Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Αντιστέκεται ακόμη στη φθορά του χρόνου, με περίσσια  φροντίδα τόσο από το Φιλανθρωπικό  Ίδρυμα  Ληξουρίου όσο και από τους συγγενείς του. Μια μορφή αξιοπρόσεκτη, σεβαστή για τους Ληξουριώτες, για τους Παλληκισιάνους, αυτή, του φίλου Γιώργου Φιλιππάτου, που σιγά –σιγά πλησιάζει στα χρόνια τον αιώνα. 

          Έσυρα τη γραφίδα μου από το κάδρο της μνήμης γι’ αυτόν,  να γράψω ταπεινά δυο λόγια, γιατί χωρίς μνήμη δεν στέκεται κανείς στην πορεία της ζωής, ούτε επιστήμη προχωρά, ούτε πολιτισμός  εξελίσσεται και διαμορφώνεται. Έτσι, έχουν τα πράγματα. Αυτή είναι η αλήθεια!

          Ο Γιώργος Φιλιππάτος ύφανε για μεγάλο χρονικό διάστημα  τα κοινά μιας πόλης, του Ληξουρίου και της ευρύτερης  περιοχής της Παλικής και όχι μόνο. Τα υπηρέτησε δε,  με ειλικρίνεια, με αγωνιστικότητα,  με συλλογικότητα, με σεβασμό πάνω στην καλή πολιτική προσφορά  προς τους  συνανθρώπους του.  Αριστερός στις ιδέες του, όμως δε δίστασε να συνεργαστεί με κάθε συμπολίτευση και αντιπολίτευση για το καλό του τόπου του. Κι έπειτα άκουγε κατακρίσεις και επικρίσεις, αλλά ως τύπος ακέραιος, ήξερε πώς ότι πράττει είναι καλό προς όφελος του τόπου. Ο γνώμονας που τον συνόδευε ήταν τα δικά του τα λόγια,   « Η Αντιπολίτευση όποια κι αν είναι, να είναι σωστή Αντιπολίτευση, για το καλό  όλων, και να μην γίνεται Αντίδραση… έτσι για το καπρίτσιο ».

          Ο Γιώργος δεν έβλεπε  ως δήμαρχος το πολιτικό του χρώμα, αλλά  έβλεπε και συνεργαζόταν με τον άνθρωπο που είχε την αξιοσύνη, την ντομπροσύνη, το ενδιαφέρον για τον τόπο, με τον άνθρωπο της  προσφοράς, άσχετα που ανήκε..

Αυτό ήταν  ένα μεγάλο του,  Χρυσό Μετάλλιο…!    

          Σταθμοί  της ζωής του, αλλά και της οικογένειά του,  ήταν η συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση ως μέλη του ΕΑΜ  και της ΕΠΟΝ και οι διώξεις που υπέστησαν, μετά την Απελευθέρωση και τη «Συμφωνία της Βάρκιζας».

          Το αρχικό του επάγγελμα ήταν μηχανοξυλουργός και έπειτα έγινε αγρότης, που γι’ αυτή την ασχολία, μου μιλούσε με πολλή αγάπη. Είχε κατανοήσει πλήρως τον αγώνα, τους κόπους  και το πάλεμα με τη γη, με τη φύση …

          Πάνω από 35 χρόνια ασχολήθηκε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εκλέχτηκε πρώτη φορά  Δημοτικός Σύμβουλος πριν τη Δικτατορία. Το 1967, παύτηκε το Δημοτικό Συμβούλιο, που ήταν μέλος  και διορίστηκε άλλο.  Το 1975 επανήλθε  στο Δήμο  και από τότε εκλεγόταν στο Δημοτικό Συμβούλιο, και μάλιστα χρημάτισε Πρόεδρος του, για δυο τετραετίες. Εκλέχτηκε Δήμαρχος Ληξουρίου για δυο τετραετίες από το 1986 έως το 1994.

          Ο Φιλιππάτος συμμετείχε σε πολλούς Πολιτικούς Δημόσιους Φορείς  και Υπηρεσίες και ανέπτυξε σπουδαία δραστηριότητα.  Χρημάτισε Νομαρχιακός  Σύμβουλος, Πρόεδρος στο Πολιτιστικό  Κέντρο του Δήμου Ληξουρίου, Αντιπρόεδρος  ΤΕΔΚ-ΚΙ (Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Κεφαλονιάς και Ιθάκης), Πρόεδρος του Συνδέσμου Ύδρευσης, μέλος του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Παλικής, μέλος του Δ.Σ. του Γηροκομείου Ληξουρίου, Αντιπρόεδρος της Διαδημοτικής Επιχείρησης  Καθαριότητας, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουρισμού και μέλος της Επιτροπής Κρίσης της Εθνικής Αντίστασης, μέλος  του Συμβουλίου Δημοσίων Έργων, μέλος στο  Δ.Σ. του Μαντζαβινάτειου  Νοσοκομείου.

          Ας σταθώ μέσα στα πολλά και καλά που έπραξε, στα αγαπημένα μου, πολιτιστικά … τη στήριξη του στο  Χορωδιακό Φεστιβάλ, στις άλλες Πολιτιστικές Εκδηλώσεις, και η μέριμνα που λάμβανε για τους Πολιτιστικούς Φορείς και Σωματεία, καθώς και την αμέριστη  στήριξη  προς τον  Αναπτυξιακό Σύνδεσμο  Παλικής, που τότε είχε πρόεδρο τον ικανότατον Σπύρο Ν. Παγώνη (καθηγητή μαθηματικών). Επίσης, στάθηκε υπέροχη η συνεργασία του με τον τότε Νομάρχη, Ηλία Μπεριάτο…

          Το Χορωδιακό Φεστιβάλ Κεφαλληνίας έτυχε  της υπέροχης συνεργασίας του  Φιλιππάτου και των συνεργατών του, με τις Γιορτές Τέχνης και Λόγου της Λευκάδας, με βασικό σύνδεσμο του αξέχαστον  Λευκάδιον,  Σπύρο Γραμματικόπουλο. Επίσης, βασικός συνεργάτης και φίλος του Γιώργου Φιλιππάτου, ήταν ο γνωστός μας για την αξιόλογη προσφορά του στα κοινά του τόπου μας, Σπύρος  Πολύδωρου Γιουλάτος. Με πολλή και καθαρή συνεργασία, όλα τα μέλη του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Ληξουρίου, με παρουσιαστή και εκφωνητή στα Πολιτιστικά Δρώμενα και όχι μόνο,  τον Σπύρο Γιουλάτο χαράχτηκε μια εποχή, που άφησε καλό  έργο, και έγραψε ιστορία με  δυνατές μνήμες και σεβαστές συνεργασίες για την περιοχή της Παλικής μας.

          Θέλω να μην ξεχάσω κάτι από τα ωραία και άγνωστα του φίλου,  Γιώργου Φιλιππάτου, αυτό της καλλιτεχνίας του.  Ο Γιώργος ακόμη και σήμερα μέσα στα θολά του από τα γηρατειά χρόνια του , διατηρεί μια εφηβική καλοσύνη, που είναι απόρροια μια καλλιτεχνικής του πλευράς. Κατά τη νεότητά του  εξεδήλωσε υπέροχες ζωγραφικές  εμπνεύσεις σκίτσου. Χέρια και πρόσωπα, τα σκιαγραφούσε ζωγραφικά και θαυμάζονταν από τους ειδικούς. Δεν προχώρησε όμως τούτο το κεφάλαιο, λόγω των πολιτικών καταστάσεων. Η καλλιτεχνία που είχε μέσα του, εκδηλώθηκε σε κάποια καρναβάλια, ιδίως στη δεκαετία του ‘ 70, φτιάχνοντας υπέροχες θεματικές με την «ειρήνη  της Ανθρωπότητας» κατασκευές, και  που, του απαγόρευσαν… να παρελάσουν στην καρναβαλική πομπή. Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος, Γιώργος Φιλιππάτος, είχε μέσα του αξιόλογη σταθερότητα ερμηνευτικής ψυχολογίας και κοινωνιολογίας, και έτσι μπορούσε να τη μεταφέρει στα χέρια του τόσο δημιουργικά, με λαμπρά αποτελέσματα.

          Η περίπτωση του Γιώργου Φιλιππάτου ως καλλιτέχνη, θα άξιζε να εστιάσει , στην αποκατάσταση και συντήρηση έργων τέχνης, για το λόγο, ότι αυτός ο τύπος καλλιτεχνίας που είχε εκδηλώσει, «αποτυπώνει  τη υφή» σωστά,  χωρίς να αλλοιώνει το έργο του άλλου καλλιτέχνη, το οποίο  θα ήθελε  συντήρηση. Έτσι, έχουμε μια τέτοια περίπτωση, αυτή  του Φιλιππάτου, ως ικανό δείγμα καλλιτεχνικής πράξης,  όταν καλέστηκε να συντηρήσει και να αντιγράψει κάποιο μέρος από εικόνα σε ουρανία ναού, στο Ληξούρι.

          Θα μπορούσαν να γραφούν πολλά ακόμη για τον φίλο Γιώργο Φιλιππάτο, τον δήμαρχο δυο τετραετιών του Ληξουρίου, για τον άνθρωπο και φίλο, τον αγωνιστή..αλλά και τους συνεργάτες του, που τον στήριξαν και στάθηκαν επάξια δίπλα του. Λόγω  όμως της μακρότητας  του άρθρου, αυτά τα πρόσωπα, οι σκέψεις, τα έργα, οι δράσεις θα φανούν μέσα από τις φωτογραφίες του προεκλογικού του αγώνα…

          Κλείνοντας τούτες τις γραμμές, ας ξαναγυρίσω στην αρχή του γραπτού μου, για τον φίλο Γιώργο Φιλιππάτο,  με δυο λόγια ποιητικά παρμένα από το ποίημα του  Ληξουριώτη ποιητή,  Μικελάκη Άβλιχου, προς τον Παλαμά, στα λόγια πρόσθεσα τις λέξεις  – Αν έχει  μνήμη-.    «… εγώ με μια βρυσούλα, που έρμη  (μένει) …στην ερημιά της, κι αν περάσει φτερωτός (Αν έχει μνήμη) να πιει  διαβάτης ».