Οι εορταστικές εκδηλώσεις για να τιμήσουμε τα παλληκάρια μας που έδωσαν αγώνα ζωής 1821 για την Λευτεριά της Ελλάδας μας, ξεκίνησαν στις 17 Μαρτίου από την Μάνη στην ιστορική αυτή περιοχή του Μοριά.

Γιόρτασε τον όρκο και τον ξεσηκωμό κατά των Τούρκων σε κλίμα ιδιαίτερο συγκινησιακό.

Συγκινήθηκα με την δυναμική παρουσία και τη λεβεντιά ιδιαίτερα των παλλικαριών της Κρήτης μας.

Έδωσαν με τη μουσική τους και το χορό τους υπόσχεση ανδρείος και τόλμης.

Της δάφνης ξανανθίσαν τα κλωνάρια,

απάνω στης Ηπείρου τις πλαγιές,

στις Κεφαλλονιάς μας τις αυλές, 

στους κήπους, στις πλατείες,στις καρδιές! 

Της λευτεριάς να δώσουν την ελπίδα 

πως σκλάβοι δεν θα είμαστε ποτέ. 

Γέμισαν άνθη και βλαστούς της άνοιξης τα κάλλη.

Ένα τόσο δα μικρό ανθάκι υποκίτρινο, σαν μικρό κέρινο τριανταφυλλάκι σου μαγνητίζει την καρδιά. 

Ξεπροβάλλοντας πολλά μαζί κάτω από τις μασχάλες των φύλλων. Ο καρπός είναι ράγα που μοιάζει με μικρή ελίτσα και ωριμάζει το φθινόπωρο,μπορείς να φτιάξεις υπέροχο φαφνέλαιο για τα μαλλάκια σου.

Τα φύλλα χρησιμοποιούμε σε πολλές χρήσεις. 

Περίπου 200 τόνους  δαφνόφυλλο κάνει η χώρα μας εξαγωγή.

Δεν μπορώ να ξεχάσω τις γυναίκες με τα τζεμπέρια στο κεφάλι, στη ζώνη περασμένο το τσουβάλι ,μπροστά στις δάφνες του ορεινού Ξενόπουλου, Καμπιτσάτα να ξεβουρτσάνε δαφνόφυλλα. Ήταν ένας τρόπος επιβίωσης.

Ακόμα βουίζει  στ'αυτιά μου ο θόρυβος από τα ροζιασμένα χεράκια τους ξεβουρτσώντας τ'αρωματικά φύλλα από  τα φυτά στις πλαγιές του Αίνου.  Μα το τραγούδι στα χείλη για συντροφιά ηχούσε ως το στενό του Πόρου.

Στην κουζίνα καθημερινώς και αδιαλείπτως.

Στη μαγειρική.

Στο βραδινό τσάι σου.

Στο απολαυστικό λικεράκι με τους μουσαφιραίους σου.

Στη φαρμακευτική.

Στην αρωματοποιία.

Στη βρύση του χωριού στολίδι.

Στον αυλόγυρο δένδρινος φράχτης .

Τα κλαδιά: φτιάχνουμε το δάφνινο στεφάνι,ένδειξη υπεροχής,σύμβολο σοφίας και δόξας , στόλισε τα γενναία παλικάρια μας.

Έφτασε η 25η Μαρτίου ημέρα εορτασμού της Ελληνικής επανάστασης του 1821 στην Ελλάδα μας.

Ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Έθιμο ιερό και απαραβίαστο, η γαλανόλευκη να ατενίζει περήφανα σε κάθε εξώστη. 

Το γουδί να γρικά σε κάθε σπιτικό με παραδοσιακή σκορδαλιά μπακαλάο, ή κοφίσι, ή φρέσκο ψαράκι,μπρόκολο, κοκκινογούλια,νιο λάδι και ρισιάνικο σκόρδο και αρωματικό λεμανάκι.

Ας πιαστούμε χέρι - χέρι να χορέψουμε ένα κυκλικό χορό με όμορφη Ελληνική παραδοσιακή  μουσική να τιμήσουμε τη μνήμη τους.

Ας ορκιστούμε σαν τους Μανιάτες φιλοπατρία, ομόνοια, πίστη στο Θεό. 

Δεν ξεχνάμε:

Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών.

 Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. 

Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. 

Στην  πάνω πλευρά έγραφε:

 «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» 

και στη κάτω το ένδοξο:

«ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ».

Ορκίζομαι,

εις το όνομα του Παντοδύναμού μας Θεού,

εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού

και της Αγίας Τριάδος,

να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου,

υπέρ πίστεως και Πατρίδος.

Ορκίζομαι,

να μη βλέψω εις τα όπισθεν

εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος

και της Θρησκείας μου.

Ορκίζομαι,

«Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος»

υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

Ζητώ η 25η Μαρτίου!

Ζητώ η Ελλάδα μας!

Ζητώ η όμορφη Πατρίδα μας!