Η κυβέρνηση αποφάσισε να αναβάλει τον τρίτο τελικό ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, ο οποίος ήταν προγραμματισμένος για την Τετάρτη 4 Ιουνίου, ως αντίδραση στα επεισόδια που σημειώθηκαν στον χθεσινό δεύτερο τελικό στο ΣΕΦ.

Παράλληλα, για την ίδια ημέρα, προγραμματίστηκε συνάντηση του αναπληρωτή Υπουργού Αθλητισμού Γιάννη Βρούτση με τους ιδιοκτήτες των δύο ομάδων (Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο και Δημήτρη Γιαννακόπουλο) με στόχο να δοθούν σαφείς δεσμεύσεις ότι θα μπει ένα οριστικό τέλος σε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση. Σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία και εγγυήσεις, υπάρχει το ενδεχόμενο οριστικής διακοπής του φετινού πρωταθλήματος. Με αφορμή τα χθεσινά στο ΣΕΦ και όχι μόνο, αλλά και τον... κίνδυνο οριστικής διακοπής του πρωταθλήματος βάζω κάποιες σκέψεις στη σειρά και όποιος θέλει μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει μαζί μου με επιχειρήματα και όχι με κραυγές από τον καναπέ και το πληκτρολόγιο. Το μπάσκετ στην χώρα μας δυστυχώς εδώ και καιρό είναι βαριά άρρωστο. Είμαστε μια χώρα με σκατανθρώπους παντού. Από Ενώσεις τοπικών σωματείων σε ερασιτεχνικό επίπεδο μέχρι τα ανώτερα ιεραρχικά στρώματα σε Υπουργεία και Ομοσπονδίες. Σε αυτή την χώρα έχουμε γεμίσει καρεκλοκένταυρους που δεν θα κάνουν τίποτα για να αλλάξει μια κατάσταση που βολεύει και θα κοιτάξουν 9.5 στις 10 φορές την αρπαχτή, την ρεμούλα, την βολή τους.

Έχουμε προπονητές που έχουν μείνει στην δεκαετία του 80 και του 90, όπου ήταν τελείως άλλες οι απαιτήσεις κι αλλιώς παιζόνταν το άθλημα. Όποιο άθλημα. Προπονητές που θεωρούμε αποδεκτό να βρίζουν παιδιά, να τους μιλάνε λες και είναι σκλάβοι, να τα μεταχειρίζονται σαν δουλικά και όλα αυτά στο πλαίσιο "να γίνουν παίκτες". Γονείς που περιμένουν τα παιδιά να παίξουν στις μεγάλες ομάδες με το ζόρι, που νομίζουν πως ξέρουν το άθλημα και δεν νοιάζονται αν το βλαστάρι τους περνάει καλά ή όχι, αλλά απλά να είναι "το καλυτερότερο" για να νιώσουν οι καλύτεροι γονείς του κόσμου, που βρίζουν προπονητές παιδικού και εφηβικού, διαιτητές που μπορεί να είναι παιδιά τους στην τελική. Όλο αυτό το νοσηρό οικοσύστημα είναι λογικό να τρέφει άρρωστους και βίαιους οπαδούς που σκοτώνουν αν είσαι από τους άλλους και όχι δικός τους, που βρίζουν τα άπαντα των απάντων και ψάχνουν την πιο χαζή αφορμή να σκοτωθούν μεταξύ τους. Και φυσικά τέτοιο περιβάλλον είναι γόνιμο έδαφος για προέδρους μικροαπατεώνες που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε χαζούς οπαδούς που αλλαλάζουν στα social media και καφενεία, που φεσώνουν ομάδες και μεταχειρίζονται παίκτες και προπονητές λες και είναι πλέιμομπιλ, που εξαγοράζουν απόψεις και συνειδήσεις, που ελέγχουν media, που σου κουνάνε το δάχτυλο στο στυλ "ξέρεις ποίος είμαι εγώ;" και τους δίνεται άλλοθι να νομίζουν πως εξουσιάζουν τα πάντα και θα έχουν πάντα το δίκιο με το μέρος τους και που μαλώνουν σαν κακοί γείτονες με όλους και με όλα, να τους φταίνε τα ανάποδα στεφάνια, τα πλάγια γκολπόστ, η νέα Σελήνη και ο ανάδρομος Ερμής.

Σημείωση: Το κείμενο αποτελείται από σκόρπιες δικές μου σκέψεις, αλλά και σκέψεις άλλων φιλάθλων που τους αρέσει το άθλημα που λέγεται μπάσκετ. Ξενοφώντας Ευαγγελάτος
π. αθλητικός συντάκτης - φίλαθλος