Ο πιο όμορφος καμβάς, όχι πλήρης ημερών αλλά στο φουλ πολλαπλών εμπειριών. Ένας καμβάς γεμάτος αισιοδοξία, αφού «Όσο πεταλάρω το ποδήλατο, υπάρχω», όπως μας λέει ο γιατρός και συνεχίζει απτόητος το πανέμορφο ταξίδι ζωής, που μας περιγράφει μέσα από τις μνήμες του.

Ο «καμβάς» του είναι σε δυναμική εξέλιξη και θα τον πάει στα 100 και βάλε. Γιατί έτσι θέλει, γιατί έτσι πρέπει όλοι μας. Η ζωή ακούει, έχει αυτιά και συμπεραίνει: «Αυτός-Αυτή θέλουν να ζήσουν, άστους να υφαίνουν, να ζωγραφίζουν τον καμβά, έχουν δρόμο, ξέρουν να παλεύουν, ξέρουν να συγκινούνται από την ομορφιά».

Ο καμβάς ζωής δεν έχει ούγια και τελείωμα, αυξάνει και πλαταίνει μαζί μας, εμείς τον ξεντώνουμε - για να πω το ρήμα όπως η γιαγιά Ελπίδα Βανδώρου από τα Κομητάτα, νύφη στην Καρυά, πεθέρα στα Πατρικάτα. Εμείς τον ξεντώνουμε κάθε στιγμή, εκείνη 102 με γέλια, χόβολη, κρεατόπιτες και βελονάκι. Κάποιος άλλος-ονόματα δε λέμε συνέχεια, τα είπαμε - με πετάλια, πινέλα, ιατρική, πολιτική, ταξίδια, οικογένεια, φίλους και πάει λέγοντας…..

Σοφία Αράβου-Παπαδάτου

 Ο Βαγγέλης Ευαγγελάτος του έδωσε και κατάλαβε του καμβά, όπως μας καταθέτει στις μνήμες του. Που να αρχίσεις και που να τελειώσεις! Δεν είναι μόνο η δική του ζωή, η παλέτα του έχει χρώμα για όλα και για όλους! Περιλαμβάνει χρονογράφημα, ιστορία, κοινωνική προσφορά, φτωχική αλλά ανέμελη παιδική ηλικία στην προσεισμική Κεφαλονιά.  Μετανάστευση στην απρόσωπη Αθήνα, που κι εκείνη την κατέκτησε. Φοιτητική εμπειρία στην Ιταλία, με την Κάρμεν του Μπιζέ να τον μεταφέρει στην έκσταση- συνηθίζεται ως φαίνεται – κατάθεση και από προσωπική εμπειρία. Στρατιωτική θητεία στους ουρανούς των ραντάρ που επίσης κατέκτησε και ας κλαίει ακόμα για την πτώση αεροπλάνου 1969, από Χανιά με βουτιά στην Κερατέα- ακόμα θρηνεί τα 90 άτομα που χάθηκαν. Η Χούντα των Συνταγματαρχών του 67,  η επιστράτευση του 74 για την Κύπρο, τι κλάμα κάναμε όλες τότε για τα αγόρια μας - boy friends - που φεύγαν!

Η Ιατρική και το αγροτικό στις Σέρρες-τα γόνατα των καπνοπαραγωγών που δυνάμωνε ν΄αντέξουν τον κόπο της βαριάς δουλειάς. Γιατρός στις σπουδές με στόχο «καλός γιατρός» στο επάγγελμα και το κατάφερε, όχι μέσα από δικές του καταθέσεις, αλλά από γενική ομολογία.

Το ΕΣΥ που υπηρέτησε και αφιερώνει τη δημιουργία του στο ΠΑΣΟΚ - αγάπα τους φίλους σου με  τα προτερήματά τους – ενταγμένος στο κίνημα από το ΠΑΚ στην Ιταλία- εδώ θα άλλαζε; Μην κοιτάς που εγώ έφυγα το 1996 με τον Μ. Χαραλαμπίδη. αιωνία του η μνήμη, άλλος «Ιταλός» του made in Italy, χωρίς πρόβλεψη του made in China… τότε! Και τώρα εγώ πρέπει να πηγαίνω σε άλλα «καφενεία»; Πού ζούμε στον εμφύλιο;.. «έλα στον τόπο σου που λέγαν οι Πολίτισσες γιαγιάδες μου»!

Ιστορικές και πολιτικές καταγραφές για τα χρόνια που δεν είχαμε social media και κινητά να φωτογραφίζουμε συνέχεια, τα καταγράφει πανέμορφα ο Βαγγέλης Ευαγγελάτος.

Τρία παιδιά δυο κόρες του καλλιτεχνικού χώρου – μουσικολογία, θεατρολογία-και ο γιος ψηφιακά του Πολυτεχνείου. Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά;

Και ταξίδια και κουλτούρα και αυτογνωσία με λατρεία του ανθρώπου. Θρησκευτική πνευματικότητα και εσωτερική γαλήνη μέχρι το Άγιον Όρος!  Ποίηση και κανό και αφυδάτωση μεσοπέλαγα…. πόσα θυμάται που μας αφορούν όλους! Φροϋδική επανάληψη βιογραφίας, όταν η συνείδηση αφυπνίζεται και ολοκληρώνεται. Το συλλογικό ασυνείδητο του Καρλ Γιουνγκ μας συμπεριλαμβάνει όλους και όταν ένας το καταγράφει, είναι θείο δώρο προς όλους!

Συγκινήθηκα με τη «Γραμμή της Μνήμης», σε κάθε παράγραφο και κεφάλαιο.  Οι πολιτικοί εκ πτωχών και μη τζακιών, έχουν τη δική τους χάρη… όπως το λες,  συμφωνείς Βαγγέλη!

Μόνο… εύχομαι καλή τύχη στον σκηνοθέτη που θα θελήσει να σκηνοθετήσει πιθανόν, μια ταινία μέσα από την Τριλογία του Ευάγγελου Ευαγγελάτου. Ήρα δεν θα βρει να κοσκινίσει, ούτε σανό. Είναι όλο στάρι και μακρύκοκκο!

Απάντηση του Ευάγγελου-Παύλου Ευαγγελάτου στη Σοφία Αράβου-Παπαδάτου, για τη «Γραμμή της Μνήμης», το τρίτο βιβλίο της Τριλογία του.

Αγαπητή Σοφία,

Διάβασα το κείμενό σου με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Δεν είναι μόνο που κατέγραψες με τόση ζωντάνια και αλήθεια τις στιγμές, τα βιώματα και τις μνήμες μου, αλλά που το έκανες με μια ματιά γεμάτη κατανόηση, χιούμορ και τρυφερότητα.

Ο «καμβάς» που περιγράφεις δεν είναι μόνο δικός μου — είναι και δικός σου, γιατί με τις λέξεις σου πρόσθεσες τα δικά σου χρώματα και τις δικές σου πινελιές. Με έκανες να ξαναπεράσω από τους δρόμους, τις αίθουσες, τις πλατείες και τα πρόσωπα της ζωής μου, αλλά αυτή τη φορά μέσα από το δικό σου βλέμμα.

Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τη γενναιοδωρία, τη γλαφυρότητα και τη φιλία που ξεχειλίζουν σε κάθε γραμμή σου.

Η «Γραμμή της Μνήμης» συνεχίζει… και ελπίζω να βρεθούμε ξανά να υφάνουμε κι άλλους κοινούς καμβάδες.

Με εκτίμηση και φιλία,

Ευάγγελος – Παύλος Ευαγγελάτος