Του μοναδικού αυτού για τα παγκόσμια δεδομένα φαινομένου που υπήρξε καθοριστικό για την εδραίωση και ανάπτυξη του νεοελληνικού κράτους. Η ημέρα αυτή είναι ημέρα γιορτής για την Κεφαλονιά, γιατί πατρίδα των Ευεργετών είναι η Κεφαλονιά. Αλλά και ημέρα προβληματισμού και εσωτερικής ατομικής αναζήτησης.

Στη σημερινή κοινωνία της παντοδύναμης τεχνοκρατίας, του οικονομικού αδυσώπητου ανταγωνισμού, της καταναλωτικής απληστίας, της καθημερινότητας, της έλλειψης ιδανικών, του ατομισμού, της ηθικής αδιαφορίας των συνανθρώπων, της έντονης καχυποψίας και της  προκατάληψης απέναντι στην έννοια του πατριωτισμού, προσδιορίζονται διαφορετικά οι προτεραιότητες και φιλοδοξίες των νεοελλήνων.   

Οι Κεφαλλονίτες Ευεργέτες, Παναγής Βαλλιάνος, Μαρίνος Κοργιαλένιας, Γεώργιος Βεργωτής, Ευάγγελος Τυπάλδος Μπασιάς, Σπυρίδων Φ. Αντύπας και πολλοί άλλοι χαρακτηρίζονται από την μεγάλη επιθυμία της Προσφοράς στον τόπο που γεννήθηκαν, που κατάγονταν, στην χώρα από την οποία κατάγονται. Μερίμνησαν υπέρ του νησιού μας και μετά τον θάνατό τους κληροδοτούν στην γενέτειρά τους τις περιουσίες τους υπέρ κοινωφελών σκοπών για να ανεγερθούν Εκκλησίες, Νοσοκομεία, Ορφανοτροφεία, Βιβλιοθήκες, Γεωργικές Σχολές – κέντρα Παιδείας σαν υπουργοί, μάλλον, λειτουργοί της Παιδείας, άνευ χαρτοφυλακίου, αλλά μετά λόγου γνώσεως και ζήλου – που ποτέ δεν επισκέφθηκαν.  

Τα έργα των Ευεργετών δεν είναι απλώς τούβλα και οικοδομικά υλικά, ούτε χρηματικά κονδύλια παρόμοια με τα σύγχρονα Κοινοτικά πλαίσια και χρηματοδοτικά προγράμματα. Η  ευεργεσία είναι κατά πολύ ανώτερη από την απλή οικονομική προσφορά. Την περιβάλλει ιδεολογία, εθνική συνείδηση και ανιδιοτελής προσφορά προς την πατρίδα με μοναδικό κίνητρό της την αγάπη, τη φιλοτιμία και τη φιλαλληλία.

Η ανθρωπότητα θα επιζήσει αν γίνει πιο σωστή στην καρδιά. Ο μόνος τρόπος προκειμένου να υπάρξει συνέχεια της Κεφαλλονίτικης Ευποιίας είναι η συλλογική μνήμη. Η συλλογική μνήμη είναι άμυνα. Άμυνα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Άμυνα ενάντια στην ανθρώπινη αποξένωση.

Είναι η ώρα να δράσει με μεγαλύτερη ένταση και σε μεγαλύτερη έκταση μια νέα γενιά επωνύμων και ανωνύμων σύγχρονων δωρητών και ευεργετών, δίνοντας νέα αξία, νόημα και περιεχόμενο στην προσφορά, στηρίζοντας τη διαχρονική εμβληματική παρουσία των Ευεργετών μας. Και η αναγνώριση προς αυτούς θα πρέπει να είναι έμπρακτη, γιατί, «σε ανθρώπους που στάθηκαν στη ζωή τους γενναίοι με έργα, με έργα πρέπει να εκφράζονται και οι τιμές που τους αρμόζουν».

Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος