Στην κορυφή, στο Ραζί της Ιθάκης, ερείπια ενός μύλου ατενίζουν τον ορίζοντα και σου θυμίζουν – κι ας μην έζησες – το σκληρό αγώνα ενός κόσμου για επιβίωση. Ενός κόσμου χωρίς ωράρια εργασίας, επιδόματα και δικαιώματα. Ενός κόσμου που υπήρχε… για ένα κομμάτι ψωμί!  Στην κορυφή, στο Ραζί, μελαγχολείς και... ευχαριστείς που ανέβηκες…