Πάει κι ο Αντώνης όπως τα παιδιά του ακριβώς ήθελε στο ίδιο μονοπάτι να τα βρει εκεί αλλιώς,

δεν θα είχε νόημα το τέλος αν δεν υπήρχε αυτός,

ο λόγος καημός που στο μυαλό ερχόταν συνεχως

Τον θυμάμαι στο τρίκυκλο, λεβέντη να χαμογελά,

πράγματα να περιμένει ώρες για την παραγγελιά.

Τώρα, πίσω τα αφήνει όλα τα πράγματα του αυτά

τρέχει τρεχει στο φως στα παιδιά του που αγαπά