Κάποια πράγματα είναι γεννημένα για να τα  αγαπάς και να σ αγαπούν , να σε κάνουν να αναπολείς,  να γελάς, να θυμάσαι εκείνες τις στιγμές που ήταν πιο αθώες , η κι όχι, τις στιγμές που ήταν πολύ ποιο γεμάτες από αυθορμητισμό και μένουν πάντα ανεξίτηλες στην μνήμη σου.

Η μνήμη της κ. Νιόβης Καμπίτση πίνει συνεχώς στην υγεία του παλιού καλού καιρού και Ιούνη μήνα επιστρέφει για να μπορεί να προχωρήσει:

«Η γιορτή τα Αι Γιάννη είναι 24, αλλά 23 Ιουνίου είναι οι φωτιές .

Θα ρίξουμε τον Κλήδονα (κληδών =οιωνός)  τα Αι Γιαννιού τη χάρη κι ο Κλήδονας μας έδειξε ποιος άντρας θα μας πάρει.  Έτσι λέγανε παλιά, σήμερα δεν τα πιστεύουνε ασφαλώς.

Στις 23 Ιουνίου το βράδυ άναβαν φωτιά σε κάθε γωνιά σε όλη την Κεφαλονιά.

Έτσι και στο Αργοστόλι θυμάμαι εκείνα τα παλιά χρόνια , νέες ,γριές και παιδιά , τρέχανε για να πηδήσουν την φωτιά τα Αι Γιάννη του Λαμπαδιάρη.

Θυμάμαι που διαβάζαμε τότε γιατί είχαμε διαγωνίσματα, αλλά που να χουμε μυαλό για διάβασμα, είχαμε το μυαλό μας στην φωτιά του Άι Γιάννη.

Οι ποιο παλιές γυναίκες μας έλεγαν ότι πρέπει το βράδυ  να βάλουμε στο μαξιλάρι μας χαρτάκια με διάφορα αντρικά ονόματα και το πρωί που θα ξυπνούσαμε να τραβήξουμε ένα χαρτί και το όνομα που θα διαλέγαμε θα ήτανε του άντρα που θα παντρευόμαστε. Πολλές λέγανε ότι τους είχε τύχει να παντρευτούν με άντρα που είχε το όνομα που τους έτυχε».

 «Μας έλεγαν να πάρουμε νερό από το πηγάδι η την βρύση χωρίς να μιλάμε στον δρόμο (αμίλητο νερό) , διότι αν μιλούσαμε στον δρόμο η γελάγαμε , δεν έπιανε αυτό και έπρεπε να γυρίσουμε πίσω να ξαναγεμίσουμε την στάμνα η ότι άλλο σκεύος είχαμε μαζί μας και να το φέρουμε στο σπίτι. Αυτό το νερό έπρεπε να μείνει ένα βράδυ. Όπως το φέρναμε στο σπίτι, μπορεί να ακούγαμε ένα όνομα αντρικό  και αυτό θα είχε ο άντρας που θα μας έπαιρνε. Συνέβαιναν αυτά, και τα πίστευαν».

 « Ρίχνανε και τον Κλήδονα και τον εξηγούσανε κάποιες που ξέρανε , γιατί δεν ήξεραν όλες να λιώσουν το μολύβι. Το μολύβι έκανε διάφορα σχέδια και αυτή που ήξερε να τα εξηγήσει, σου έλεγε είτε ότι θα πάρεις ναυτικό, είτε θα παντρευτείς στην ξενιτιά , η θα πάρεις φτωχό κλπ.

Ξεχάστηκαν αυτά , αλλά τώρα τα αναβιώνουν κάποιοι σύλλογοι, το Λύκειο Ελληνίδων ύστερα από πολλά χρόνια, αναβίωσε τον Αη Γιάννη Λαμπαδιάρη και θα συνεχίζει ασφαλώς μέχρι σήμερα».

 «Στην  φωτιά που άναβε εκείνο το βράδυ και θέριευε, ο καθένας κουβαλούσε ότι παλιό είχε στο σπίτι του και το πέταγε μέσα, πέταγαν και τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια, τα βάγια, τα σκόρδα, τα οποία λέγανε ότι όταν ψηνόντουσαν και τα γύριζαν στο σπίτι ,όταν πόναγε ο λαιμός τρώγανε ένα σκόρδο και τους πέρναγε. 

Αυτά είναι εικασίες παλιές , η θαλπωρή όμως της φωτιάς που μας έφερνε όλους ποιο κοντά, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο.  Σήμερα δεν νομίζω πως συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Άναβε φωτιά σε όλες τις γωνιές στο Αργοστόλι και όταν τέλειωνε η δική μας φωτιά, τρέχαμε στο Λιμπί, μια γειτονιά του Αργοστολιού στα Πιτσέικα στο Φαραώ  και στην Πλάκα και λέγαμε διάφορα δίστιχα, τραγουδούσαμε και χορεύαμε.  

Ανέμελα χρόνια τότε, τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ δυστυχώς.

Άλλες πάλι κυρούλες εκείνων των χρόνων , μας έλεγαν ότι πρέπει να πάρουμε ένα αυγό από μαύρη κότα και να ρίξουμε το ασπράδι μέσα σε ένα μπουκάλι . Τα σχέδια που θα έκανε αν ήταν καλά, θα μας τα εξηγούσαν , αν όχι, δεν θα μας τα έλεγαν για να μην στεναχωρηθούμε.

Ακόμη σε πολλά χωριά οι κοπέλες έβαζαν στο μαξιλάρι τους φρέσκα αμύγδαλα , ένα ξεφλουδισμένο, ένα μισοξεφλουδισμένο και ένα εντελώς γυμνό. Το πρωί με κλειστά μάτια τράβαγαν ένα από τα αμύγδαλα και ανάλογα με το αμύγδαλο που θα έπαιρναν , έβλεπαν αν ο άντρας τους θα ήταν πλούσιος η φτωχός.

Επίσης στο πηγάδι κατά τις 12:00 το μεσημέρι , που θα ήταν η λάμψη του ήλιου τέτοια ,έπρεπε να δούνε με έναν καθρέφτη να  καθρεφτίζονται διάφορες μορφές  και πίστευαν ότι κάποια από αυτές θα ήταν ο άντρας που θα παντρευόντουσαν.

Τώρα τα έθιμα αυτά ναι μεν αναβιώνονται  από συλλόγους, αλλά δεν τα κάνει ο καθένας έξω από το σπίτι του η στην γειτονιά του , γιατί τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ.

Είναι έθιμα παλιά, αγαπημένα , που ξαναζούν στην μνήμη μας τέτοιες μέρες και έχουμε την τύχη πολλοί σύλλογοι να τα αναβιώνουν και ότι γίνεται είναι καλό, για να μην ξεχνιόμαστε».

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης

{https://soundcloud.com/user-46829938/inkefalonia-89-2-niovi-6}