνείδηση του κόσμου.

Γιατί ήσουν όμως και υπόδειγμα μελετητικής δουλειάς (...) με βάθος στις αναλύσεις σου, με ευρύτατη παιδεία. Πόσες φορές άλλωστε μας έλεγες για τις θεατρικές παραστάσεις που έβλεπες αυτά τα χρόνια; Αλλά και με ικανότητα αυτή την παιδεία να την κάνεις κτήμα πολλών.

Σε αυτή την πορεία, σύντροφε Διονύση, πήρες από το Κόμμα και έδωσες σε αυτό. (...) Η κρίση του Κόμματος την περίοδο του '89-'91 αν και επηρέασε την κομματική σου πορεία για λίγο, δεν ανέστειλε την πίστη σου στο Κόμμα, στις αρχές του, στην πολιτική του. Γι' αυτό πολύ σύντομα δραστηριοποιήθηκες πάλι στο πλάι του, στο κίνημα των εκπαιδευτικών και αλλού. Μόνο το γεγονός ότι ήσουν πρόεδρος της ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης για 15 χρόνια, δείχνει ότι οι εκπαιδευτικοί του νησιού σε εμπιστεύτηκαν, σε αναγνώρισαν γι' αυτό που είσαι: Λαϊκός αγωνιστής, με σπάνια αίσθηση των αγωνιών, των προβλημάτων, των καημών του κόσμου.(...)

Σύντροφε Διονύση, το σωστό είναι να λέμε "ουδείς αναντικατάστατος". Και ίσως έτσι είναι, γιατί το Κόμμα δεν είναι μια ατομική πορεία μελών και στελεχών, αλλά συλλογικός φορέας πρωτοπόρας σκέψης και δράσης. Όμως, κακά τα ψέματα, αφήνεις κενό.

Έτσι, σκεπτόμενοι τη δουλειά σου, δεν είναι δύσκολο να πούμε "μακάρι να είχαμε δέκα Διονύσηδες". Στελέχη, που ανεξάρτητα από τη χρέωσή τους, παίρνουν πρωτοβουλίες, οργανώνουν περιοδείες σε σχολεία, σε χώρους δουλειάς, ανοίγουν ζητήματα. Είναι γειωμένα με τον κόσμο και γι' αυτό φέρνουν πιο κοντά τις ιδέες του Κόμματος με τον λαό.

Έτσι ήσουν και σε αυτά τα χρόνια που σε ζήσαμε από κοντά στην Αθήνα. Το παράδειγμά σου είναι παράδειγμα διαπαιδαγώγησης για όλους μας και για τη νέα γενιά μελών και στελεχών».

Εκ μέρους της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, επικήδειο εκφώνησε ο Δημήτρης Ακτύπης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Η δυναμική παρουσία σου, μέχρι πριν από λίγες μόλις ημέρες, στις συγκεντρώσεις, στις συνεδριάσεις, σε όλες τις μάχες δεν μας άφησαν ποτέ το περιθώριο να σκεφτούμε ότι θα έρθει αυτή ώρα του αποχαιρετισμού. Όλοι γνωρίζαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας σου, αλλά κανείς μας δεν ήταν προετοιμασμένος για το τελευταίο "αντίο". Σε γνωρίσαμε σαν δάσκαλο ακούραστο, σε αγαπήσαμε σαν άνθρωπο ξεχωριστό, σε τιμούμε σαν αγωνιστή ακλόνητο, σαν κομμουνιστή αφοσιωμένο και αλύγιστο».

Για την προσφορά του στο συνδικαλιστικό κίνημα μίλησε και Σοφία Ποταμιάνου, από την ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης.

Εκ μέρους της Τομεακής Οργάνωσης Εκπαιδευτικών Αττικής, ο Μάκης Μπαρμπέρης επισήμανε για τον Διονύση Γεωργόπουλο: «Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην Αττική από την Κεφαλονιά, συνδέθηκε στην Κέντρου των Εκπαιδευτικών. Όχι μόνο δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσαρμογή, αλλά φάνηκε από την αρχή ότι βρέθηκε στον φυσικό του χώρο, στα σχολεία, που παλεύουν για τη μόρφωσή τους τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της εργατικής τάξης, τα μεταναστόπουλα και τα προσφυγόπουλα».

Εκ μέρους της ΚΟ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ μίλησε ακόμα ο Σπύρος Καμπίτσης, μέλος της ΕΠ.

Πηγή: 902.gr - Inkefalonia.gr